Gratuluję 200

Tess napisał(a)

ale lilie się nie dają? dobrze wyglądają.

Lilie jeszcze wczoraj wyglądały dobrze..... one jednak korzenią się głębiej a u mnie jest glina, to troczę trzyma. najgorzej jest z roślinami, które w tym roku przesadzałam i tymi co się płtytko korzenią. Bardzo przyschła mi hortensja bukietowa i jeżówki..... a były takie ładne.
Zdjęcie z niedzieli.....już tak nie wyglądają

widok ogólny

Drzewko ozdobne jakim jest świerk serbski Peve Tijn jest według mojej skromnej osoby jednym z najpiękniejszych odmian drzew karłowych. Jej kolorystyka jest niebotyczna w skład której wchodza następujace kolory: oczywiście jasno zielony, żółty zmieniający się w złoty, srebrny oraz niebieski. Osoby drobiazgowe znajdą pośród kolorów również inne chociażby lekko pomarańczowy. Przyrost roczny niewielki, rzędu 3-4 centymetrów rocznie. odmiana karłowa początkowo przyjmuje pokrój bocianiego gniazda. W późniejszych latach przybiera kształt mocno zagęszczonego stożka. Drzewa ozdobne w żółtej kolorystyce są bardzo narażone na promienie słoneczne. Z tego względu powinno się ją sadzić na stanowiskach zacienionych. Szczególnie w godzinach południowych w czasie których słońce wręcz wypala igły. Z racji swojej wielkości roślina nadaje sie na wszelkiego rodzaju ogrody skalne. Iglak ten nadaje się bezwzględnie nawet jako soliter. Wystarczy w jej sąsiedztwie posadzić rośliny w kolorze czerwieni, ciemnej zieleni a uzyskamy jedyny w swoim rodzaju efekt kolorystyczny. Igły są grube i sztywne. Podobnie jest z gałązkami, które również są sztywne i mocno osadzone. Peve Tijn nie lubi również wiosennych przymrozków. Powinno sie ją na ten krótki okres okryć włókniną. To drzewko iglaste jest już możnaby powiedzieć bardzo rozpowszechnione kolekcjonerów (ogrodników). Natomiast mało znana wśród posiadaczy ogrodów, którzy wolą "leśne" świerki. Doskonale nadaje się do szczególnie małych ogrodów. Odmiana wynaleziona w holenderskiej szkółce Vergeldt. Znaleziona jako 'sport' na picea omorika 'Nana'. Nazwana jako 'Peve Tijn' przez syna właściciela tejże szkółki drzew ozdobnych.

