A w lutym przenieśliśmy się już do domku, od tego czasu rozpoczyna się już historia ogrodu moją ręką malowana
Tak się złożyło, że od razu zima dała nam popalić aż do kwietnia

Na jesieni domek wyglądał już tak, zgrał sie pięknie z kolorami

Potem przyszedł czas na kolejnego wykonawcę, który o dziwo był uczciwy, solidny i nie zniknął... co nie zmienia faktu, że kierownik budowy chciał nam ukraść dziennik budowy i omal nie zepchnął mnie ze schodów ( a byłam w 7 miesiącu ciąży )

Latem domek zrobił się już piękniejszy, a ogród zaczął stanowić jego oprawę

Kolejny wykonawca domu, który zajmował się wnętrzem któregoś dnia po prostu nie przyszedł... nawet samochód zostawił u mnie... co widać z resztą na zdjęciu

W 2012 roku wyglądało to już tak... pracy bardzo dużo, za kłopotów budowlanych nadal nie wyszłam, a od wiosny stawałam się coraz większa

Tu na zdjęciu mój syn, to był ten moment gdy zostawił mnie wykonawca... dobrze, że ja wówczas nie osiwiałam z tego wszystkiego... były chwile, że chciałam to wszystko sprzedać i odejść... ale nie zrobiłam tego

Panorama z góry... macham Wam

iwka napisał(a)

a daj no przepis na te kokosanki, tak apetycznie wyglądają

jak zostaną mi białka to je robię
- 50 g masła
- 3/4 szkl cukru (białego lub brązowego)
- 3 łyżki mleka jak masa jest za gęsta, ale przeważnie nie daję
- 200 g wiórków kokosowych
- 2 białka
- 2 łyżeczki mąki ziemniaczanej

Masło rozpuszczamy, dodajmy cukier i mieszamy. Czasami dodaję mleko. Następnie wrzucamy wiórki, masa jest dość sypka. Masę studzimy. Ubijamy pianę na sztywno i dodajemy mąkę ziemniaczaną. Powoli dodajemy masę kokosową Układam ręcznie (albo łyżką) formowane porcje na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Wstawiamy do nagrzanego do 180°C piekarnika i pieczemy około 15–20 minut. Aż się zrumienią ładnie. U mnie to trwa koło 15 minut, bo ja robię spore te kokosanki. Z blaszki ściągamy po wystygnięciu.

Wzięłam kredyt hipoteczny, podpisałam umowę z wykonawcą na wybudowanie małego domu w technice szkieletowej

To już kolejne czasy... kiedy mojego Taty już nie było, ja byłam już doświadczona przez los, sama wychowywałam wówczas 2 letniego syna... Stał się on dla mnie motywacją i motorem działań, założyłam firmę, zaryzykowałam z nowym związkiem..

Olga80, zapraszam, ja nad swoim również wciąż pracuję, za tyle miłych i ciepłych słów róże pokonane przez werbenę.


Mirko, a ja zimuję tą szałwię, pamiętasz Ty miałaś podobną, planowałam z niej pobrać sadzonki ale niezbyt przyrasta.
Sylwio, Anitko, dziękuję, taka zima, że nie wiem czy to ogrzewanie potrzebne, nawet przy kominku dziwnie posiedzieć.
Renato, nie za bardzo, tyle pooglądałam, że kopce krecie mam wszędzie, dotąd były głównie na trawniku, a teraz są na rabatach, mogą być straty w bylinach. Ze sprzątaniem jeszcze czekam.

Wszyscy myślą już o wysiewach, ja jeszcze ziemi nie kupiłam, przypomnę kwiatki, które wysiewałam rok temu.

Wybaczcie jakość zdjęć ale to wszystko skany starych zdjęć

Potem rodzice starali się ją zagospodarować własnymi siłami, na początek nie było prądu, woda w studni na głębokości 20 metrów... Wszystko okupione potem czoła. Urządzali ogród tak jak im się podobał, ja nie ingerowałam za bardzo, pomagałam, ale skupiona byłam na swoim życiu.

Tak to później wyglądało