Wyciszona i spokojna... cudowny powrót do dzieciństwa, ale w nowym wymiarze. Dziękuję. Jesteś niezwykła.

Zaniemówiłam. Jakie to niesamowite, że Ty tak odebrałaś ten ogród. A to zdjęcie z wózkiem... nie do wiary jeśli ono pochodzi z tego samego ogrodu!

Romantyczności nigdy za wiele

A swoją drogą, jak takie piękne miejsca mogą być tak smutne...?

agniecha973 napisał(a)

Zaniemówiłam. Jakie to niesamowite, że Ty tak odebrałaś ten ogród. A to zdjęcie z wózkiem... nie do wiary jeśli ono pochodzi z tego samego ogrodu!

Wszystkie zdjęcia pochodzą z tego jednego ogrodu.

Niesamowite jak pięknie dopasowałaś tekst jednej z moich ulubionych książek do zdjęć tego ogrodu. Muszę przeczytać sobie książke ponownie, bo ostatnie zetknięcie z nią była baardzo dawno

Dziękuję za przywołanie wspomnień z dzieciństwa i ich zilustrowanie.

Z chęcią poczytałam jeszcze raz urywki z książki żaden film nie odda tak pięknych opisów pozdrówka

Zrobiłaś to po mistrzowsku

Tak, opowieść piękna i smutna…
Ogród tętniący życiem i kolorami, gdy nas zabraknie, zmieni się bardzo.
Ale ślady ogrodnika w tym ogrodzie, jego wózek, ławka, szklarenka to historia tego miejsca.
Wzruszyłam się Twoim opowiadaniem Pszczółko….

Zaczarowałaś nas Ewo.