Bardzo fajny ogród, warto pojechać.

A roślina wodna o której wspominałaś to wiktoria królewska

http://pl.wikipedia.org/wiki/Wiktoria_kr%C3%B3lewska

Margoth napisał(a)

Roślina, której nazwę zapomniałam. Dorasta do 3 m średnicy i może utrzymać na wodzie kilkuletnie dziecko:

Margoth, dopóki nie zostałam matką, nie rozumiałam wielu spraw. Teraz dobro mojego dziecka, to największa wartośc w moim zyciu. Gdy stąd odejdę, nic się nie zmieni - wciąż ona będzie największą wartością.

Jestem przekonana, że tak samo jest z Twoją Mamą. Ona wciąż Cię kocha i udręką dla niej jest, gdy źle się masz, czujesz, wątpisz w sens swojego życia, działań. Sensem i celem jej życia było stworzenie czegoś cudownego i zapewnienie szczęscia swoim dzieciom. Tobie. I żebyś była szczęsliwa.

Nie wiem, czy masz dzieci. Ale jeśli tak, to pomyśl o odejściu swojej mamy w ich i własnym kontekście. Każdego to czeka.

Agatko, dziękuję Ci za mądre słowa.

Margoth, pomyśl, jaką radość sprawisz jej ciesząc się swoim życiem, swoimi dziećmi, a jej wnukami, odzyskując werwę, chęć działania, urządzając wspaniały ogród dla Was. Ona to widzi. Dla niej to ważne. Dla niej Twoje szczęście zawsze było najwyższą wartością. Pielęnuj to, nie zaprzepaszczaj, idź do przodu. Taka kolej rzeczy.
Kiedyś się spotkacie, a ona puknie Cię w głowę, przytuli i powie: Kochanie, ja tu zawsze byłam, patrzyłam, czekałam, zawsze byłam i jestem z Tobą, jesteś przecież częścią mnie, Twoje radości - to moje radości, smutki - są moją udręką, rozpaczą. Głuptasie, dlaczego tego nie rozumiałaś? Taka jest kolej rzeczy: jedni odchodzą, drudzy się rodzą, krąg życia. I Ty tu do mnie przyszłaś. Tak tęskniłam za Tobą, trzymałam za Ciebie kciuki, modliłam się.
Margoth, nie smuć się. Nie ustawaj. Kiedyś będziecie razem, spraw jej radość, niech śmieje się do Ciebie tam, z wysoka.

I to już koniec wycieczki, proszę Państwa

Justynko, dzięki za odpowiedzi!

Poprzedni post i ten aktualny przedstawiają zdjęcia roślin, które żyją w tropikalnym klimacie. Pomieszczenie, w którym rosną, to ogromna szklarnia. Panują tam naprawdę tropikalne warunki: ogromna wilgotność i bardzo wysoka temperatura. Pierwszy raz przebywałam w takich warunkach. MM obejrzal krzaki i uciekł, a ja napawałam się tą niesamowitą atmosferą. Fajnie było poczuć, jak się oddycha w lesie tropikalnym. Wilgotność była tak duża, że para skraplała się na liściach, a woda kapała w dół. Niesamowite.

Drzewo o dziwnej korze:





A tak się nazywa:







Roślina, której nazwę zapomniałam. Dorasta do 3 m średnicy i może utrzymać na wodzie kilkuletnie dziecko:

Araukaryty:

Po południu będzie ciąg dalszy Dobranoc!

Piękne storczyki, rosnące w korze drzew:

Widok na jeden z wewnętrznych dziedzińców:



Ryby podpływały do każdego, kto się pojawił:



Tu przykłusowały do nas:







Pepiki nas jednak nie lubią: napisy po czesku, angielsku i niemiecku:

Z prawej strony widać dmuchawę gorącego powietrza:

Kolejne ślicznotki, które chętnie wzięłabym do swojego ogrodu:

Oto ciąg dalszy przedogródka (a raczej przedogrodzia, bo teren jest bardzo duży):





Jesteśmy w pierwszym budynku: z akwariami i tropikalnymi roślinami. Na pierwszy rzut niby-rybka z nóżkami:



Około 40-centymetrowe szyszki:



I miejsce, które mnie urzekło: ogródki skalne! Trochę szkoda, że za szybą, ale żyjące tam rośliny bardzo lubią ciepło i nawet miały specjalne lampy dogrzewające. A upał był okrutny! Pamiętacie przecież lipiec br.?

W lipcu, kiedy ja i MM mieliśmy urlop, wybraliśmy się z dziećmi do ogrodu botanicznego w Libercu. Bardzo urokliwe miejsce! Aż szkoda, że odkryliśmy je dopiero teraz, bo dzieli nas niewiele ponad 20 km. Zobaczcie sami, jak tam ładnie.

Od razu mam pytanie, co to za drzewo:










Koniki - giganty: