Mala_Mi napisał(a)

Dzięki, że zajrzałaś do mnie.... dzięki temu mogłam wpaść do Ciebie. I nawet udało mi się cofnąć do ostatniego wpisu.

Wiersz o czosnkach bardzo udany.. jak i zresztą wszystkie.. skąd bierzecie pomysły na takie wiersze??

Anuś, zaglądam do Ciebie stale, może bez wpisów ale z ogromną sympatią! Ochy i achy zostawiam dla innych, o porady staram się nie prosić, bo i beze mnie jest dużo pytających. Ja już nie dzisiejsza jestem, to mnie takie wpisy o niczym nie podniecają. Ale czasami coś się odezwie, jakaś żyłka bolejąca, to wtedy już muszę, bo się uduszę.
Wierszyki klecę z marszu, czasami jakaś myśl na temat, no i muszę mieć albo nerwa na coś albo bardzo, bardzo happy! Nie zapisuję na karteczkach, co mi do rymu pasuje, to tu zapisuję, i potem w eter, przeważnie niezbyt dopracowane.
Jak się komu podoba, to cieszy, a i tak już dawno nic nie było z humorem. Muszę Zbyszka nakręcić.
Buziaczki dla Was, i Aniu, siądź na trawkę, spójrz w niebo i zostaw złe myśli w mysiej norce, życie mamy tylko jedno!

malgorzata_szewczyk napisał(a)

Ja dzisiaj kupiłam krzewuszkę szczepioną na pniu bo już piętrowo sądzę

Nie wiem jak ją będziesz cięła, chyba ze dwa razy do roku. Ponoć ta z ciemnymi liśćmi wolniej przyrasta. Jestem ciekawa efektu.

Kupiłam kiedyś różę.
A raczej różyca!
To był Casanova,
i na prawdę mnie zachwycał!
Chuchałam, dmuchałam,
na kwitnienie czekałam!
I przyszły lipcowe deszcze.
Kwiat napełnił się wodą,
sczerniała mu uroda.
Pełen szarej pleśni,
nie doczekał się pieśni.
A mąż zazdrosny
o me dla różyca względy,
czym prędzej usunął
mego kochanka z grzędy!

Róże, różyczki, różyska, różunie
Bez względy na rodzaj, każda czaruje
Pięknem zachwyci, zapachem pochłonie
Złączy zakochanych dwóch osób dłonie
Do późnej jesieni zdobi ogrody
Ta nasza królowa, niezwykłej urody

Miłego wieczoru Haniu

O jak zrobiło się romantycznie...idę mojego uściskać...

Dziękuję, Radku, za miłe rymy!


Cóż poradzić, róże wielbimy!
Warte one naszej uwagi,
szczególnie jak męczą je wiatry.
Obelisk potrzebny masywny,
lub metalowa podpora.
Byle patyk nie utrzyma potężnego krzaczora!
A rosną tak duże, bo o nich myślimy!

Te dumne madame, chcą wciąż żyć wśród chwały
Chcą aby w ogrodzie pierwsze skrzypce grały
Tysiące wierszy już o nich powstało
Ale dla nich to ciągle za mało,za mało!!!
A potem rosną do góry, na boki
W końcu, tak jak mówisz
Są z nich wielkie krzoki

Rumianka napisał(a)

O jak zrobiło się romantycznie...idę mojego uściskać...

Utulaj męża i rzuć jakieś rymy bo mi coś nie idzie...głowię się i głowię żeby coś wytrzasnąć

Radku, dobrze jest!
Wpasowujesz się akurat i do moich zwrotek!


Podobno najlepiej je sadzać pod płotem!
Nie, nie za karę, właśnie na widoku!
Musi być podziwiana przez każdziutkie oko!
Gość idąc ulicą, musi czuć jej zapach,
podziwiać urodę, chwalić wybór rasy,
bo każdy jest na pięknego kwiatka łasy!

Z sadzeniem pod płotem to ja się nie zgodzę
Bo po cóż ma być wszystko widać zaraz przy drodze
Zaułki, zakątki trochę tajemniczości
Dla nas niech rosną te wszystkie różności
Dopiero gdy gość zawita w nasze progi
Gdy w ogrodzie zrobi choćby male kroki
Odkryje jego piękno, magie i wiele radości
Pozna jakie z ogrodnictwa płyną przyjemności

Nie zbyt składny ale wiesz o co chodzi