Hidcote Manor (plan ogrodu) zobaczyłam już dwa razy, ale o różnych porach roku. Ten piękny ogród, ukryty gdzieś wśród zawiłych dróg krainy Cotswold, przyciąga nieustannie wielu miłośników angielskich ogrodów z całego świata.

Słynny ogród ze swoją równie słynną Red Border jest niezaprzeczalnym arcydziełem sztuki ogrodniczej i po pierwszej wizycie w tym ogrodzie w zeszłym roku znajdował się w czołówce na mojej liście angielskich ogrodów, które trzeba koniecznie zobaczyć.

Jednak po kolejnej wizycie w tym roku, jego czołowa pozycja nieco osłabła za sprawą kilku innych ogrodów. Dokładny opis poszczególnych "pokoi"ogrodowych przedstawiłam w poprzednim artykule o Hidcote Manor.

Nietypowe w tym pięknym ogrodzie jest to, że został on stworzony przez Amerykanina o nazwisku Lawrence Johnston, potomka zamożnej, maklerskiej rodziny Baltimore, zapalonego kolekcjonera roślin i ogrodnika, przy pomocy jedynie 12 ogrodników, z czynnym udziałem wielu znanych na tamte czasy artystów i projektantów m.in. Gertrude Jekyll i Alfreda Parsonsa.

Johnston uczestniczył w wielu wyprawach mających na celu pozyskanie nowych gatunków rzadkich i egzotycznych roślin zwożonych do Anglii z odległych zakątków świata (m.in. ze szwajcarskich Alp, Andów, RPA, Kenii, Birmy, wyspy Yunnan, południa Francji, gór Atlas). Za czasów jego wypraw pozyskano ich około czterdziestu, a wiele z nich nosi jego imię.

Ogród zaprojektowany w stylu Arts & Crafts, to seria "komnat" oddzielonych od siebie ścianami strzyżonych żywopłotów, głównie z cisa. Różne kompozycje roślinne w poszczególnych "komnatach" osiągają swój szczyt kwitnienia w różnych porach roku, więc w każdej jest coś ciekawego i zachwycającego do zobaczenia. Czasem stare róże, zestawienia bylin, a czasem niezwykłe krzewy i drzewa o malowniczym pokroju.

Ogród znany jest ze wspaniałych, niemal "malarskich" rabat, strzyżonych figur (topiarów), zbiorników wodnych oraz licznych nasadzeń w "pokojach", które sąsiadują z terenami otwartymi m.in. na panoramę Cotswold w Vale of Evesham. W 2007 roku odbyła się tutaj wystawa z okazji 100-lecia "związku" Lawrence Johnstona z Hidcote Manor.

Kiedy ogród jest zamknięty dla odwiedzających, można tutaj uczestniczyć w specjalnych lekcjach, ucząc się od mistrzów ogrodnictwa, uczestniczyć w sesji pytań i odpowiedzi czołowych angielskich ogrodników oraz wziąć udział w uroczych plenerach malarskich.

W tym roku byłam pod koniec czerwca i zwiedzanie rozpoczęliśmy od spotkania z przewodnikiem. Miły pan, jak się okazało - historyk sztuki i wolontariusz, z zaciekawieniem przyjął i oprowadził po meandrach Hidcote Manor naszą polską wycieczkę zapalonych ogrodników.

Po wprowadzeniu i objaśnieniu historii powstania ogrodu, udaliśmy się na zwiedzanie. Rozpoczęłam od początku, czyli od widoku z cedrem. Obfite nasadzenia w jego sąsiedztwie, ładne zestawienia i kontrasty koloru, tekstur liści nie pozwalały nam spokojnie kontemplować tego ogrodu i jego zakątków. Tutaj ciągle się na rabatach się dzieje.

W White Garden kwitły róże, dziewanny, firletki, goździki brodate, lilie królewskie, dzwonki i kilka innych roślin. Na prostej rabacie wzdłuż osi widokowej od strony cedru pyszniły się dzwonki, mnóstwo różnych róż, żeleźniaki, irysy, olbrzymie maki, jaśminowce i groszki pachnące, szałwie i inne rośliny w tonacji różowo- niebiesko - morelowo - białej.

Przez strzyżony żywopłot z buka i ostrokrzewu szybko przeszłam do najważniejszej dla mnie hidcotowej Red Border, czyli purpurowej rabaty, aby porównać jej wygląd w zeszłym roku. Chociaż z początku wydała mi się nieco pusta, to jednak po obejrzeniu zdjęć stwierdziłam, że wcale jednak nie. W zeszłym roku we wrześniu była inna za sprawą obfitości szarłatów i dalii. Teraz zachwycała czymś innym.

Kwitły tutaj czerwone lilie, fioletowe kocimiętki, czerwone róże, granatowe ostróżki, czerwone firletki chalcedońskie, czarny bez, czerwone szałwie i kuklik. Liliowce, dalie i lobelie miały pąki. Rabaty pyszniły się bordowym kolorem za sprawą liściom perukowców, klonów, berberysów, żurawek, australijskich kordylin i nowozelandzkich tęgoszy. Zielone barwy dla równowagi zapewniały miskanty i paprocie. Na schodach ustawione były śliczne donice z ciekawymi roślinami w podobnej tonacji.

Sir Johnston zaprojektował ogród jako ciąg osobnych pomieszczeń w ogrodzie, skupionych przy centralnej osi widokowej. Łączą one zmysłowe kolory (wzorował się na rabatach Gertrudy Jekyll) z tradycyjnymi topiarami z cisa. Każdy pokój ma swój odrębny charakter.

Bardzo spodobał mi się Fuchsia Garden zwieńczony ptakami z cisa. Żeby je sfotografować bez zwiedzających ludzi trzeba się sporo naczekać. W tym roku "ścigałam się" z pewnym turystą aż w dwóch ogrodach. Fuksjowy ogród otoczony jest mieszanym, strzyżonym żywopłotem z ostrokrzewu, buka, grabu i cisa. W bukszpanowych ramach rosną łany kolorowych fuksji.

W ogrodzie rośnie sporo egzotycznych roślin, rodem z Alp. Kenii, RPA, Australii i Nowej Zelandii, ponieważ twórca ogrodu, jak wspomniałam wcześniej, uczestniczył w wielu wyprawach. Wymieniał się także roślinami z Japończykami i Australijczykami.

Na każdym kroku spotykamy jakieś niespodzianki.

Fot. Danuta Młoźniak - Gardenarium