Pinus uncinata Erwin

surfinia

ogród w cieniu

funkia

widok ze schodków

Może nie aż taki rarytas ale polecam zastosowanie tego iglaka jako żółte tło naszego ogrodu.
Niezwykła żółta odmiana świerka pospolitego, którego nasi przodkowie mogli już obserwować w ogrodach już w połowie XIX wieku. Znane okazy rosną na przykład w Whistling Gardens Conifer Garden w miejscowości Wilsonville w prowincji Ontario w Kanadzie oraz w Four Seasons Garden, miejscowość Walsall w Wielkiej Brytanii. Pierwsze wzmianki w literaturze zostały zapisane przez Elie-Abel Carrière (1818 – 1896). Był on wybitnym francuskim botanikiem a zarazem czołowym autorytetem jeśli chodzi o drzewa iglaste. W latach 1850-1870 opisał wiele nowych gatunków jak: Tsuga, Keteleeria i Pseudotsuga. Najważniejszym jego dziełem było Traité Général des Conifères opublikowane w 1855 roku. Nazwa tego drzewa ozdobnego jest nazwą zbiorową obejmująca świerki o żółtym zabarwieniu. Obecnie sprzedawane drzewka pod tą nazwą są siewkami o wspólnych cechach a nie klonami. Iglak ten przyjmuje pokrój stożkowy przez całe swoje życie. Maksymalna wysokość na jaką wyrasta może osiągnąć nawet 15-20 metrów. Te cechy predysponują do sadzenia tego drzewa raczej w dużych ogrodach lub parkach. Najlepiej oczywiście prezentuje się jako soliter – pojedyncze, samotnie rosnące drzewo. Wiosną igły młodych pędów przybierają zielony kolor. Im bliżej zimy końcówki igieł przebarwiają się na swój kolor podstawowy, którym jest kolor żółty. Ponadto 4-5 cm miękkie igły mają tendencję do lekkiego skręcania się na końcach (w strukturze podobne do modrzewia). Natomiast zimą po pierwszych przymrozkach na igłach pojawia się kolor pomarańczowy. Intensywność barwy igieł uzależniona jest od nasłonecznienia (stanowiska), gleby i wilgotności. Ta odmiana drzewka ozdobnego jest jedną z niewielu, która jest całkowicie odporna na oparzenia słoneczne. Spełnienie tych warunków jak widać nie jest szczególnie trudne w naszym polskim klimacie. Iglak bardzo tolerancyjny. Bardzo ciekawa i zjawiskowa odmiana idealnie pasująca do mocnych zestawień kolorystycznych, aranżacji parkowych. Polecam do nasadzeń w formie szpalerów przy drodze. Bez przesady można nadmienić, że pojawiające siię w czerwcu różowe 5 centymetrowe szyszki również dodają uroku. Ten świerk z miesiąca na miesiąc prezentuje się całkowicie inaczej. Natomiast kora tego iglaka jest brązowo pomarańczowa i ciemnieje do szarego brązu wraz z wiekiem. Jednym słowem 'Kozak'.

Jedna z niewielu miniaturowych odmian sosny jednoigielnej. Jej przyrost roczny to zaledwie 10-12 cm. Igły długie na 6-8 centymetrów sztywne, zakrzywione. Kolor igieł oceniłbym na srebrno zielony. Ponadto wzdłuż każdej igły idą ciemniejsze wąskie paski. Na końcach zaś igieł pojawia się soczysto zielone przebarwienie. To niezwykłe drzewo ozdobne przybiera formę kolumnową. Jako starszy okaz kształtuje się w stożek. Poszczególne gałęzie podobnie jak igły wyrastają równie rzadko. Praktycznie każda igła jest widoczna z każdej strony. Kora jest w kolorze jasno brązowym. Efektem wizualnym dodającym uroku tej odmianie jest finezyjna gładkość połyskującej kory. Okaz ogrodowy. Jest jeden mankament posiadania tego drzewka iglastego. Należy osłaniać drzewko przed ekstremalnymi zimowymi i wiosennymi pogodami. Miejsce, w którym rośnie powinno być osłonięte większymi, gęstymi roślinami ozdobnymi. Czyli trzeba stworzyć małą enklawę ciszy wietrznej dla tego wymagającego iglaka. Wymagania glebowe jak u gatunku. Odmiana zdecydowanie polecana do niekonwencjonalnych kompozycji ogrodowych. Polecana do uprawy w niewielkich ogródkach. Niezwykle rzadko gości w naszych krajowych ogrodach. Perełka dla prawdziwych kolekcjonerów drzew ozdobnych.

Od poniedziałku do wczoraj nie mogłam pojechać do mojego ogrodu, ponieważ miałam w pracy drugą zmianę.....to co zobaczyłam wczoraj dobiło mnie całkowicie...wszystko powiędnięte i poschnięte, normalnie załamka Chwilami niewiem co gorsze ulewy czy susza.....

