tu racja

darob66 napisał(a)

Sebek,nie mogę zgodzić się z Twoją wypowiedzią...zależy gdzie kupujesz.Handlarza roślinami można łatwo rozpoznać np.po wykorzystywanych przez niego zdjęciach z netu.My i inni szkółkarze wiemy co mamy i znamy się na odmianach,więc w szkółkach które działają ładnych parę lat można spokojnie robić zakupy.
Pozdrawiam Marzena

Dlatego napisałem czasem - nie mówię o wszystkich. Bo czasem na zdjęciu kupujesz rozrośnięty krzaczek, a dostajesz siewkę. Jednak jest dużo rzetelnych sprzedawców - i oby było ich więcej.

Przejrzałam cały wątek, piękne cudeńka

Sharlee, te "okazy" to jałowiec Skyrocket. Nie sadź go. Jeden wielki PROBLEM.

borówcowy-raj

rispetto napisał(a)

Sośnice tak mają. Co jedna to inaczej wygląda
Nie przycinałem. Sama tak rośnie.
Żółta siewka mi się uchowała


Mam jeszcze trzy miniaturki, ale fotki dopiero wiosną, bo teraz owinięte.

Czy mogłabym prosić o pociągnięcie wątku sośnic? A bardziej konkretnie, można je przycinać i jak?

Ja bym sośnicy nie cięła.

Gardenarium napisał(a)

Ja bym sośnicy nie cięła.

Danusiu i tej Twojej rady posłucham, na mój nos "ogrodowej ignorantki" ta roślina włśnie tak wygląda, że nie należy jej przycinać.
Dzięki Sebkowi, dowiedziałm sie, że to sośnica i już poczytałam sobie na jej temat coś nie coś.
Jest to bardzo trudna w uprawie roślina - zobaczcie gdzie mieszkam. Ale nie ukrywam, ze lubię wyzwania!
Wasze informacje bardzo mi pomogły, wiem że muszę znależć dla niej inne miejsce w moim ogrodzie.
Dziękuję i pozdrawiam.

Miniaturowa odmiana jodły białej (pospolitej) o nazwie Mastodont posiada igły w kolorze "żywej zieleni". Jest to drzewko cieniolubne, szczególnie młode egzemplarze (cienka kora), o dużych wymaganiach wilgotnościowych, zarówno co do powietrza, jak i gleby. Lubi gleby świeże, głębokie. Bardzo wrażliwa na zanieczyszczenie powietrza. Wrażliwa na niskie temperatury (u nas częstokroć przemarza na stanowiskach naturalnych). Przyrost roczny max.3-4 cm. W późniejszych latach przyjmuje pokrój krzaczasty mocno rozgałęziony w płaszczyźnie kierującej się ku poziomej tworząc pierścień do ok. 1,5 metra. Ta odmiana jodły pospolitej nadaje się głownie do ogrodów o małej powierzchni oraz na skalniaki. Odmiana mało popularna a zarazem rzadka w naszych ogrodach. Karłowe odmiany drzew i krzewów iglastych powinny być nieodłącznym elementem naszego ogrodu, ponieważ poza walorem wizualnym ich rozmiar powoduje, że można więcej zasadzić na tej samej powierzchni. A co za tym idzie posiadać większą różnorodność drzew (kształtów, kolorów, gabarytów) w swoim ogrodzie. Odmiana drzewka iglastego wynaleziona jako czarcia miotła przez czeskiego szkółkarza pana Holatę.

