Nadrobiłam, poczytałam o coli i piwie, nic mądrego nie napiszę tylko poczekam sobie do zdjęć. Pozdrawiam

Pozdrawiam, znów się naczytałam.

No tak Filomeno, zgadzam się z Tobą... ale z Mirą i jej swatową też

Orliki cudne- i to wszystkie bez wyjątku

Przepraszam Miro za te filozoficzne wywody jakoś tak Hania mnie prowokuje już w kolejnym wątku....
Czytam co piszesz zawsze z dużym zaciekawieniem bo piszesz swobodnie i z wdziękiem. Na dodatek wiele się można od Ciebie nauczyć - dziękuję!
Że nie wspomnę o swobodzie w spacerowaniu po Twoim ogrodzie

nie widziałam tych zdjęć
ale masz uprawy!
te bym coś posiała i popikowała, tylko nie mam jasnego miejsca do trzymania rozsady

U mnie też się iryskowo zadziało, będę kupować, bo nigdy nic nie posadzę nad trzecim...

Pikowanki cudne

Ania nooooooo
jak twój strzępek?
w ogóle to pokazałabyś jakieś łądne foteczki....
nieładne tez moga być



Ania zauważyłam ze masz murek z otoczaków powiedz czy robiłaś betonowy fundamencik pod ten murek?

Iglaste też mogłyby się już zatrzymać...łatwiej jest wszystko w obiektywie złapać

Czasem życie płata nam figle. Czujesz się panem swego losu a okazuje się, ze los z Ciebie drwi. Taka ciuciubabka nie potrwa długo, szybko orientujemy się na co wystarczy nam sił lub funduszy. Szczerze współczuję właścicielom wymuskanych ogrodów - wysoka poprzeczka na to " tip-top". Są piękne, dopieszczone, ale każda rysa życiowa jest w takich ogrodach widoczna lub wątek znika....
Swobodne ogrody są naszym odbiciem: naszego życia, rodzinnych kompromisów, własnych ułomności i naszych pasji, chwilowych uniesień, ulotnych zachwytów. To ubóstwiam - swobodę i wolność!

Tu mi się podoba, lubię takie szerokie ujęcia. A z czego masz ten boski żywopłot na końcu?

A, to nie do końca zrozumiałam na czym polega dążenie Doroty do perfekcji.
Sadziłam, że denerwują ja drobiazgi i ma wewnętrzny przymus do porządkowania na tip-top.
Dlatego lubię dłuższe teksty. Łatwiej uchwycić istotę problemu.
Teraz to w pełni Dorotę rozumiem. Choć moim zdaniem, uzyskanie efektu uporządkowania ogrodu to ogrom pracy, gdzieś tam w tle. Tam już nie dasz rady ukryć ostu czy mniszka za wyższą byliną. Wąsy trawy zgrzytają, a każdy opadły listek trzeba usuwać na bieżąco. Do takiego uporządkowania mi nie tęskno. Zdaję sobie sprawę, ile czasu, energii i specjalistycznych narzędzi trzeba mieć, aby osiągnąć taki efekt jak w ogrodzie Danusi, Oli-Leon, czy Madzenki. To wyższa szkoła jazdy, a przede wszystkim umiejętności selekcjonowania.

Azalie drugi rok z rzędu mi przemarzły i tez pewnie je wyciepię. Pierisy podmarzają tylko na końcówkach, w związku z czym nie kwitną, ale zimą wyglądają fajnie.
Ekologiczne uprawianie ogrodu jest niezwykle wyczerpujące. Od latania z konewką ręce wydłużyły mi się do kolan, a kolana zmiękły.

No to wszystkiego najlepszego na boskich ścieżkach!

Na różyczki Twoje poczekamy, a z uwagi na Twoje święto to ode mnie różyczkę dostaniesz. I niech Ci się wiedzie w życiu!

Miro, ja też z przyjemnością przeczytałam
Fajnie mieć kogoś takiego.. i najważniejsze to faktycznie czuć się dobrze we własnym ogrodzie