Konrad, Ogrodowisko odkryłam jak było na nim kilkanaście ogrodów. Przez dwa lata czytałam wszystkie wpisy, pozwalało mi to przeżyć beznadziejny okres w moim życiu. Pewnie, że atmosfera się zmieniła, pomijam to co mi przeszkadza i dalej poczytuję co mi odpowiada. Mało piszę, bo nie mam swojego wątku i trochę czuję się jak intruz.
Teraz jak próbuję tworzyć własny, podpatruję rozwiązania kilku osób, Twoje też, bo tworzysz ogród, którego atmosfera jest mi bliska.
Pocieszam po stracie, też wiele lat mieliśmy kotki.
Pozdrawiam ciepło, szkoda życia na smutki.

hehe

to będziesz czytac ogrodowisko tak jak ja

No co ja widzę? Chwilkę Ciebie z oczu spuścić juz przemyśliwujesz o "głupotach".
Atmosferę sami sobie robimy w mózgu. Nikt świadomie nie dołuje tu drugiego, a że czasami nie ma odzewu na wpisy? To tylko przez gapiowstwo albo brak czasu.
Jeżeli Tobie kiedys nie odpowiedziałam, to wybacz i nie dąsaj się. W moim wieku demencja już się czepia, to może i do mnie się przykleiła?

Zaglądam, hiham, kibicuję, i o żadnym odejściu słyszeć nie chcę. Kotka żałuję, a na smutki znajdziesz drugiego, w schroniskach tego pełno.
Buźkam i macham, i lecę dalej do roboty.

Nowe róże bendom! super miłego!

Kondziu, może atmosfera się zmieniła, bo jest po prostu więcej osób? Nie wiem. Prawdą jest, że niekiedy zapominamy się i jednym słowem możemy zranić drugiego Człowieka. Czas, ciągle go mało... to prawda, smutna prawda.
Dlatego bądźmy tutaj, na Ogrodowisku, piszmy do siebie, wspierajmy się, dzielmy się konstruktywnymi radami, cieszmy się każdą chwilą.

Przykro mi z powodu kota.

Konrad ,daleko Ci do wieku w którym nie będziesz mógł w nim pracować ,hi,hi ,moja babcia do 80 sadziła roślinki ,warzywka siała .
Wiosna tuż ,tuż ,będzie lepiej ,też mnie smutek ogarnia ,ale teraz taki czas nadchodzi ,strata tych bliskich osób w tym czasie jakoś bardziej boli ,i przez to więcej rzeczy nas denerwuje.pozdrawiam

zostawiam kilka uśmiechów, mam czas to wstawiam
choruję sobie trochę, podziwiam nieustannie Twój ogród w różnych odsłonach.
Zostawiam pozdrowienia.

Konrad, ja nawet bez fotek do Ciebie zaglądam, żeby zobaczyć co i jak.
Składają się nam boleści na kark ale my ogrodnicy - damy radę!
To piszę, ja, co nogą kiwnąć nie może. Dobrze, że palcem mogę, inaczej by mówili "palcem nie kiwnie" a tak mogę powiedzieć, że ostatnio to tylko palcem kiwam. Serdeczności jesienne zasyłam.