W kazdym karmniku ruch u mnie wielki
pchają się do nich dzwońce ,wróbelki
są i bogatki, są też modraszki
i jeszcze inne przeróżne ptaszki.



Kos chętnie z ziemi resztki wyjada
lub na gałęzi przy jabłku siada





a kwiczoł nie pcha się do butelki
bo jest za ciężki no i za wielki.

Dla większych ptaków w moim ogrodzie
na pieniek sypię ziarenka co dzień



lecz dziś dosypac im zapomniałam
bo wnuki w gościach u siebie miałam.
Nagle spojrzałam chyłkiem w okienko
i aż w kolanach poczułam miękko.
Do butli nowe ptaki sie pchały
bo z pieńka ziarnka już pozjadały.
Patrzę przy butli sikorka siedzi
i nad nauką bardzo sie biedzi
bo chce nauczyc dzis grubodzioba
jak z tej butelki ziarenka dziobac.



Siadła i sama mu pokazuje
jak się z butelki ziarnka wyjmuje:
Trzeba nogami stac na podstawie
a dziobem dziury dosięgniesz prawie.

Powyjmuj z dziury dziobem ziarenka
i o nic tutaj już sie nie lękaj.
Grubodziób słucha nauk w pokorze
ale poradzic sobie nie może



nogi postawił juz poraz któryś
a dziobem sięga powyżej dziury.

Męczył się męczył, sto razy latał,
bogatek uczył aż się zasapał





w końcu pofrunął i stanął z boku
lecz grubodzioba wciąż miał na oku.

Grubodziób nadal loty trenuje
i na butelce ciągle ląduje
coraz mu lepiej idzie nauka
i czasem ziarnko dobrze wyszuka.





Przyleciał drugi kompan przez miedzę
proszą sikorkę : pomóz koledze.
Sikorka znowu nauki daje
co mają robic zeby się najeśc.

Cwiczyli dużo , cwiczyli wiele
i osiągnęli swych marzeń cele.
A ja myslałam ze aż zemdleje
przeciez grubodziób z butelki nie je.

Tak to z wnuków goszczenia i obowiązków zapomnienia, powstała śliczna bajeczka, bardzo pouczająca

Bogdziu, leżę sobie z lapkiem na kolanach w łóżku z małym Karolkiem obok. Mały nie chce spać i zerka na ekran. Jak pojawiły się u Ciebie zdjęcia ptaków z radością zaczął robić kwa kwa, więc niestety wiedzę ornitologiczną odziedziczył po mnie. Robert (Klamber) pisał u mnie o czyżykach i zaczynam rozumieć swojego M jak mi mówi, że wszystkie ciemne żurawki są takie same, bo różnice między tymi ptakami jakieś są, ale gdybyś za pierwszym razem napisała mi że to czyżyki, to swoje papużki tak bym nazywała
Pozdrawiam

Urszulla napisał(a)

Poczytałam wierszem o ptaszkach
to rozumiem że za niedługo ptaszki nadlecą w dużych ilościach...
dzisiaj u mnie był duży ptak.....coś z jastrząbków (to traktuj z przymróżeniem oka) usiadł daleko na świerku i tak się zlał z gałęzią jak niewidoczny....a obiektyw mój nie ma takiego dużego zbliżenia ...więc nic z foty

Szkoda bo fajne takie zdjecia.U mnie już sa duże ilości ptaków , więc powinny byc i gdzie indziej.

an_tre napisał(a)

Tak to z wnuków goszczenia i obowiązków zapomnienia, powstała śliczna bajeczka, bardzo pouczająca

Jak zobaczyłam taką niecodzienną sytuację to wszystko zostawiłam i robiłam zdjęcia ale że to duża odległośc to zdjęcia są jakie są. I tak dobrze ze są.Pozdrawiam Aniu.