Żeby trochę odpocząć od pracy, wybieramy się na sąsiadujące ze sobą zamki Bobolice i Mirów:





Ktoś, kto zaprojektował ten wychodek w taki sposób zasługuje na nagrodę Darwina. Już wyobrażam sobie, jak musiało ładnie gwizdać, szczególnie zimą, kiedy ktoś przystawił do niego jedną z najbardziej wystających części ludzkiego ciała, czyli.. ucho

Po powrocie do domu wieczorem wita mnie kwiat dziewanny:



18 lipca świętujemy zbiory pomidorów- pierwszy raz w życiu próbujemy malachitowej szkatułki i nie możemy przestać cmokać z zadowolenia:

Jednak wiele owoców dopiero zaczęło niedawno dojrzewać:



Nie wiem, czy ta cukinia nie zaskarży nas za dotykanie jej w tak nieobyczajny i bezpardonowy sposób

Powoli żegnamy się z łączką kwietną, chociaż 18 lipca prezentowała się nadal pięknie:

Piórkówka pyszni się swymi kotkami:



Inne kwiatuszki też nie mają czego się wstydzić:

Zbieramy owoce naszej pracy:



Roślinki nabierają masy:

Odkrywamy uroki późnego lata:

Zadowolony bociek korzysta ze świeżo nakrytego szwedzkiego stołu:



My też mamy swoją wyżerkę- to były jedne z najsmaczniejszych i najpiękniejszych pomidorów w mojej karierze (odmiana gargamel)

Udajemy się z eMem na tydzień do Czorsztyna, a tam, na cudownej hali Majerz, witają nas psy pasterskie i morze owiec:




Po powrocie mamy pełne ręce roboty: