więc kończąc ten przydługi wywód - polecam rozwody i przeprowadzki buahahaha

A ile muszą dorastać, bo mam je już któryś sezon?
One rosną. Jest ich więcej, ale nie kwitną.
Pewnie za sucho...

Przeprowadzka, to jestem chętna na większą działkę i z dala od sąsiadki chcącej wszystko wiedzieć ale M mówi że drugiej budowy nie przeżyje he he
i tu jest problem żeby dwoje chciało na raz.

Czasem trzeba też łyknąć przegraną, czy stratę, jeśli innego wyjścia nie ma... stanowczo zbyt długo byłam nieszczęśliwa czy skulona czekałam aż problemy same się rozwiążą... otóż nie rozwiążą się. Załatwiasz, sprzedajesz taniej niż powinnaś, idziesz dalej. Mówi się trudno i wybiera mniejsze zło. I coraz szybciej mi przychodzi decydowanie że nie to mi nie pasuje i nie na to się nie zgadzam.

W większości przypadków wszystko jest czarno na białym tylko my się grzebiemy z decyzją na siłę usprawiedliwiając sytuację/beznadziejnego człowieka/taki okres/taki klimat/taki wiek itp itd.

Trzy lata zajęło mi zrozumienie że mąż który ma zablokowany mój numer żebym nie daj boże nie dzwoniła do niego kiedy jest w pracy to nie jest nic normalnego. Że kredyt to kredyt. A mając kredyt i dziecko można się rozwieść i być - o mój boże - szczęśliwszą - nie tylko cię to nie zabije, ale nagle wstajesz rano i się uśmiechasz bo ci lżej.

więc kończąc ten przydługi wywód - polecam rozwody i przeprowadzki buahahaha

Ty jesteś osobą niesamowitą i myślisz, że każdy tak potrafi, niestety ja taka nie jestem. Po pierwsze jestem, że tak powiem nie pierwszej młodości, po drugie działka jest sentymentalna i jest w rodzinie od pokoleń, po trzecie nie jestem sama, a rodzina nie wyraża potrzeby przeprowadzki. Nie jestem nieszczęśliwym cierpiętnikiem / bo chyba niechcący w takim świetle się przedstawiłam / tylko z większością ludzi mi nie po drodze. Uczę się akceptować rzeczywistość, tylko łatwe to nie jest. Pozdrawiam Cię serdecznie.

Tak jak piszesz to pewnie najlepsze rozwiązanie, ale trzeba mieć w sobie ogromne pokłady odwagi, żeby takie decyzje podejmować.

A może i tak!
No bo pąki są!
Pewno je ścinają nocne przymrozki...
Szkoda trochę.

Wiesz? Jak poszłam do psychologa na terapię małżeńską - sama - i po godzinie opowiadania pani o moim małżeństwie (i zużyciu wszystkich chusteczek jakie miała w gabinecie) - usłyszałam sama siebie co ja opowiadam, to mnie olśniło rany boskie co ja tutaj robię? W małżeństwie? U terapeuty?

Kredyt, dziecko, ok, ale mam pracę, mogę się utrzymać, nie jestem uzależniona ekonomicznie... Olśniło mnie że bez tego typa bedę po prostu szczęśliwsza! Bo on nic nie wnosił a tylko był źródłem wszelkiego zła buahahahaa

I wyszłam stamtąd i potem już szybko poszło

Dobrze się czyta takie rzeczy. Tzn. nie że życie Ci w dupę dało, tylko, że doszłaś do tego, że takiego dziada Ci nie trzeba i o wiele lepiej Ci bez niego.


Edit: generalnie czuć w Twoich postach to szczęście. To że już wiesz co i jak i niektórymi rzeczami po prostu wiesz, że się ni warto przejmować.