i jeszcze dwa niedobitki: drzewa w wodzie

Jak co roku i tym razem odwiedziłam Arboretum.Wracam tam jak jak bumerang z tęsknoty za tym czarodziejskim miejscem, a po odwiedzinach jeszcze długo mam w pamięci obrazy z tego parku-ogrodu i zastanawiam sie czym mnie zaskoczy następnym razem
Pamiętam w dzieciństwie jak Ojciec zabierał nas tam na spacery.Wspinaliśmy się tajemniczą ścieżką w górę, aby podziwiać starorzecze Sanu, jego meandry, rozległe pola i pastwiska, na których wypasały się ogromne ilości krów. Cóż, krajobraz się zmienił i łaciatych krów też już tyle nie ma, ale sam ogród rozwija się i pięknieje z roku na rok coraz bardziej. Uwielbiam podziwiać te nasadzenia w naturalnym krajobrazie.Nie ma tam miejsca na ścisk.Jest swoboda, wolność i natura.Jest pięknie.Teraz ja zabieram tam swojego męża i córkę-obydwoje kochają to miejsce
widok na 'bramę wejściową-charakterystyczne nasadzenia iglaków niby nudne ale na otwartej przestrzeni są jak rzeźby

ogródek dla niepełnosprawnych z podniesionymi rabatami, ławeczkami, można dotkąć, powąchać i zjeść przepyszną morwę



w ogrodzie pojawiło się sporo skorup ceramicznych wykonanych przez studentów z Lublina

hortensja anabelle i przetacznik kłosowy

pierwsze lelije rozkwitają




stawy traw- przy naturalistycznym zbiorniku pięknie wyróżnia się linia strzyżonego żywopłotu

Przepięknie

nie byłabym sobą gdybym nie zrobiła setki ujęć kokonów na starej wierzbie. Dla mnie to mistrzostwo świata

kolejna skorupa

pokazywana po raz tysiąć pięćset sto dziewięćset brama wejściowa

metasekwoje i cypryśniki błotne - chyba moje ukochane drzewa

czyż nie są przepiękne?



nadgryziony zębem czasu wspaniały podest nad stawem-spatynowane drzewo jest bajeczne, choćby nawet i zwykły iglak

kawałek stawu

nasadzenia w "błocie"

modna ostatnio i pożądana przez wielu gunnera


i kawałek wrzosowiska

a w nim bajeczny czosnek-jak zwykle nie zdążyłam na kwitnienie, może następnym razem (allium schubertii)

a teraz idziemy w górę podziwiać stare wielkie lipy, robinie, tulipanowce i...

las pióropuszników

a tu widać rozmach tego wszystkiego-sorki za ludzika, ale nie miałam miarki

a na górze jest takie urokliwa alejka, do której rzadko kto trafia, wszyscy piętrzą się na dole przy stawie i fontannach, tudzież przy budce z lodami(i piwem)


i znowu jesteśmy na dole przy starym dworku i tu mamy trochę Meksyku

mamy też piękną plamę z ligularii

to miejsce kojarzy mi się z Chelsea-nooo, bez obrazy dla wystawy kwiatów, ale jest tak po "swojsku" i przyjemnie-chyba tegoroczni laureaci coś odgapili od nas


właśnie przebiegł kot i zdeptał kompozycję

pajęczyna na czosnku i kokoryczce