Mam pytanie, które mnie gnębi od jakiegoś czasu. Sadzimy w ogrodach drzewa. Nie tylko formy karłowate. Zwykłe świerki, sosny, thuje i rózne liściaste... I co z nimi za powiedzmy 20-30 lat ? W moim mieście parku są thuje, które kiedyś były wysokimi wąskimi kolumnami, a teraz są przeogromne i szerokie. Wiem, że to już pewnie zmartwienie dla naszych dzieci, ale czy tak na wszelki wypadek, lub dla estetecznego wyglądu wszystkie drzewa regularnie przycinacie? Czy zakładacie opcje wycięcia niektórych jak im lub nam się zrobi za ciasno?

Co z nimi za 20,30 lat? Spróbuje odpowiedzieć - urosną, właściciele może już umrą, a czas będzie biegł dalej. Tak to jest zrobione.

Ludzie i tak nie chcą sadzić trzew, tworzą monokultury na jedno kopyto. Bardzo to smutne! Nie chce im się grabić liści i potrafią znaleźć jeszcze milion innych powodów.

Co powiedzą dzieci gdy ktoś umrze? Że zostały po nim tujki wzdłuż płotu, a no i kolekcja żurawek....

Drzewo to także pamiątka po bliskiej osobie.

Dobrze jest sadzić drzewa - ale z wyobraźnią. Muszą być głownymi bohaterami ogrodu bo przeżyją wszystkich i wszystko. DLatego niech to będzie coś ładnego - najlepiej im starsze tym ładniejsze.

Popieram sadzenie drzew liściastych. Mój tulipanowiec jest już wielki, ale pewnie gałęzie leżałyby na dachu, gdyby nie ostre przycinanie. W książkach napisane, że tulipanowca się nie tnie... e tam, ja tnę, świerki serbskie, tuje, nawet sosny na ulicy (skracam im przewodniki). Cięcie jest sposobem na prowadzenie drzew w sposób estetyczny, w pewien sposób przedłuża im życie.

Niektóre zostawiam, bo mają miejsce, albo wąski pokrój. W ciasno nasadzonym ogrodzie trudno jest utrzymać tyle drzew. Mam 5 miłorzębów, tulipanowca, 5 buków, 2 śliwy wiśniowe, 1 graba, 2 klony palmowe, stewarcję. No i mnóstwo świerków serbskich, które ograniczam i bokiem i górą. Dzięki temu mogą istnieć dłużej.


To piękny wątek, pokaże że prawdą jest powiedzenie : "ogród to piękna rzecz, ale i wieczna praca", nie da się mieć ogrodu bez drzew..liście są piękne a ich grabienie...no cóż.. mnie nie przeszkadza.

Zapraszam Was do dyskusji.

Ogród bez drzew liściastych.... to smutny ogród

WYSOKIE DRZEWA


O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,

W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,

Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,

Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.



Zapach wody, zielony w cieniu, złoty w słońcu,

W bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze,

Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu

Tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę.



Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza

I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,

Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!



To jest wiersz Leopolda Staffa i niech wystarczy za cały komentarz.
Albo nie, dodam coś od siebie: ludzie którzy mówią o kłopocie, liściach, itp., chyba nie za bardzo rozumieją o co chodzi z tym ogrodem i ogrodnictwem.

Gabrielo bardzo trafne spostrzeżenie

Gabriela napisał(a)

WYSOKIE DRZEWA


O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,

W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,

Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,

Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.



Zapach wody, zielony w cieniu, złoty w słońcu,

W bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze,

Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu

Tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę.



Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza

I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,

Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!



To jest wiersz Leopolda Staffa i niech wystarczy za cały komentarz.
Albo nie, dodam coś od siebie: ludzie którzy mówią o kłopocie, liściach, itp., chyba nie za bardzo rozumieją o co chodzi z tym ogrodem i ogrodnictwem.

Gabrysiu,święte słowa! Takie było moje przeżywanie na przyrodzie w wakacje -ekstaza wolności ,patrzenie uszami i słuchanie oczyma wyobrażni ,nasłuchiwanie odgłosów przyrody.Jakieś odczucie zjednoczenia z przyrodą,i faktycznie poczucie lekkości,wolności chłonęłam oddechem patrząc gł.na drzewa.Te rodzime naturalne ,szorstkie ,krzywe,zgarbione czy smukłe można przez metaforę porównać do człowieka.Są piękne same w sobie nie dlatego,że dobrze się komponują.Ty to rozumiesz,jak widzę.A L.Staff absolutnie genialnie wyraził i moje odczucia tą miłość do drzew.Wiele drzew w moim ogrodzie ma wyraz symboliczny /ogrody romantyczne/ zamknięta jest w nich część opowieści o moim życiu więc nie są dla mnie tylko ozdobą.

bardzo dobry i potrzebny wątek !
tak, w ogrodzie powinny być drzewa...koniecznie !
często podziwiamy różne piekne stare drzewa...niektore są 'pomnikami przyrody' ze względu na swoje walory - wiek, rozmiary, piękny pokrój...

podobnie jak gruba_dynia i toby, często zastanawiam się co stanie się z moimi drzewami, wszystkimi roślinami ...moim ogrodem za wiele lat... chciałabym, aby jak najdłużej przetrwały...ale rzeczywiscie szansę na to maja głównie drzewa...
mam bardzo wiele drzew w moim ogrodzie, zanim powstał dom, sadzilismy juz świerki, sosny, jodły, modrzewie, potem sporo lisciastych... trudno byłoby mi je policzyć, jest ich mnostwo...powstał już nawet jakby las, ktory rządzi się swoimi prawami...

bardzo lubię metasekwoję, ktora rośnie sobie sama, ma już bardzo okazałą postać naprzeciw niej ( ale w sporej odległosci) posadziłam w tym roku miłorzęba ( przyjął się i mam nadzieję, że pzreżyje zimę, poprzednie dwa okazy miłorzębów zmarniały mi...ale się uparłam...no i zobaczymy)
Są to drzewa o 'starożytnym' , mezozoicznym pochodzeniu, mam nadzieję, że u mnie też przetrwają mnostwo lat...
moja metasekwoja na tle 'lasu'

Piękny wątek! Przyłączam się do zachwytów nad drzewami. Kocham drzewa lisciaste. Wręcz nie lubię iglaków, dlaczego sama nie wiem? Cyba dlatego lubię liściaste, że najpiękniej widać na nich pory roku.

Na moim pustkowiu zamienionym z zachwaszczonego pola w ogród posadziłam:
- 4 brzozy doorenbos
- 2 wiśnie umbraculifera
- 6 wiśni pissardi
- perukowca
- 5 wiśni kiku-shidare
- 3 wiśnie amanogawa
- sosnę himalajską
- 8 grabów fastigata (było12 ....)
- 3 magnolie

Ufff kiedyś bętą te drzewa piękne
Mam nadzieję, że wnuki będą wspominać z sentymentem babcię Madżenkę spoglądając na piekny drzewiasty ogród

Dubelek