Dotychczas z przyjemnością oglądałam wasze ogródki, teraz chciałabym przedstawić Wam kilka zdjęć z mojego ogrodu. Uprawiam od 13 lat, odkąd wybudowaliśmy z mężem nasz dom. Działka ma niecałe 700 m2, więc pod uprawę roślin nie zostało mi aż tak dużo miejsca. Na początku strasznie szalałam i chciałam zgromadzić w nim wszystkie najpiękniejsze napotykane rośliny. Po kilku latach doświadczeń uznałam, że tak się nie da i z przykrością rozpoczęłam selekcję roślin. Brak mi jeszcze perfekcji Danusi i żal rozstać się z niektórymi zasadzeniami. Rok temu remontowaliśmy elewację naszego domu i wtedy ogród uległ częściowemu zniszczeniu. Część roślin sama "wypadła". Najbardziej żal mi milinu amerykańskiego, który piął się po ścianie domu i żółtego powojnika (dzikiego), który oplatał balustradę tarasu.

Witaj - chyba wszyscy z nas tak mają, że chcą zgromadzić wszystko co piękne, ale nie mamy warunków

Pokaż jakieś zdjęcia

O ! Jeszcze jedna Jola! Miło gościć!Pokazuj swoje królestwo! Będziemy podziwiać,bo czuję z odległości,że to też będzie wspaniały ogród!

Witaj Jolu!
Też chętnie pospaceruję po Twoim ogrodzie, więc wrzucaj zdjątka

Mam w ogródku dwie peonie krzewiaste, które uprawiam od kilku lat. Oto jedna z nich.


Ta magnolia jest już trzecią zasadzoną w moim ogródku. Dwie poprzednie chyba zmarzły i dopiero dla tej znalazłam odpowiednie miejsce, bo pięknie rośnie i z małej roślinki stała sie już całkiem dużym drzewem. Po dwóch nieudanych próbach zrezygnowałam już z kupna kolejnej magnolii, ale tę kupiła mi mama i chyba miała dobrą rękę.




Mam też kilkuletniego migdałka, którego podziwiam z kuchennego okna.


Moje cisy osiągnęły już takie rozmiary, że musiałam wziąć nożyce do ręki i nad nimi zapanować.

Teraz wyglą dają tak:


Jabłonkę ozdobną "Ola" zapragnęła mieć moja córka Marta. Kupiłyśmy ją chyba 4 lata temu na wystawie "Zieleń to życie". Obawiam się, czy wybrałam dla niej właściwe miejsce. Wprawdzie pięknie prezentuje się na tle żywopłotu z tui, ale jest tam już bardzo ciasno. Mam nadzieję, że poprzez odpowiednie cięcie i jej naturalny, kolumnowy pokrój zapanuję nad jej rozmiarami.


A oto moja "królewna nr 1" - wiśnia. Dwa razy do roku to istne cudo. To zdjęcie na wiosnę, kiedy cała obsypana jest kwiatami. Jesienią liście jej przebarwiają się (chyba w ciągu jednej nocy) na cudowny, złoty kolor.

No pięknie u Ciebie

Czy cis na taki jeden gruby przewodnik? Można by było z niego zrobić kulę na pniu

A to nowa aranżacja dotychczas zaniedbanego miejsca na mojej działce.


To zdjęcie mojego dawnego ogródka skalnego, który powoli próbuję przekształcić na kącik "japoński". Moja wyobraźnia w tym kierunku jest trochę nieudolna, ale próbuję i się nie zniechęcam, a po wczorajszym obejrzeniu japońskiego ogródka Anety mam nadzieję, że dokonam tu jeszcze kilku zmian. Znalazłam tu miejsce na azalie japońskie, sośnicę (prezent od moich przyjaciół na 50 urodziny) i dwa klony japońskie.



Jak widzicie eksperymentuję też ze starymi egzemplarzami iglaków, które bądź zbyt panoszyły się w ogródku, lub chorowały. Kilka z nich udało mi się uratować i przerobiłam je na kule "na pieńku" lub inne dziwne kształty.

Moje róże też bardzo ucierpiały podczas remontu elewacji budynku, ale powoli nabierają dawnego "blasku".

No fajnie, fajnie

Mój bukszpanowy żywopłot jest dla mnie wyjątkowy z racji tego, że powstał z sadzonek zrobionych osobiście przez moją mamę (zapaloną ogrodniczkę) z JEDNEGO krzaczka bukszpanu, który ma na swojej działce pracowniczej. Wyobraźcie sobie te malutkie sadzonki - myślę, że hoduję je już od około 10 lat. W końcowej części ten żywopłot nie ma jeszcze wyciętych "kulek" i jest zdecydowanie niższy, bo dosadzałam go stopniowo. Teraz ma ok 30 m długości. Żywopłot z bukszpanu, to "smak" dzieciństwa. Pamiętaj go z parku skaryszewskiego w Warszawie, gdzie często chodziłam na spacery z rodzicami. Myślę jeszcze o wysypaniu przed nim wąskiego paska żwirku aby podkreślić jego urodę i zabezpieczyć przez przerastaniem trawy.