Świąteczny czas u nas upłynął pod znakiem deszczu, ciężkich chmur i wiatru. Pogoda nie zachęcała do spacerów. Zmiany klimatu odsuwają w niebyt myśli o białych świętach. Od kilku lat okres świąt to bardziej jesienne niż zimowe klimaty. Dopiero początek stycznia ma przynieść spadki temperatury.

O jak ładnie ciemiernik zakwitł Pomimo braku śniegu rabatki fajne przebogate i tworzą klimat.

Ja jakoś tak mam w tym roku, że z utęsknieniem czekam na zakończenie tego całego świąteczno-noworocznego zamieszania bo później już będziemy czekać na przedwiośnie i wiosnę. Te święta takie szarobure, jak nie święta

Chwilkę oddechu miałam w pierwszy dzień świąt, padał śnieg i było biało A u Ciebie nadal kolory, to niesamowite

Aurelllia napisał(a)

O jak ładnie ciemiernik zakwitł Pomimo braku śniegu rabatki fajne przebogate i tworzą klimat.

Klimat zdecydowanie jesienny.







Oczar wciąż ma liście.

Piękne rabaty

Margerytka40 napisał(a)

Ja jakoś tak mam w tym roku, że z utęsknieniem czekam na zakończenie tego całego świąteczno-noworocznego zamieszania bo później już będziemy czekać na przedwiośnie i wiosnę. Te święta takie szarobure, jak nie święta

Święta powinny się różnić od dni powszednich. Coraz trudniej o uchwycenie tych różnic. Może za mało duchowości w tym wszystkim ? Nie wiem, czy śnieg by coś zmienił. No poza tym, że przykryłby szare i bure.


A wiosna nieśmiało się skrada.



Krokusy i narcyzy już meldują gotowość do startu.

paniprzyroda napisał(a)

Chwilkę oddechu miałam w pierwszy dzień świąt, padał śnieg i było biało A u Ciebie nadal kolory, to niesamowite

Brązy, rudości i beże to nie jest moja ulubiona paleta barw, ale lepsze to niż szarzyzna.





Cieszy mnie pęcznienie cisowego żywopłotku.

Dominika11 napisał(a)

Piękne rabaty

Dominiko, wciąż tam przy nich coś dłubię.

Poświąteczne dni wykorzystałam na wykarczowanie korzeni świerka kłującego. Trzeba było posłużyć się nie tylko szpadlem, ale i kilofem. Cieszę się, że mam to już za sobą.
W puste miejsce wsadzony już jest świerk serbski. Z przodu dodałam mu dwie mahonie (przesadziłam z miejsc, gdzie było im już za ciasno).
Rabata zyskała teraz jednego solitera w postaci cyprysika nutkajskiego Jubilee. Trochę za dużo na niej gatunków, ale na kontynuację rewolucji nie mam już sił.