Dawno, dawno temu (a dokładniej od kwietnia 2016 roku ), za polami i lasami, w otoczeniu wiekowych klonów mieszkało dwoje młodych, kochających się ludzi, których ogromnym marzeniem było stworzenie wokół siebie zielonej oazy. Mimo, że początki były trudne, brakowało funduszy, ziemia szczególnie urodzajną nie była, obfitowała w przypadkowe nasadzenia, a każde wbicie szpadla było rajem dla archeologa, ale dla ogrodnika to już nie koniecznie, powstał on- nasz zielony chram. Od tego czasu ciągle ewoluuje, co roku staramy się go ulepszyć, ale najbardziej cieszy nas sam proces tworzenia.

Obiecuję, że wkrótce wstawię zdjęcia oraz dokładną historię ogrodu, w międzyczasie zaś zapraszam do wątku "Metamorfozy ogrodowe", gdzie uchylam rąbka tajemnicy

Dzień dobry . Przyszłam z Metamorfoz, czekam na historię .

Witaj Również z wypiekami na twarzy czekam na relację.

Bardzo ujął mnie tekst: "w otoczeniu wiekowych klonów mieszkało dwoje młodych, kochających się ludzi, których ogromnym marzeniem było stworzenie wokół siebie zielonej oazy".

Witajcie, dziękuję za odwiedziny, bardzo mi miło, spróbuję Was nie zawieść

To ja sie też zapisuję na ten serial.

Nosiłam się z zamiarem założenia wątku już od dawna (podczytuję Was namiętnie incognito od kilku lat), ale kiedy przyszło co do czego, to z wrażenia zapomniałam się przedstawić. Śpieszę więc czym prędzej tą nieuprzejmość naprawić:

"Cześć, mam na imię Daria, mam 35 lat i jestem anonimowym ogrodnikiem"

( a w zasadzie anonimowa byłam do momentu ujawnienia sią na Ogrodowisku. Swoją drogą, chylę czoła przed całą ogrodowiskową społecznością- sposób, w jaki ze sobą rozmawiacie, jak chętnie i bez zbędnej bufonady dzielicie się swoją wiedzą, doświadczeniem i historiami oraz jak się na wzajem wspieracie przywraca wiarę w ludzkość )

A oto przed Państwem Darecka w swoim środowisku naturalnym, w gnojaczkach na stopach, z własnoręcznie wyhodowaną sadzonką pomidorsa i radochą wymalowaną na pyszczku (czytała Krystyna Czubówna)

Zdradzę Wam teraz bez czego nie potrafimy się obejść:
1. Nasze piesy- mimo, że szkodnikują w ogrodzie na potęgę, nie wyobrażamy sobie bez nich życia. Ten mniejszy biało-czarny rumburak to przytulasek Dusia, na wiosnę tego roku dołączyła do niej Saba, wilczasta bieguska o dostojnym profilu

Ja też przyszłam się przywitać. Twoje zwierzaki już skradły moje serce.

2. Pomidorsy- wszystkie, małe, duże, szpiczaste, zielone, w ciapki. Gdybyśmy mieli wybrać jedną rzecz, którą mielibyśmy się żywić do końca życia, wybór jest jeden i oczywisty. Jedyna zasada- pomidorki mają być własnej produkcji. Pierwsze 3 sezony uprawialiśmy je w foliaku, w końcu w tym roku doczekaliśmy się szklarni z poliwęglanu. Nie mamy za bardzo warunków w domu do produkcji rozsad ze względu na małe okna i nikłą ilość światła, ale dla chcącego nic trudnego- zrobiliśmy drewniany stoliczek na parapecie w kuchni i ramkę na grow lighty, którą w miarę rozwoju roślin stopniowo podnosimy do góry. Wygląda jak laboratorium Dextera, ale o dziwo się sprawdza, sadzonki się nie wyciągają i rosną zdrowe