Opiszę "dom doktora" (tych zdjęć nie mogę zamieścić):

Stoi w ogrodzie, przy furtce wita Cię szpaler pięknych 100-letnich świerków i paprocie wdzięcznie skłaniają pióropusze na powitanie. Każdy pokój urządzony w odmiennym stylu - jest sypialnia czeczotkowa, ludwik filip grymaśnie powyginany w salonie, biedermaier w bibliotece. Ta zaś stoi nietknięta, nie brakuje żadnych voluminów. Na balkonie fotele ratanowe - szal przerzucony przez oparcie. Masz wrażenie, że tylko na chwilę ktoś wyszedł zajrzeć do kuchni. Na ścianach wiszą obrazy - gust niemiecki szkoły monachijskiej - tu marne oleodruki pejzażowe i martwo-naturowe z nieodłącznym jeleniem na rykowisku oraz scenami polowań. Porcelana o niebo lepsza - w całych zestawach wszystkich możliwych manufaktur.
Ewentualny kupiec nie ma czasu sprawdzić stropów, podłóg, układów kominowych - nie to przecież jest ważne.
I spadkobierczyni (obecnie związana z G. Śląskiem) mówi, że z kuzynem chcą razem wszystko sprzedać, bo dzielenie tego nie jest dobrym pomysłem. I tak stoi, i czeka ponad rok. A ja przechodzę i spoglądam, czy tablica "na sprzedaż" jeszcze wisi.

PS Powojenni właściciele świadomie nie chcieli niczego zmieniać. Nie palili obcobrzmiącymi książkami w piecach, nie wynosili na strych "niemodnych" mebli, haftowanymi kapami nie zakrywali dziur w stodole, z kwitkiem odprawiali handlarzy starociami. Nieufnie podchodzili do jakichkolwiek zmian i ideologii.

Pozdrawiam.



Ale się Ewuś ładnie wkomponowałaś kolorami

najpiękniejsze ogrodzenie jakie widziałam ... cud

Ale się Ewuś ładnie wkomponowałaś kolorami



Ale się Ewuś ładnie wkomponowałaś kolorami

Ta fotka musi się udać, bo po cóż to poświęcenie?

Ale się Ewuś ładnie wkomponowałaś kolorami

Ale się Ewuś ładnie wkomponowałaś kolorami