... one pozwalają mi nie wątpić, w sens tego co robię, i dla siebie i dla nas wszystkich = łapać ulotne chwile, drobne piękno dnia codziennego w obiektyw i dzielić się nim z Wami o każdej porze roku

Biegałam dziś w Świecie Zabaw za Muminkiem (już samodzielnie lata jak prawdziwy homo) i myślałam o Tobie, że dawno u Ciebie nie byłam. Wiec sobie pospacerowałam.. tym razem już powoli i dostojnie..
Acha.. rabata rozchodnikowa wcale nie jest smutna

Pomarzły już kwiatki, oszronione są krzaki,
nawet się nie chce wyjść po uszaki,
o prawdziweczkach można pomarzyć,
No bo co w grudniu w lesie może się zdarzyć?

Śniegiem nas straszy już od tygodnia,
Minus za oknem widuję co dnia,
tęskno za lasem, jego nastrojem,
czy świeżych grzybków ja w grudniu pojem?

Już namierzyłam trzy płomiennice,
ale czy starczy na jajecznicę?
Przydałby się pień z boczniakami.
Bardzo mi smutno, przyznacie sami.

A grzybek w schowku zapachem mami,
zapasy latem przecież zrobiłam .
Ulepię sobie pieróg z grzybami.
Z tymi, co to onegdaj suszyłam.

A jak zapachnie mi przy południu,
milej się będę czuła w tym grudniu,
bo to są przecież grudniowe smaki,
Uszka, pierogi i kulebiaki.

Kolejna róża do identyfikacji.

To jest róża wielkokwiatowa, wysokość około pół metra, krzak nie jest zbytnio szeroki

Pamiętam tę jabłonneczkę. Przez 2 lata chyba sporo urosła, a i jabłuszek pewnie więcej było?