Zima, zima, zima …..

Jesienne, nostalgiczne nuty:




Ostatnie zbiory:



I na koniec podpowiedź, jak najłatwiej uziemić na kilka miesięcy zbytnio ambitnego człowieka- wystarczy mu kupić w prezencie urodzinowym puzzle, których poszczególne elementy niczym od siebie się nie różnią Ostatecznie spędziłam nad tymi klockami kilka miesięcy, ale nie poddałam się i teraz naklejone na sklejkę, oprawione w ramkę wiszą sobie nad naszym łóżkiem

Rodzice Szymona to na prawdę kochani ludzie, z jedną małą wadą- mają okropnie donośny głos i są kibicami sportowymi, szczególnie siatkówki i biathlonu. Zasypianie w akompaniamencie okrzyków: "Siata!", "Dawaj, dalej!", czy :"Justynka, biegnij!" znudziło nam się na tyle, że postanowiliśmy postawić na schodach szczelny właz od bunkra, który pochłania teraz znaczną część dochodzących z dołu dźwięków

Wrzesień zaskoczył nas bardzo swym rychłym nadejściem. Zrobiło się trochę chłodniej, czas na zabawę w warsztacie- eM buduje dla nas łóżko:



A ja, wykorzystując osłonki jutowe ze słoików z miodem, przekształcam nieciekawą lampkę nocną na coś milszego dla oka (parę dni temu przemalowałam nóżkę na brązowo, bo planujemy zmienić kolor ściany na coś weselszego):

Odętka Wirginijska Rosea, mimo, że piękna, to szczerze odradzam wprowadzania jej do ogrodu, bo jest okropnie inwazyjna i ciężko się jej później pozbyć, za to szałwię omączoną polecam każdemu:

Udajemy się z eMem na tydzień do Czorsztyna, a tam, na cudownej hali Majerz, witają nas psy pasterskie i morze owiec:




Po powrocie mamy pełne ręce roboty:

Zadowolony bociek korzysta ze świeżo nakrytego szwedzkiego stołu:



My też mamy swoją wyżerkę- to były jedne z najsmaczniejszych i najpiękniejszych pomidorów w mojej karierze (odmiana gargamel)

Odkrywamy uroki późnego lata:

Zbieramy owoce naszej pracy:



Roślinki nabierają masy:

Piórkówka pyszni się swymi kotkami:



Inne kwiatuszki też nie mają czego się wstydzić:

Powoli żegnamy się z łączką kwietną, chociaż 18 lipca prezentowała się nadal pięknie:

Jednak wiele owoców dopiero zaczęło niedawno dojrzewać:



Nie wiem, czy ta cukinia nie zaskarży nas za dotykanie jej w tak nieobyczajny i bezpardonowy sposób

Po powrocie do domu wieczorem wita mnie kwiat dziewanny:



18 lipca świętujemy zbiory pomidorów- pierwszy raz w życiu próbujemy malachitowej szkatułki i nie możemy przestać cmokać z zadowolenia:

Żeby trochę odpocząć od pracy, wybieramy się na sąsiadujące ze sobą zamki Bobolice i Mirów:





Ktoś, kto zaprojektował ten wychodek w taki sposób zasługuje na nagrodę Darwina. Już wyobrażam sobie, jak musiało ładnie gwizdać, szczególnie zimą, kiedy ktoś przystawił do niego jedną z najbardziej wystających części ludzkiego ciała, czyli.. ucho

Czas na letnie przetwory- kisimy nasze pierwsze ostre papryczki:



Mam wreszcie trochę wolnego, więc wybieram się na lokalny targ, na którym, o zgrozo!, znowu coś wpada mi w oko ( a dokładnie dwie cosie):



Udaje mi się też doprowadzić warzywnik do względnie dobrej formy:

Nie zapominajmy też o pastelach w przedogródku. Mój werdykt: supertunie i fioletowe werbeny: tak, te pstrokate petunie: zdecydowanie nie



Bodziszek Cambridge w towarzystwie kwitnącej tawuły:



I ogromny liść rodgersji:

Jeśli mowa o krwawnikach, to te różowe na kamiennej rabatce też były łakomym kąskiem dla oka:

18 lipca do tej feerii kolorów dołączają maki, pysznogłówki, nagietki i krwawniki:

30 czerwca to było już jakieś szaleństwo. Aminki i maczki kalifornijskie zaczynają dopełniać obraz: