"Słoneczko nasze rozchmurz buzię, bo nie do twrzy Ci w tej chmurze":

2 z zakupionych wcześniej hortensji melduje się pod altaną:



Wraz z korą do naszego ogrodu wprowadził się kolega smardzyk, nie mieliśmy jednak serca żeby go skosztować:



"Wiosna, ach to ty!"

Pod koniec kwietnia udaje nam się poczynić przygotowania pod wylewkę w stodole (w końcu mogliśmy zutylizować pozyskany rok wcześniej pokruszony gruz, będący już tylko nieprzyjemnym wspomnieniem po niegdysiejszym betonowym kręgu) :



Wylewka ostatecznie dojdzie do skutku 29 maja. Patrząc na to pobojowisko i rozjeżdżającą mój piękny wiosenny trawniczek gruchę z betonem żołądek podjeżdża mi do gardła:




Ale ostatecznie daję się udobruchać, bo oto w końcu otrzymuję kącik ogrodniczki z prawdziwego zdarzenia

Jest w tych liściach coś magicznego:

Wraz z nimi zawilce, narcyzy, barwinek i miodunki:




Do tej arii na cześć wiosny dołącza drugi chór tulipanów:

Kończę projekt okołoklonikowy:



Wspierana przez nieodłącznego pomocnika:



A tymczasem zaczynają się baśniowe tulipany:

W skrzyniach coraz więcej aktywności:



Rabarbar rośnie w oczach:



Pierwsze małe papryczki:



I kontynuacja rozsadnikowa- teraz to pomidory są gwiazdami w świetle reflektorów:

Mały rzut oka na pierwsze pączki tulipanów:



Oraz zadołowanego grujecznika i klonika:

Nareszcie wszystko na swoim miejscu, łącznie z przeszczepem trawy:



Ostatnie kosmetyczne poprawki, wysypujemy całość korą:





I stawiamy rustykalną przycupałkę z balika:

Hop-siup, szpadel w ruch!



Bieg z doniczkami wypełnionymi kłującymi świerkami urósł tego dnia do rangi sportu narodowego:




Odnajdujemy też relikt z przeszłości (za nic w świecie nie mogliśmy tego drutu wyciągnąć w całości, nie pozostało nam nic innego, jak tylko wyciąć delikwenta):

OMG! Jestem w raju! Nadal nie mogę uwierzyć, ile roślin daliśmy radę przywieźć, odbywając zaledwie 2 kursy




Jakimś cudem następnego dnia udaje nam się przesadzić ogromne jaśminowce oraz rosnącą w oponie jukę, podnoszenie wypełnionej ziemią opony od traktora zostało później od nas zgapione przez organizatorów zawodów StrongMan (tak było, nie ściemniam ).

Następnego dnia jedziemy na drugą turę zakupów, rekonesans zrobiliśmy dzień wcześniej, mamy w głowie ambitny plan, zatem do dzieła! W ruch poszedł poczciwy paint, a jakże Oto gotowy projekt:



Tak wygląda opanowany, szczęśliwy, spełniony człowiek:



A tak nawiedzony maniak ogrodowy, upojony dniem tryumfu, z szaleństwem wyzierającym z oczu (tego dnia obie te osobowości mieszały się ze sobą zawzięcie, niczym Jeckyll i Hide ):



Jeśli zastanawialiście się kiedyś, ile doniczek wejdzie do Passerati w kombi, to śpieszę z odpowiedzią- dużo

Panie i Panowie, oto nadszedł wielki dzień, jedziemy do szkółki po rośliny na wielką rewolucję!! Pamiętam, że pogoda była wybitnie wredna tego dnia, z nieba leciała zimna mżawka, a my w nagłym uniesieniu zdecydowaliśmy się wyruszyć kilka kilometrów za miasto do jednej z naszych ulubionych szkółek, zdążając na styk przed zamknięciem. Właścicielka nie miała nam chyba jednak tego za złe, bo ostatecznie zakupy poczyniliśmy niemałe . W oko od razu wpadają nam Cupressiny:



Podobnie jak grujecznik:



I niebieskie świerki:

Witam się z roześmianymi buźkami narcyzów:



I przeżywam szok z niedowierzaniem, zaglądając do kartonu z alstromeriami- tutaj osoba pakująca stoi na przeciwległym biegunie, jeśli chodzi o opanowanie sztuki wysyłki roślin kurierem. Głeboko w to wierzę, że jest w Hadesie przygotowane specjalne miejsce dla takich gagatków



15 kwietnia znowu robi się zimno, na szczęście okrywanie skrzyń z warzywami białą tkaniną się sprawdza:

"Tu na razie jest ściernisko...". Znowu zaczynam kolejny projekt, nie ukończywszy pierwszego. Zabawne, bo zawsze myślałam o sobie jak o mega zorganizowanym, opanowanym człwieku-Excelu, ale patrząc na te fotki uświadamiam sobie, że nie daleko pada jabłko od jabłoni Tutaj już za chwilę powstanie pierwsza, wymarzona łączka kwietna, ale aby do tego doszło trzeba najpierw wysilić trochę muskuły i "łopatować" w pocie czoła



W pierwszych dniach kwietnia, rzutem na taśmę, dosiewam też pomidory w kilku fajnych odmianach- gargamel, a przede wszystkim malachitowa szkatułka wchodzą do kanonu już na stałe:

Czas wychodzić powoli z tej doniczkowatości, na pierwszy ogień biorę się więc za turzyce i dosadzam je na na rabatkach wokół łupkowego kręgu, kończąc tym samym całą obwódkę:




Przechodzę następnie do aranżacji przestrzeni okołoklonikowej (na froncie posadziłam Odętkę Wirginijską, jeśli Wam życie miłe, wystrzegajcie się jej jak ognia, bo okiełznać tego potwora nie idzie wcale ):

Jeśli to nie jest kliniczny objaw wspomnianego wcześniej "ogrodowego ćpuństwa", to nie wiem jak inaczej mogłoby się ono manifestować. zastawiłam teściowi cały garaż :




Misław też zaczyna się o mnie martwić:

Zima jednak nie daje o sobie zapomnieć, 8 kwietnia postanawia posypać jeszcze trochę pudrem:




Dobrze, że chociaż w tunelu cieplej:

Wschodzące słonko budzi nadzieję na piękny dzień:



I rzeczywiście nastaje ciepły, wiosenny poranek. Udaję się zatem nad staw, aby pooglądać trochę naszego lokalnego National Geographic na żywo:




Pod ściółką z liści odrywam też piękny okaz kwiatostanu rabarbaru (wygląda trochę jak oko cyklopa):

To nie Prima Aprilisowy żart, kolejne pozycje trafiają do koszyka z myślą o nasadzeniach wokół klonów:



Już 7 kwietnia cała w skowronkach odbieram przesyłkę. Tak perfekcyjnie zapakowanych roślin nie otrzymałam jeszcze nigdy, odkrywam tym samym mój ulubiony sklep z roślinami, ku mej bezbrzeżnej radości i przerażeniu eMa :