Życze Wam miłego weekendu i wspaniałej, niekoniecznie upalnej pogody

Miniaturowa odmiana jodły białej (pospolitej) o nazwie Mastodont posiada igły w kolorze "żywej zieleni". Jest to drzewko cieniolubne, szczególnie młode egzemplarze (cienka kora), o dużych wymaganiach wilgotnościowych, zarówno co do powietrza, jak i gleby. Lubi gleby świeże, głębokie. Bardzo wrażliwa na zanieczyszczenie powietrza. Wrażliwa na niskie temperatury (u nas częstokroć przemarza na stanowiskach naturalnych). Przyrost roczny max.3-4 cm. W późniejszych latach przyjmuje pokrój krzaczasty mocno rozgałęziony w płaszczyźnie kierującej się ku poziomej tworząc pierścień do ok. 1,5 metra. Ta odmiana jodły pospolitej nadaje się głownie do ogrodów o małej powierzchni oraz na skalniaki. Odmiana mało popularna a zarazem rzadka w naszych ogrodach. Karłowe odmiany drzew i krzewów iglastych powinny być nieodłącznym elementem naszego ogrodu, ponieważ poza walorem wizualnym ich rozmiar powoduje, że można więcej zasadzić na tej samej powierzchni. A co za tym idzie posiadać większą różnorodność drzew (kształtów, kolorów, gabarytów) w swoim ogrodzie. Odmiana drzewka iglastego wynaleziona jako czarcia miotła przez czeskiego szkółkarza pana Holatę.

Jeszcze kilka zdjęć z dzisiejszego pięknego i ciepłego poranka.





Agnieszko Podejrzewam że pewnie Ci trochę przyschło, jak widzisz u mnie jak nie pada to jest OK a jak zacznie lać to robi się katastrofa. Moje roślinki i ja i moja afrykańska papuga, lubimy taką pogodę.

Gardenarium napisał(a)





Moje bukszpany zaczęły mieć takie dziwne listki - czy to jakaś choroba ????



A może tylko brak im jakiś substancji, chociaż nawożę je Florowitem

Agnieszka, te białe końcówki na listkach to niedobór boru. Mam to samo. Kup czysy bór Florovitu (albo innej firmy) i nawoź dolistnie.

Jeden z moich bukszpanów też ma podobny problem tylko moje zakończenia liści mają kolor żółty nie biały. Czy Bór pomoże?


Pozdrawiam

Pszczelarnia napisał(a)

Pytanie, prośba o radę.
Czy ta choina kanadyjska jest już za gęsto rozrośnięta i czy już wysadzić co drugą? Już tzn. kiedy? Pod koniec sierpnia?

O żywopłocie już wiesz, ale ja się zachwycam tą skrzynią - marzą mi się takie !

Aniu, wczoraj już nie miałem siły nic pokazać i napisać a chciałem pochwalić się Tobie, powojnikiem i dwoma piłkami.


Nareszcie wzięły się do roboty. Jeśli znasz co to za powojnik to proszę o podpowiedź

Jest jeszcze mały nie sięga jeszcze parapetu, kwiaty ma małe około 5 cm i ma dużo pąków. Na następnym zdjęciu będzie widać go za rogiem pod parapetem, wystaje ciut ponad gailardią, przy samej ścianie.

Ten drugi zobacz jak wybuja minął już moją podporę miskantową ale pąków na razie niet, myślisz że jeszcze pokaże kwiat? Oba dostałem maluteńkie mały po 4 listki i zobacz ile urósł.
Podpórki trzymają się dobrze myślę że na pewno za rok też posłużą.

Dziś tylko rabata warsztatowa krokosmia, ładnie mi poszła i firletka na koniec.

Wieczorkiem odezwij się jak nie będzie burzy.

Na razie same iglaki. Zastanawiam się co powsadzać między nimi. Proszę o poradę nie mozna się znac na wszystkim. Może ktoś z państwa podpowie jakąś rzadką, wieloletnią, miniaturową roślinę. Z góry dziękuję za podpowiedzi. Pozdrawiam.

Dołączam się do tego wątku, bo często wstaję jak skowronek mimo że chodzę poźno spać.
Zdjęcia o 5 rano z mojego ogrodu:


Będzie dzisiaj 30st.C- upał jak diabli, rozkładam basen dla dzieci bo inaczej dadzą popalić.
W upał nie wychodzę zbyt wiele więc będę mieć czas na edukację w wątku Danusi- jestem na 350str. to jeszcze 150stron, a z resztą jestem na bieżąco. Ale przecież!!.. jeszcze "wątek I " mi został (bo jestem nowa na ogrodowisku).
Miłego dnia wszystkim, Urszula