Przypadkiem dowiedziałam się, że gmina prowadzi akcję zazieleniania. Dopiero jak zagadnęłam sołtysa ubiegłej wiosny okazała się, że tak. Tak długo drążyłam a sołtys nie miał wyjścia i dostałam 20 brzózek (na mały zagajnik starczy), świerki i sosny, które mają iść za staw, kilka tui brabarand, kilka liściastych krzewów, niestety nie wiem co to.

A to dzisiejszy spacer z młodszym synkiem. Wiatr wschodni nie pozwolił na dłuższy spacer.

I trochę wiosny

Czy to aktualne zdjecia? jesli tak - to u ciebie już prawie wiosna

Aktualne z dzisiejszego spaceru.

No bardzo ładnie u ciebie.... a ten widoczek na rzekę... rewelacja...

Bardzo dziękuję, muszę poprawić, to jezioro.

Tak się wzruszyłam historią Tarniny, że muszę coś napisać.Mój M jest bardziej romantyczny. Postaram się. Kiedy już byliśmy parą, jeszcze nastolatków ( niech was nie zmyli nasza latorośl), był koniec lat 80 tych, ładnie napiszę ubiegłego wieku, siedzieliśmy sobie pod mirabelką i upajaliśmy się widokiem jeziora. I...wtedy mój M powiedział, że chciałby tutaj mieć dom, a w tym miejscu taras. Ok. takie gadanie nastolatków. Kiedy po wielu kolejach losu, na początku XXI wieku (hi, hi) padło hasło a może dom, nie było chwili do zastanowienia. M się wahał czy da radę, jak to nie dasz? I sam wybudował. Taras jest dokładnie tam gdzie mirabelka, a łazienka w miejscu gdzie stała kiedyś stara wanna, w której kąpałam się latem ze starszym synem. Jednego czego nie mogę odżałować, to to, że moja Mama i jej siostry nie doczekały tego. Kończę, bo łza mi się w oku kręci.

Bardzo ładna, wzruszająca historia. Lubię takie wspomnienia.

iwonaal napisał(a)

I trochę wiosny

Masz więcej wiosny niż ja? jak to możliwe, dogrzewasz te roślinki?