Łączeń baldaszkowy... Jedno zdjęcie i tyle skojarzeń. Dzikie łąki nad strumieniem, sianokosy, żaby skaczące po ściętej trawie i bociany pilnie wpatrujące się w ziemię... Dzięki.

A ja przypominam sobie dawne koryto Bugu, kiedy to z moim Ojcem pływaliśmy łódką po jeziorach pełnych cudownych grzybieni, miękka, przyjemna w dotyku woda (nigdzie takiej nie "macałam" już) i oczywiście przy brzegu łączenie baldaszkowate (Butomus umbellatus) - jedne z moich ulubionych wodnych roślin o długiej, bezlistnej łodydze. Ojciec łowił szczupaki a ja podziwiałam przyrodę i kwitnące na różowo firletki na mokrych łąkach. To były czasy, żadnych zobowiązań, beztroskie życie...

A stogi siana czasem stały zatopione w wodzie. Pies sobie na nie wyskakiwał z łódki