Mnie na razie ogród fascynuje. Lubie te robote , choc jak wiadomo że jej tak dużo nie mam bo ogród na etapie żłobka mam. Dzieci na wylocie z domu i w zasadzie samoobsługowe. To czas na ogród sie znajduje i mysle ze jak wróce do pracy też go znajde.


Ja myśle ze my jeszcze z 10 może 12 lat tu pomieszkamy. Potem myśle kupic szeregowke z malutkim ogródkuem w ZG. A statość miasto lepsze bo wszystko bliżej. Ja sie 5 razy już przeprowadzałam.
Srednio co 9 lat wychodzi to ta 6 przeprowadzka może nie będzie taka trudna. choć ten dom z ogrodem kocham bardzo .

Urodziła się Stefania. Wszystko ok.

Irenko, znów miałam wielką przyjemność obejrzeć zdjęcia z Twojego ogrodu. Boję się, co będzie za miesiąc, jak hortki będą się przymierzać do kwitnienia .
Tyle róż już masz…moje jeszcze w pąkach, chociaż już widzę, że niedługo i ja się doczekam.

Piękna ta Twoja różnorodność .

Lidka, w pełni cię rozumiem, bo wbrew narzekaniom, ja nadal czuję tę fascynację. To jest stale, jak jest ogród, zobaczysz coś pięknego i zapominasz o trudach. Już 10 lat temu pisałam, zwłaszcza osobom, co stale sadziły i kupowały, że potem będzie trudniej i tak jest. Młody ogród jest taki dziecięcy, lekki, mało w nim pracy, choć ogród to zawsze praca, jaki paradoks.
Super, że masz taki okres, aby zdrowie było, wszystkiemu podołasz, jesteś tak mega, fajnie zakręcona ogrodowo.
Matko, tyle przeprowadzek. Podziwiam, bo ja się bardzo przywiązuję. Mieszkałam we Wrocławiu, teraz tu. Myślałam o sprzedaży i wymianie na coś mniejszego, ale to kosmiczne wyzwanie taka przeprowadzka, ile klamotów życiowych i ogrodowych.
Mąż nie chce, nawet jak nie da rady, mówi dzika łąka, ale z przyrodą i u siebie. I ma rację.
Odradzam szeregówkę, po co, jak masz piękny dom i swoje miejsce na ziemi. szeregówka to dużo ludzi o różnym usposobieniu, czasami nerwy straszne i boje, mało to widziałam? Do dziś ludzie lecza traumy.
Ale każdy musi wybrać, co dla niego najlepsze.

Haniu, no tak robię już od 2 lat, bo inaczej jestem sfrustrowana, że nie obrobione, że za dużo i zniechęcam się do ogrodu.
Ludzie nawożą, opryski, a mnie już nigdy na to czasu nie starcza.
No włąśnie, niewolnik ogrodu, a zycie takie krótkie.
Oby było cieplej, chciałabym tak sobie posiedzieć w słonku i nic nie robić.
Buziaki kochana

Irenko nadrobiłam zaległości u Ciebie poczytałam ,poglądałam piękne kadry i tak refleksyjnie -pewnie też z biegiem lat nie dam rady obrobić swego ogrodu ,ale narazie wychodzę z założenia ,że nie myślę o dalekiej przyszłości -będzie co będzie .....
jak nie dam rady ,to wtedy się będę martwić -jak Scarlet Ohara -pomyślę o tym jutro


Buziaki