Tu już widać jak się zagęściło po wykopkach.

i po wiośnie...

Tu jeszcze pusto po kopaniu gazu..

Ale mam zaległości u siebie i nie tylko, u Was już pewnie nie nadgonię
tak więc wrzucam Wam wiosnę

Już po zakupach

Tymczasem pewnym pocieszeniem są piękne jeżówki NN w towarzystwie nasienników Penstemona 'Husker Red' z gościnnymi występami motyli.


Oraz dynia - jak myślicie, czy ona rokuje na hokkaido? Wszyscy oglądający już pytają o dyniowco-bananowca, który jest od lat zdrowym hitem w mojej kuchni. Upiekę, o ile jej też coś nie trafi...

Lidko, dziękuję Ci bardzo Ja wiem, że to są tylko drobne problemy, że są większe, ale najchętniej wyjechałabym na długo i niech sobie ogród radzi sam ale tego mu zrobić nie mogę, za młody, trzeba karmić piersią...

Co do Hakonechloa macra, to wstawiam ich zdjęcia, oszczędzę Wam i sobie emocji i nie będę fotografowała każdej padniętej. Ale taki jest schemat i wszystko zmierza w jednym, smutnym kierunku...
Górne przyrosty zaczynają żółknąć. Gdyby to była susza, to raczej zwijałyby się w trąbkę. A tu nic takiego, jaśnieją, żółkną...


Potem padają na ziemię i leżą płasko...

Potem to już wiadomo jak to wygląda ...


Może macie jakąś radę, czy mogę uratować jeszcze pozostałe?

Dla odmiany, fotka hakonechloa kupiona z innego źródła, miała już spore bryły korzeniowe, traktowana w ten sam sposób co pozostałe - ma się świetnie.


Podlewam dość często, w upały codziennie lub co dwa dni. Wilgoć jest. Czy możliwe, że za dużo wody? A może pędraki? Może grzyb? A może koty tak na nie działają? (mają w tej korze świetną kuwetę i korzystają) Podlewałam też gnojówką z pokrzywy dla zapewnienia dodatkowego azotu. Nic się nie zmieniło. Nie umiem kompletnie rozpoznać, w czym może tkwić problem i to mnie chyba frustruje najbardziej ...

gogo napisał(a)

K
Jedna z ulubionych rabat

no bombowa jest Koloru na niej nie brak, aż się śmieje do człowieka! Pięknie Ci to wyszło Grażynko.

Kącik z maszyną zachęca, żeby przysiąść- ja tu widzę nie wiem czemu Marka Twaina, który pochylony pisze kolejną powieść Woale absolutnie boskie!

Dobrze, że mi mówisz o grujeczniku- wypada z mojej listy Muszę znaleźć jakieś mało kłopotliwe ale piękne drzewo, które nie wyrośnie na olbrzyma.

U mnie tez powoli przyrastaja. Ale widze, ze to zalezy od odmiany, ta rozowa rozrosla sie strasznie i to w krotkim czasie. One chyba lubia gliniasta ziemie, ale rozluzniona.

Mam wyniki testow Eddiego. Alergia na pyki traw, na roztocza i na wiekszosc warzyw, zboz i miesa. Zostajemy przy barfie, nie moze zadnych gotowcow jesc. I tylko konine, strusia i kangura...

MartaCho napisał(a)

Śliczne Kasiu zdjęcia robisz!

Patrząc na moją Mamę, to myślę, taka ilość ruchu w ogrodzie, jest wspaniała i zbawienna w każdym wieku. Oby jak najdłużej dała radę działać ogrodowo i mieć tam zajęcie.
Moja Mama po śmierci taty (w lutym br), ma bardzo mało ruchu i widzę, że mimo iż mieszka z nami i wystarczy wyjść z domu, to już ma coraz większy z tym problem i czuje jakiś opór. Nie chcę oczywiście, żeby plewiła, czy jakkolwiek ciężko pracowała, ale chciałabym, żeby widziała w tym dla siebie przyjemne zajęcie, na przykład przyciąć róże po przekwitnięciu. Bo ruch to zdrowie i już

A to co za ślicznota?

Warto Mamę stale zachęcać, może i ona poczuje zew do ogrodu i aktywności w nim - może wciąż po stracie nie ma na nic ochoty i po prostu z czystego żalu ta niemoc się bierze.... nie ustawaj w wysiłkach! :*

A ślicznota... ot jakiś powojnik, ale zabij, a nie powiem, moja mam raczej też nie pamięta - jak przy kolejnej okazji będę pamiętać, żeby sprawdzić, czy jest tam jeszcze wisząca metka, to napiszę Ci

Tyle, że ciemny fioleto-burgund i 4 płatkowe kwiaty widać na fotce

Magleska napisał(a)

Jaką tutaj masz trawę? super zasłania kamienie Super, po prostu busz!

Rabata przygotowana pod nasadzenia - mama zasłania agro większe kawałki przeznaczone docelowo na rabatę, wcześniej np daje tam obornik pod spód i zostawia np na rok, żeby sobie przepracowało i mniej roboty było ze zdzieraniem darni


No i tym razem naprawdę koniec


WIecie jak to jest - teraz jak przeglądam fotki, to inaczej patrzę - tak Waszymi oczami i chyba też bardziej ogarniam całość a nie urywki rabat, które gdzieś mnie tam drażnią niepotrzebnie

I cieszę się, że dzięki Mamie miałam wzór, że po prostu można!

Śliczne Kasiu zdjęcia robisz!

Patrząc na moją Mamę, to myślę, taka ilość ruchu w ogrodzie, jest wspaniała i zbawienna w każdym wieku. Oby jak najdłużej dała radę działać ogrodowo i mieć tam zajęcie.
Moja Mama po śmierci taty (w lutym br), ma bardzo mało ruchu i widzę, że mimo iż mieszka z nami i wystarczy wyjść z domu, to już ma coraz większy z tym problem i czuje jakiś opór. Nie chcę oczywiście, żeby plewiła, czy jakkolwiek ciężko pracowała, ale chciałabym, żeby widziała w tym dla siebie przyjemne zajęcie, na przykład przyciąć róże po przekwitnięciu. Bo ruch to zdrowie i już

A to co za ślicznota?