Jedna z niewielu miniaturowych odmian sosny jednoigielnej. Jej przyrost roczny to zaledwie 10-12 cm. Igły długie na 6-8 centymetrów sztywne, zakrzywione. Kolor igieł oceniłbym na srebrno zielony. Ponadto wzdłuż każdej igły idą ciemniejsze wąskie paski. Na końcach zaś igieł pojawia się soczysto zielone przebarwienie. To niezwykłe drzewo ozdobne przybiera formę kolumnową. Jako starszy okaz kształtuje się w stożek. Poszczególne gałęzie podobnie jak igły wyrastają równie rzadko. Praktycznie każda igła jest widoczna z każdej strony. Kora jest w kolorze jasno brązowym. Efektem wizualnym dodającym uroku tej odmianie jest finezyjna gładkość połyskującej kory. Okaz ogrodowy. Jest jeden mankament posiadania tego drzewka iglastego. Należy osłaniać drzewko przed ekstremalnymi zimowymi i wiosennymi pogodami. Miejsce, w którym rośnie powinno być osłonięte większymi, gęstymi roślinami ozdobnymi. Czyli trzeba stworzyć małą enklawę ciszy wietrznej dla tego wymagającego iglaka. Wymagania glebowe jak u gatunku. Odmiana zdecydowanie polecana do niekonwencjonalnych kompozycji ogrodowych. Polecana do uprawy w niewielkich ogródkach. Niezwykle rzadko gości w naszych krajowych ogrodach. Perełka dla prawdziwych kolekcjonerów drzew ozdobnych.

Może nie aż taki rarytas ale polecam zastosowanie tego iglaka jako żółte tło naszego ogrodu.
Niezwykła żółta odmiana świerka pospolitego, którego nasi przodkowie mogli już obserwować w ogrodach już w połowie XIX wieku. Znane okazy rosną na przykład w Whistling Gardens Conifer Garden w miejscowości Wilsonville w prowincji Ontario w Kanadzie oraz w Four Seasons Garden, miejscowość Walsall w Wielkiej Brytanii. Pierwsze wzmianki w literaturze zostały zapisane przez Elie-Abel Carrière (1818 – 1896). Był on wybitnym francuskim botanikiem a zarazem czołowym autorytetem jeśli chodzi o drzewa iglaste. W latach 1850-1870 opisał wiele nowych gatunków jak: Tsuga, Keteleeria i Pseudotsuga. Najważniejszym jego dziełem było Traité Général des Conifères opublikowane w 1855 roku. Nazwa tego drzewa ozdobnego jest nazwą zbiorową obejmująca świerki o żółtym zabarwieniu. Obecnie sprzedawane drzewka pod tą nazwą są siewkami o wspólnych cechach a nie klonami. Iglak ten przyjmuje pokrój stożkowy przez całe swoje życie. Maksymalna wysokość na jaką wyrasta może osiągnąć nawet 15-20 metrów. Te cechy predysponują do sadzenia tego drzewa raczej w dużych ogrodach lub parkach. Najlepiej oczywiście prezentuje się jako soliter – pojedyncze, samotnie rosnące drzewo. Wiosną igły młodych pędów przybierają zielony kolor. Im bliżej zimy końcówki igieł przebarwiają się na swój kolor podstawowy, którym jest kolor żółty. Ponadto 4-5 cm miękkie igły mają tendencję do lekkiego skręcania się na końcach (w strukturze podobne do modrzewia). Natomiast zimą po pierwszych przymrozkach na igłach pojawia się kolor pomarańczowy. Intensywność barwy igieł uzależniona jest od nasłonecznienia (stanowiska), gleby i wilgotności. Ta odmiana drzewka ozdobnego jest jedną z niewielu, która jest całkowicie odporna na oparzenia słoneczne. Spełnienie tych warunków jak widać nie jest szczególnie trudne w naszym polskim klimacie. Iglak bardzo tolerancyjny. Bardzo ciekawa i zjawiskowa odmiana idealnie pasująca do mocnych zestawień kolorystycznych, aranżacji parkowych. Polecam do nasadzeń w formie szpalerów przy drodze. Bez przesady można nadmienić, że pojawiające siię w czerwcu różowe 5 centymetrowe szyszki również dodają uroku. Ten świerk z miesiąca na miesiąc prezentuje się całkowicie inaczej. Natomiast kora tego iglaka jest brązowo pomarańczowa i ciemnieje do szarego brązu wraz z wiekiem. Jednym słowem 'Kozak'.