Karmnik który sama skleciłam niestety trzeba zrobic już nowy

Przedstawiam Wam swoje małe królestwo na początek kilka fotek jak zrobie nowe, to wrzucę

tutaj ptasia stołówka


dobry słonecznik nie jest zły

Agnieszko, dopiero doszedłem do Ciebie, przykra sprawa jak się widzi roślinki w takim stanie, chodzisz przy tym, doglądasz a potem klops. Zdziwiłem się jak powiedziałaś że jeżówka uschła u mnie rośnie na górce piachu i nic ją nie bierze ale pół dnia jest w cieniu. Na pocieszenie daję Ci śpioszka mam ich dużo, możesz się zapisać.

Witam! Nasadzenia już zrobione,teraz czekam na wzrost rośline,czy wyszło to dobrze,może macie jakieś uwagi .Zastanawiam się ,czy dobrym pomysłem było zasadzenie na tej rabacie hortensji limelight?Na razie wyglądają dobrze.Mam też prośbę o określenie w jakich warunkach najlepiej rosną hortensję blue early i sundae fraise otrzymałam je w prezencie na urodziny (piękne prezenty)i nie wiem ,czy nadają się do uprawy w gruncie ,czy lepiej w donicach,będę wdzięczna za pomoc.Pozdrawiam!

Agatko serdecznie gratuluję 200 stronicy

Monika352 napisał(a)



Wiesz co .. te twoje kule są cudne.. ja też bardzo takie lubię i chciałabym, mieć ich wiecęj ale brak mi konsekwencji.. Masz piekne kule i z bukszpanów i z tawuły, a ten bluszcz na ścianie.. zazdroszczę !
Z jakiej części Polski jestes - jakoś nie dopatrzyłam sie tej informacji u Ciebie? Pozdrawiam piątkowo

Dzięki, Ty fajnie przycięłaś te od siostry jak dobrze pamiętam. Nie ma mnie na mapie, ja z południa jestem. Pozdrawiam

Gratuluję 200

Tess napisał(a)

ale lilie się nie dają? dobrze wyglądają.

Lilie jeszcze wczoraj wyglądały dobrze..... one jednak korzenią się głębiej a u mnie jest glina, to troczę trzyma. najgorzej jest z roślinami, które w tym roku przesadzałam i tymi co się płtytko korzenią. Bardzo przyschła mi hortensja bukietowa i jeżówki..... a były takie ładne.
Zdjęcie z niedzieli.....już tak nie wyglądają

widok ogólny

Drzewko ozdobne jakim jest świerk serbski Peve Tijn jest według mojej skromnej osoby jednym z najpiękniejszych odmian drzew karłowych. Jej kolorystyka jest niebotyczna w skład której wchodza następujace kolory: oczywiście jasno zielony, żółty zmieniający się w złoty, srebrny oraz niebieski. Osoby drobiazgowe znajdą pośród kolorów również inne chociażby lekko pomarańczowy. Przyrost roczny niewielki, rzędu 3-4 centymetrów rocznie. odmiana karłowa początkowo przyjmuje pokrój bocianiego gniazda. W późniejszych latach przybiera kształt mocno zagęszczonego stożka. Drzewa ozdobne w żółtej kolorystyce są bardzo narażone na promienie słoneczne. Z tego względu powinno się ją sadzić na stanowiskach zacienionych. Szczególnie w godzinach południowych w czasie których słońce wręcz wypala igły. Z racji swojej wielkości roślina nadaje sie na wszelkiego rodzaju ogrody skalne. Iglak ten nadaje się bezwzględnie nawet jako soliter. Wystarczy w jej sąsiedztwie posadzić rośliny w kolorze czerwieni, ciemnej zieleni a uzyskamy jedyny w swoim rodzaju efekt kolorystyczny. Igły są grube i sztywne. Podobnie jest z gałązkami, które również są sztywne i mocno osadzone. Peve Tijn nie lubi również wiosennych przymrozków. Powinno sie ją na ten krótki okres okryć włókniną. To drzewko iglaste jest już możnaby powiedzieć bardzo rozpowszechnione kolekcjonerów (ogrodników). Natomiast mało znana wśród posiadaczy ogrodów, którzy wolą "leśne" świerki. Doskonale nadaje się do szczególnie małych ogrodów. Odmiana wynaleziona w holenderskiej szkółce Vergeldt. Znaleziona jako 'sport' na picea omorika 'Nana'. Nazwana jako 'Peve Tijn' przez syna właściciela tejże szkółki drzew ozdobnych.

