Gabisia
15:38, 09 cze 2015
Dołączył: 14 sie 2012
Posty: 3919
Antraknoza groźna dla platanów
(Szkółkarstwo 2009 nr 1, s.46-47)
Antraknoza powodowana przez grzyb Apiognomonia veneta (stadium konidialne Discula platani) jest jedną z najgroźniejszych i najczęściej występujących chorób platana. Patogen poraża również buki, lipy, dęby, klony, jesiony i kasztanowce.
Objawy
Wiosną na młodych liściach platanów pojawiają się wzdłuż nerwów zielonożółte przebarwienia, z czasem brunatniejące. Nekrotyczne plamy stopniowo się powiększają, liście więdną, całe brunatnieją, zwijają się i zamierają. Opadają pod koniec wiosny lub latem. Niekiedy przebarwienia pojawiają się najpierw na ogonkach liściowych, co również prowadzi do obumierania i opadania liści. Nekrotyczne plamy występują także na pędach, a jeśli obejmą cały obwód pędu, jego część znajdująca się powyżej zamiera. Na starszych chorych okazach, rosnących na miejscu stałym, obserwuje się dodatkowo zrakowacenia pędów oraz ich deformacje.
Rozwój choroby
Wiosną na obumarłych pędach lub w miejscach zrakowaceń grzybnia D. platani formuje skupienia zarodnikowania konidialnego. Uwalniane zarodniki, będące głównym źródłem choroby, rozpryskiwane z kroplami wody (np. podczas deszczu lub deszczowania) infekują rozwijające się liście i pędy. Konidia najlepiej kiełkują na zwilżonych liściach, przy temperaturze otoczenia 20°C. W takich warunkach dochodzi do infekcji w ciągu 6 godzin. Z chorych liści poprzez ogonki liściowe grzybnia może wrastać do pędów, powodując ich zamieranie. Na obumarłych tkankach na górnej stronie liści formowane są drobne, brązowe, lekko wypukłe nad powierzchnię acerwulusy - skupienia zarodnikowania konidialnego grzyba D. platani. Z kolei na dolnej stronie powstają kuliste, drobne, czarne otocznie - owocniki stadium doskonałego grzyba A. veneta, a w nich worki i dwukomórkowe zarodniki workowe. Uwalniane wiosną zarodniki workowe są rozprzestrzeniane z prądami powietrza.
Temperatura powietrza 15-16°C w okresie pękania pąków i pojawiania się nowych pędów sprzyja rozwojowi patogena. Dochodzi wtedy także do zamierania pędów. Z kolei infekcja liści i pojawianie się na tych organach objawów antraknozy następuje przy temperaturze 16-20 st.C oraz częstych opadach deszczu. Latem przy wysokiej temperaturze i suszy, rozwój patogena jest zahamowany.
Zapobieganie i zwalczanie
Jesienią należy usuwać i palić opadłe liście, aby zniszczyć źródło wiosennych pierwotnych infekcji. Podczas wegetacji, szczególnie wiosną, trzeba unikać zwilżania roślin przy podlewaniu. Powinno się usuwać chore liście, a porażone pędy wycinać nad silnym bocznym odgałęzieniem. Jeśli choroba występowała w poprzednim sezonie, należy opryskiwać rośliny, począwszy od chwili rozwijania się liści, a następnie po 10-dniach lub po stwierdzeniu objawów antraknozy wykonać zabieg 2- lub 3-krotnie, co 7-10 dni stosując przemiennie środki: Bravo 500 SC, Domark 100 EC, Discus 500 WG, Eminent Star 312 SE, Topsin M 500 S.C.
Małgorzata Kołaczyńska-Janicka
(Szkółkarstwo 2009 nr 1, s.46-47)
Antraknoza powodowana przez grzyb Apiognomonia veneta (stadium konidialne Discula platani) jest jedną z najgroźniejszych i najczęściej występujących chorób platana. Patogen poraża również buki, lipy, dęby, klony, jesiony i kasztanowce.
Objawy
Wiosną na młodych liściach platanów pojawiają się wzdłuż nerwów zielonożółte przebarwienia, z czasem brunatniejące. Nekrotyczne plamy stopniowo się powiększają, liście więdną, całe brunatnieją, zwijają się i zamierają. Opadają pod koniec wiosny lub latem. Niekiedy przebarwienia pojawiają się najpierw na ogonkach liściowych, co również prowadzi do obumierania i opadania liści. Nekrotyczne plamy występują także na pędach, a jeśli obejmą cały obwód pędu, jego część znajdująca się powyżej zamiera. Na starszych chorych okazach, rosnących na miejscu stałym, obserwuje się dodatkowo zrakowacenia pędów oraz ich deformacje.
Rozwój choroby
Wiosną na obumarłych pędach lub w miejscach zrakowaceń grzybnia D. platani formuje skupienia zarodnikowania konidialnego. Uwalniane zarodniki, będące głównym źródłem choroby, rozpryskiwane z kroplami wody (np. podczas deszczu lub deszczowania) infekują rozwijające się liście i pędy. Konidia najlepiej kiełkują na zwilżonych liściach, przy temperaturze otoczenia 20°C. W takich warunkach dochodzi do infekcji w ciągu 6 godzin. Z chorych liści poprzez ogonki liściowe grzybnia może wrastać do pędów, powodując ich zamieranie. Na obumarłych tkankach na górnej stronie liści formowane są drobne, brązowe, lekko wypukłe nad powierzchnię acerwulusy - skupienia zarodnikowania konidialnego grzyba D. platani. Z kolei na dolnej stronie powstają kuliste, drobne, czarne otocznie - owocniki stadium doskonałego grzyba A. veneta, a w nich worki i dwukomórkowe zarodniki workowe. Uwalniane wiosną zarodniki workowe są rozprzestrzeniane z prądami powietrza.
Temperatura powietrza 15-16°C w okresie pękania pąków i pojawiania się nowych pędów sprzyja rozwojowi patogena. Dochodzi wtedy także do zamierania pędów. Z kolei infekcja liści i pojawianie się na tych organach objawów antraknozy następuje przy temperaturze 16-20 st.C oraz częstych opadach deszczu. Latem przy wysokiej temperaturze i suszy, rozwój patogena jest zahamowany.
Zapobieganie i zwalczanie
Jesienią należy usuwać i palić opadłe liście, aby zniszczyć źródło wiosennych pierwotnych infekcji. Podczas wegetacji, szczególnie wiosną, trzeba unikać zwilżania roślin przy podlewaniu. Powinno się usuwać chore liście, a porażone pędy wycinać nad silnym bocznym odgałęzieniem. Jeśli choroba występowała w poprzednim sezonie, należy opryskiwać rośliny, począwszy od chwili rozwijania się liści, a następnie po 10-dniach lub po stwierdzeniu objawów antraknozy wykonać zabieg 2- lub 3-krotnie, co 7-10 dni stosując przemiennie środki: Bravo 500 SC, Domark 100 EC, Discus 500 WG, Eminent Star 312 SE, Topsin M 500 S.C.
Małgorzata Kołaczyńska-Janicka
