Dziękuję,po tych Waszych słowach zrobiło mi się ciepło na sercu

Takie ubranie dziś dałam badylkom




Bardzo zamglone wyszły,nie potrafię robić zdjęć.

Genialne te badylki Iza, mimo że takie z pozoru surowe, to nie brakuje im uroku, bardzo klimatyczne. A fotki nie są zamglone, w pomieszczeniu tak wychodzą. Można je ewentualnie rozświetlić w jakimś programie typu Picasa, ale to już uznaniowo - co kto lubi.

No właśnie może ,że w pomieszczeniu tak wychodzą... bo jak patrzę na zdjęcie to taka niewyraźna ta "choinka",mam wrażenie ,ze w rzeczywistości lepsza

córcia cudna jak wszystko zreszta pozdrawiam

wow, super ta badylkowa choinka

Co do książki: czytałam 1 raz - doszłam do 43 strony i na razie stoję. Ale powiem Ci, że - choć zwykle jestem sceptycznie nastawiona do tego typu zaklinania rzeczywistości - pomyślałam teraz "a co mi szkodzi". Trudno jest tak zmienić nastawienie, ale pilnuję się, aby myśleć o tej sile i generować z siebie same dobre fale. Dam szansę losowi, zobaczymy! A Ty co sądzisz o tej części, co przeczytałaś?

Stoik też pierwsza klasa! I córcia sam miód
Pozdrawiam serdecznie!!

Dziewczyny cieszę się,że podoba Wam się moja świąteczna "twórczość" ,no i za komplementy co do córci dziękuję

Monia jeśli chodzi o książkę, to tak trzeba do tego podejść jak Ty, ja to sobie ubździłam,że to będzie bardziej książka z akcją niż poradnik i masz babo placek...Myślę,że tak to jest ok. tylko u mnie nie trafiona jest o tyle,że jeśli tam jest napisane "nie urodziłeś się po to by cierpieć,bo gdyby tak było to zycie nie miało by sensu "(no tak mniej więcej bo dokładnie nie pamiętam).To dla mnie nie bardzo budujące,bo ja cierpienie mam wpisane w codzienność i od lekarzy słyszę musi Pani nauczyć się z bólem żyć...więc mi bardziej nadała by się książka jak zaakceptować cierpienie .
Postaram się ją i tak przeczytać z uwagi na pozostałe aspekty i podejść do jej treści wybiórczo

Pomyślałam sobie, że zmiana nastawienia nie sprowadzi na nas deszczu pieniędzy, nie sprawi, że znikną problemy, ale inne podejście pozwoli nam łatwiej przejść przez te ciężkie dni, sprawi, że mniej będą nas one dotykać, nie będziemy się tak nimi przejmować jak dotychczas. A to też jest ważne, bo pojedyncze problemy tak potrafią zatruć resztę spraw, że wszystko leci jak domino.
Nie wiem, zobaczymy...
Współczuję Ci Iza tej choroby, co za cholerstwo jakieś wredne... Życzę Ci siły do walki!