Aniu no tak sobie chodzę i cykam, choć w kółko to samo:

I już wchodzę do ogrodu: przy ścianie naczółkowej ciekawa aranżacja: piwonie (odmiana Clare de Lune), irysy (kwitną na niebiesko) i białe delikatnie gwiazdkowane astry w klasyce ogrodowej za płotkiem tyle, że z bukszpanu.





Pierwszy pokój ogrodowy to sad, zachowane stare drzewa, na nich potężne róże pnące, pod nimi beztrosko rosnące: irysy, jarzmianki, hosty, ogrodzone cegłówkami i otoczakami polnymi, jakiś płotek metalowy dla dekoracji. Były też parkowe rosnące luzem, a po bokach sadu płotki z formowanych sznurów owocowych. Jak miało mi serce nie drgać?

Napia napisał(a)

Piękny widoczek Aguś

Nawet nieproszony gość się trafił. A może ze zdziwieniem odkrył, że to on ma gościa




Anabelki zzieleniały





A Polestar zróżowiały

Dzisiaj zeszłam do mojej klamociarnii w piwnicy i coś znalazłam. Niecała godzinka dumania, przykładania i klejenia. I powstał kolejny wianek

A po deszczu... Uwielbiam te momenty kiedy po deszczu wyjdzie słońce i wszystko zaczyna błyszczeć.

A to mój ulubiony widok w takich momentach:



Trawy też promienieją

jolanka napisał(a)

Aniu, czy mozesz mi napisać jakim obiektywem robisz zdjęcia makro? Ale mi się podobają

Jolu ,żeby nie wprowadzać w błąd , jutro popołudniu dokładnie sprawdzę, bo drugi obiektyw zostawiłam w jednym miejscu.Jednym słowem nie przy mnie teraz.
Dziękuję ,i cieszę się ,że ci się podobają

O tym, że zwrócił uwagę na ogrody wiejskie jak kupił stary dom i osiedlił się na wsi. Że zdał sobie sprawę, że ogrody wiejskie też miały swoje mody i style. Że były cechy wspólne takich ogrodów dla danej okolicy.

I chciał znaleźć odpowiedź na pytanie, jak to jest tworzyć ogród w okolicy wiejskiej teraz (w jego dość historycznie wrażliwej okolicy - piękne stare domy). Na ile można się uwolnić od konwenansów, na ile trzeba uwzględnić krajobraz. Opowiadał jak starał się stworzyć przestrzeń, by oddać genius loci tego swojego miejsca.
Mówił o doborze roślin.

A mi serce głośno biło i myśli szalały, że oto ciągle spotyka się (spotykam) dusze pokrewne ogrodowo, o podobnym spojrzeniu estetycznym.

Wejdźmy do ogrodu.

Z boku wzdłuż domu. Kolekcja pelargonii jakby na schodkach przy oknie południowym, tak jak ustawiało się czasami gerania na gankach domów wiejskich.



Co robi tutaj stipa?



Kim jest ta piękna pani w medalionie na ścianie?



Tymi pierwszymi obrazami (jak i tą studnią na dziedzińcu) zostałam uwiedziona.

Przymocowałam do podkładu.

Efekt końcowy mocowania.

Paseczki z maty szmaty, którymi owinęłam podkład, osłaniając druty.

I taki efekt pozostał do dzisiejszego poranka.

Kilka cyków w deszczu:

Kilka ogólnych widoczków




kolor trawy mamy jak w maju

sylwia_slomczewska napisał(a)

Jesieni nie da się ukryć, ani zatrzymać.

Ale po co? Zatrzymywać. Niech się dzieje. Macie pięknie, tylko ciemno sie robi coraz szybciej. Przygotuj baterie do czołówki

Pytałaś u mnie o miskanty. Zrobiłam Ci zdjęcie ML. Mam je co 60 cm, trochę gęsto.

yolka napisał(a)

Na razie trochę nowości, zbieram siły żeby odpisać na posty

Sundaviilka przezimowana na parapecie, zgubiła wszystkie liście, ale wiosną ruszyła i teraz pieknie kwitnie, niestety nie jest zbyt wysoka.
Rozchodniki łapia kolor

Wygląda świetnie, moja też nie jest duża w tym roku.
Fajny miałaś czas z wnukami.

Lato ma się ku końcowi, ale jesieni jeszcze nie czuć. Ale mój letni wianek na drzwiach już mi coś nie pasował. Ale taki w jesiennych barwach zrobiony w zeszłym roku też nie, bo jak tu myśleć o jesieni jak chodzi się w letnich sukienkach, a temperatury tylko parę kresek poniżej 30.

I tak mi coś dziwnego w głowie zaświtało. Przeglądam czasami inspiracje nie tylko ogrodowe i w innych krajach nie zawsze pojawiają się takie tradycyjne i kojarzące się wprost kolory. Więc postanowiłam też zerwać ze takim myśleniem.
Wpisałam w wyszukiwarce "dynia biała" i po kilku dniach taką "dyniową bombonierką" się jak dziecko cieszyłam.


Takie śliczne, małe cukiereczki dostałam


Dumałam jak tu się do tych cudeniek zabrać - jak nic patyczkiem do szaszłyków i drucikiem


Zrobiłam dziurkę na wylot, przeciągnęłam drucik, owinęłam dookoła i zrobiłam pętelkę.

sally powtórzyła dwoma kwiatuszkami

greg66 napisał(a)

Witaj Halinko
Ogród już ma 19 lat i jak to u każdego zmienia się, i dobrze a jak sie jeszcze podoba właścicielom i odwiedzającym to jest super
To proso wygląda w zależności od oswietlenia, w słońcu jest zielone wpzry jego braku robi się niebieskawe. Sięga około 60 cm.





Pozdrawiam serdecznie
i zawitam do Ciebie

Mam 7 krzakow prosa rozgowatego kazde inne w sloncu rosna kupowalam takie aby byly kolorowe i ani razu nie doczekalam sie takich kolorow jak twoje proso. Czekam w tym roku jak nie beda sie przebarwiac wyrzuce je bo nie dosyc, ze sie pokladaja to jeszcze sie nie przebarwiaja.

Pozdrawiam

Paulinko rożana dziewczyno, dla Ciebie już mój Dieter "ach jakże błogo sobie tak poleżeć na tarasie":



Nawet jak pada wreszcie deszcz (tylko dlaczego akurat w sobotę?):

Jesieni nie da się ukryć, ani zatrzymać.