O piwonii też można pisać wiele
bo to roślina piękna inaczej.
Kochają ją wierni wielbiciele
mimo że kwiaty wcześniej traci.

Jest znacznie łatwiejsza w uprawie
niż róża - co wciąż robi problemy.
Żyje długo - podobno 5 wieków prawie
a spożywa to, co znajdzie w ziemi.

zbigniew_gazda napisał(a)

O piwonii też można pisać wiele
bo to roślina piękna inaczej.
Kochają ją wierni wielbiciele
mimo że kwiaty wcześniej traci.

Jest znacznie łatwiejsza w uprawie
niż róża - co wciąż robi problemy.
Żyje długo - podobno 5 wieków prawie
a spożywa to, co znajdzie w ziemi.

Trafnie to Zbyszku w swoje rymy ująłeś, piękne i delikatne piwonie są długowieczne, u mnie w ogrodzie były sadzone w okresie mojego dzieciństwa i trwają, kwitną co roku itd...

Nie ma przestojów tak jak jabłonie,
Corocznie częstuje nas kwieciem,
Mrozy ją nie zmogą, ni skoczki różane,
wszyscy o tym dobrze wiecie.

więc czemuż w ogrodach jest jej tak mało?
Powiem Wam o tym w sekrecie:
Piwonię kiedyś babciom się przypisało,
i za taki uchodzi na świecie.

Dobrze, że teraz internet bogaty,
można obejrzeć gatunki,
Jak się zachęcisz jakimś okazem,
zaraz popędzisz do szkółki!

W maju onieśmiela wszystkie inne kwiaty
Płatki ma delikatne niczym skrawki waty
Rusałki i nimfy widząc jej urodę
Naburmuszone chowają głowę w wodę
Sam Apollo w zachwycie wciąż z uśmiechem śpiewa
"Ona wdziękiem przewyższa wszelkie inne drzewa"

A ona mimo iż pełna majestatu, z rozpaczy ledwo dycha
Jęczy i sapie, płacze i wzdycha
Bo jeszcze królową roślin nie została nazwana
Choć tak przez wszystkich jest miłowana

W dalekiej Japonii jest hołubiona,
sadzona raczej centralnie,
By kwiat nie ucierpiał ją zasłaniają
od góry parasolem specjalnym!

Piwonię cudowną pięknie przede mną opisali poeci,
Lecz nie wiedzą oni niestety, że w Czubajkowym jej żywot tak lekko nie leci.
Bo choć kochana, choć hołubiona,
to za mokrą glinę w nóżkach wciąż obrażona
i tylko z rzadka kwiatkiem właścicielkę uraduje,
choć ta ją co roku różnymi rarytasami częstuje

Lubie zaglądać i zagladam i teraz zostawiam ślad macham

Fakt, lubi mieć w korzeniach luzik,
Dlatego kiedyś gdy je sadzono,
bułeczkę pod korzeń dawać radzono!
Po co bułeczka? Do szklanki mleczka?
Skąd! Bułeczkę zjadają goście spod ziemi,
w ten sposób luzując piwoniom korzenie!

A one w podzięce dają nam kwiat
i zapach słynny na cały świat!

Piotrze, miło Ciebie gościć!

Wow! To jest Ogrodniczka co się zowie,
Na mój problem od razu radę podpowie.
W kajeciku wieść tę zapisuję,
a realizacji w sierpniu dopilnuję