Idę przeczytać bajkę A zakątek bajkowy - trzeba korzystać, co tam zdjęcia!
pozdrawiam!!

Urszulla napisał(a)

Same cudowności u Ciebie. I filmik klimatyczny, niesamowite te drzewa Rh całe w kwiatach. I Twój zakątek liściasty uroczy. Udanego spotkania, a ja dziś nie wyściubiam nosa z domu.

Dzieki Ula . Mnie się udało bo mimo paskudnej pogody akurat jak byłam na dworze deszcz przestawał padac i udało mi się objechac do Łodzi i spowrotem bez otwierania parasola.

To mi się Bożenko u Was najbardziej podobało - że ogród jest prawie w lesie, rośliny Twoje na jego tle cudnie wyglądają, te kolory! Ach

popcarol napisał(a)

To mi się Bożenko u Was najbardziej podobało - że ogród jest prawie w lesie, rośliny Twoje na jego tle cudnie wyglądają, te kolory! Ach

Nie zaprzeczę ze las dużo daje widokom mojego ogrodu ale ma tez jedna wadę : bardzo optycznie pomniejsza ogród, zresztą nie tylko optycznie bo i sporo miejsca zajmuje w moim ogrodzie.

BUKI

W listopadowy ponury dzień te buki zobaczyłam
bez liści stały smutne, a ja sie zachwyciłam
i popatrzyłam na pole z ziemniaczanymi łętami
i pomyslałam ,,ach tutaj my właśnie zamieszkamy".
Już po tygodniu te buki moją własnością były
lecz stały nadal smutne i nic sie nie cieszyły.
Na progu ciężkiej zimy o radośc trudno było,
lecz gdyby zaszumiały to byłoby mi miło.
A potem przyszła zima co wiatrem je smagała
i na pniach , na gałęziach pasy pomalowała.





Rzucała wściekle śniegiem, wbijała go pod korę
aż ozdobiła drzewa bielutkim swym kolorem.
Tak były nierealne, że aż mnie zachwyciły,
z drzew lesnych takie cudne grafiki sie zrobiły.

W lutym zrzuciła zima bielutką swą pierzynę
na drogi,domy, drzewa i na każdą roślinę.
Niestraszne będą mrozy pod tak grubą pierzyną,
nie stanie się nic drzewom, nie stanie nic roslinom.



Tego samego roku wielka nastała zmiana
każda gałązka buka już z lodu jest utkana.
A las wygląda cały jak pałac królowej zimy
z oknami, arkadami, że znów się zachwycimy.
Jakby katedra Gaudiego białe przybrała lśnienie
nad nią szaro -niebieskie zimowe jest sklepienie.



Innego dnia gałązki w koronki się przebrały
i nagle koronkowo rozmarzył się las cały.



Koronki jak z Wenecji wprost wyrafinowane,
a inne delikatnym puszkiem są obsypane.

Można w nie będzie ubrac niejedną pannę młodą
a goście jej weselni strojem sie nie zawiodą.
I pójdzie panna młoda z weselnym swym orszakiem
aleją ta bukową by spotkac sie z chłopakiem.



Las drogę im wskazuje białymi gałązkami
i znikną gdzieś w oddali by w końcu zostac sami.

Pierwsze wiosenne słońce obudzi promieniami
zawilce , które dotad kryły sie pod bukami.
Rozścielą sie dywanem po moim lesie całym
i znów się pozachwycam dywanem cudnym, białym.

Na młodych bukach zielona mgiełka już daje swe sygnały
by się budziły przylaszczki ,fiołki i by już zakwitały.





Pomału duże buki swe pąki otwierają
jasną młodziutką zielenią ze światem się witaja.
Wracają ptaki z daleka bo właśnie usłyszały
że tą radosną zielenią tętni bukowy las cały.

W bukowych drzewach dziuple stęsknione już czekają
na powrót swoich ptaków, na pierwsze w tym roku jajo.





Spieszą sie teraaz listki młodziutkie i zielone
trzeba sie szybko rozwijac by ukryc gniazdka zrobione.
Niedługo młodych ptaków odezwie sie wołanie
o codziennie smaczniejsze i coraz większe danie.