Pinus uncinata Erwin

surfinia

ogród w cieniu

funkia

widok ze schodków

Może nie aż taki rarytas ale polecam zastosowanie tego iglaka jako żółte tło naszego ogrodu.
Niezwykła żółta odmiana świerka pospolitego, którego nasi przodkowie mogli już obserwować w ogrodach już w połowie XIX wieku. Znane okazy rosną na przykład w Whistling Gardens Conifer Garden w miejscowości Wilsonville w prowincji Ontario w Kanadzie oraz w Four Seasons Garden, miejscowość Walsall w Wielkiej Brytanii. Pierwsze wzmianki w literaturze zostały zapisane przez Elie-Abel Carrière (1818 – 1896). Był on wybitnym francuskim botanikiem a zarazem czołowym autorytetem jeśli chodzi o drzewa iglaste. W latach 1850-1870 opisał wiele nowych gatunków jak: Tsuga, Keteleeria i Pseudotsuga. Najważniejszym jego dziełem było Traité Général des Conifères opublikowane w 1855 roku. Nazwa tego drzewa ozdobnego jest nazwą zbiorową obejmująca świerki o żółtym zabarwieniu. Obecnie sprzedawane drzewka pod tą nazwą są siewkami o wspólnych cechach a nie klonami. Iglak ten przyjmuje pokrój stożkowy przez całe swoje życie. Maksymalna wysokość na jaką wyrasta może osiągnąć nawet 15-20 metrów. Te cechy predysponują do sadzenia tego drzewa raczej w dużych ogrodach lub parkach. Najlepiej oczywiście prezentuje się jako soliter – pojedyncze, samotnie rosnące drzewo. Wiosną igły młodych pędów przybierają zielony kolor. Im bliżej zimy końcówki igieł przebarwiają się na swój kolor podstawowy, którym jest kolor żółty. Ponadto 4-5 cm miękkie igły mają tendencję do lekkiego skręcania się na końcach (w strukturze podobne do modrzewia). Natomiast zimą po pierwszych przymrozkach na igłach pojawia się kolor pomarańczowy. Intensywność barwy igieł uzależniona jest od nasłonecznienia (stanowiska), gleby i wilgotności. Ta odmiana drzewka ozdobnego jest jedną z niewielu, która jest całkowicie odporna na oparzenia słoneczne. Spełnienie tych warunków jak widać nie jest szczególnie trudne w naszym polskim klimacie. Iglak bardzo tolerancyjny. Bardzo ciekawa i zjawiskowa odmiana idealnie pasująca do mocnych zestawień kolorystycznych, aranżacji parkowych. Polecam do nasadzeń w formie szpalerów przy drodze. Bez przesady można nadmienić, że pojawiające siię w czerwcu różowe 5 centymetrowe szyszki również dodają uroku. Ten świerk z miesiąca na miesiąc prezentuje się całkowicie inaczej. Natomiast kora tego iglaka jest brązowo pomarańczowa i ciemnieje do szarego brązu wraz z wiekiem. Jednym słowem 'Kozak'.

Jedna z niewielu miniaturowych odmian sosny jednoigielnej. Jej przyrost roczny to zaledwie 10-12 cm. Igły długie na 6-8 centymetrów sztywne, zakrzywione. Kolor igieł oceniłbym na srebrno zielony. Ponadto wzdłuż każdej igły idą ciemniejsze wąskie paski. Na końcach zaś igieł pojawia się soczysto zielone przebarwienie. To niezwykłe drzewo ozdobne przybiera formę kolumnową. Jako starszy okaz kształtuje się w stożek. Poszczególne gałęzie podobnie jak igły wyrastają równie rzadko. Praktycznie każda igła jest widoczna z każdej strony. Kora jest w kolorze jasno brązowym. Efektem wizualnym dodającym uroku tej odmianie jest finezyjna gładkość połyskującej kory. Okaz ogrodowy. Jest jeden mankament posiadania tego drzewka iglastego. Należy osłaniać drzewko przed ekstremalnymi zimowymi i wiosennymi pogodami. Miejsce, w którym rośnie powinno być osłonięte większymi, gęstymi roślinami ozdobnymi. Czyli trzeba stworzyć małą enklawę ciszy wietrznej dla tego wymagającego iglaka. Wymagania glebowe jak u gatunku. Odmiana zdecydowanie polecana do niekonwencjonalnych kompozycji ogrodowych. Polecana do uprawy w niewielkich ogródkach. Niezwykle rzadko gości w naszych krajowych ogrodach. Perełka dla prawdziwych kolekcjonerów drzew ozdobnych.

Od poniedziałku do wczoraj nie mogłam pojechać do mojego ogrodu, ponieważ miałam w pracy drugą zmianę.....to co zobaczyłam wczoraj dobiło mnie całkowicie...wszystko powiędnięte i poschnięte, normalnie załamka Chwilami niewiem co gorsze ulewy czy susza.....

Życze Wam miłego weekendu i wspaniałej, niekoniecznie upalnej pogody

Miniaturowa odmiana jodły białej (pospolitej) o nazwie Mastodont posiada igły w kolorze "żywej zieleni". Jest to drzewko cieniolubne, szczególnie młode egzemplarze (cienka kora), o dużych wymaganiach wilgotnościowych, zarówno co do powietrza, jak i gleby. Lubi gleby świeże, głębokie. Bardzo wrażliwa na zanieczyszczenie powietrza. Wrażliwa na niskie temperatury (u nas częstokroć przemarza na stanowiskach naturalnych). Przyrost roczny max.3-4 cm. W późniejszych latach przyjmuje pokrój krzaczasty mocno rozgałęziony w płaszczyźnie kierującej się ku poziomej tworząc pierścień do ok. 1,5 metra. Ta odmiana jodły pospolitej nadaje się głownie do ogrodów o małej powierzchni oraz na skalniaki. Odmiana mało popularna a zarazem rzadka w naszych ogrodach. Karłowe odmiany drzew i krzewów iglastych powinny być nieodłącznym elementem naszego ogrodu, ponieważ poza walorem wizualnym ich rozmiar powoduje, że można więcej zasadzić na tej samej powierzchni. A co za tym idzie posiadać większą różnorodność drzew (kształtów, kolorów, gabarytów) w swoim ogrodzie. Odmiana drzewka iglastego wynaleziona jako czarcia miotła przez czeskiego szkółkarza pana Holatę.