Tess napisał(a)

Nie mogłam oderwać oczu.
Było magicznie.
Zdjęcia nie oddają tej magii i klimatu.

Piękne są te zdjęcia.... chociaż na pewno nie odzwierciedlają w stu procentach rzeczywistego widoku.
Ślicznie i magicznie......

Zdjecia przepiękne. Nastroje romantyczne. Chciało by się tam byc.

Tess napisał(a)



Tak to się powinno było skończyć ...
Świetnie,że poczuliście ten klimat szkoda by było rodzicom,żeby to poszło w inne ręce niż wasze
Zdjęcia miło się ogląda,spowite tajemniczością

No, ja nie od razu "poczułam ten klimat", najpierw trochę się broniłam, ale może kiedyś opowiem. Na razie macie dość mojego gadania

Martek, miło mi bardzo, że odwiedziłaś rozlewisko

Przyjemność po mojej stronie ,umiejętnie zareklamowałaś rozlewisko.Lubię jak ktoś ciekawie opowiada ogród nie jest tylko kawałkiem zieleni i kwiatów,a czyjąś historią i pasją .Podzieliłaś się swoimi odczuciami, a mnie to wzruszyło i urzekło
Pozdrawiam

Agnieszko, Bożenko, to bardzo miłe, że zaglądacie nad rozlewisko

Matka Natura czyni tu takie cudności

(wiem, że czyni je w wielu miejscach, ale nie wszędzie to tak pięknie widać

Tess napisał(a)

Agnieszko, Bożenko, to bardzo miłe, że zaglądacie nad rozlewisko

Matka Natura czyni tu takie cudności

(wiem, że czyni je w wielu miejscach, ale nie wszędzie to tak pięknie widać

To prawda. Pozdrówka.

Nad rozlewisko przybędziemy razem z Tobą,bo znowu coś ciekawego tam znajdziesz i nam przedstawiać historię odkrycia będziesz......
Pozdrawiam.

witaj Tess, urokliwe zdjęcia zamieszczasz... świetnie - tajemniczo i intrygująco wygladaja fotki nad rozlewiskiem w oparach mgły...
będę zaglądała do Twojego ogrodu

Witaj Tess, z dużym zainteresowaniem przeczytałam Twój wątek. To będzie piękny ogród, bo Ty już go kochasz. Ogród ma swoją historię, rośliny posadzone rękami rodziców polubią się z tymi, które zasadzicie sami...
Czeka Was sporo pracy, ale satysfakcja gwarantowana. Okolica piękna, widoki lepsze od środków uspakajających, życzę Wam powodzenia w realizacji Waszych planów i oczywiście będę zaglądać do ogrodu nad rozlewiskiem.

Bożenko, Haniu, miło mi, że zaglądacie
Marzenko, Eliza, witajcie nad rozlewiskiem

Nie będę dziś opowiadać Pokażę tylko małe-co-nieco

Przywitała nas w ostatni weekendowy piątek w nocy niezapomnianym zapachem mojego dzieciństwa
Wyruszyliśmy z domu w piątek, "po korkach", czyli około 20, więc nad rozlewisko dotarliśmy już nocą



Takie niepozorne, a jakie urokliwe:



Rudbekia. Taka... normalna. Pospolita. Ale taka właśnie miała być - wiejska, swojska

Pierwszym miejscem, jakie odwiedzamy w okolicy, jest wierzba nad Jeziorem. Sprawdzamy, jak się miewa

A, prawda, przecież ja jeszcze nie pisałam, że w tej miejscowości jest Jezioro.

Tak się nazywa - Jezioro przez duże J. Nikt inaczej go nie nazywa, nawet najstarsi mieszkańcy wioski.
Starorzecze Bugu, oczywiście

A ja uwielbiam wodę i choć pływam jedynie żabką i w dodatku tylko "odkrytą" - pływam o każdej porze dnia i w każdej temperaturze

Wierzba rośnie nad brzegiem Jeziora. Jedno z nielicznych już tam drzew. I największe.

Z opowieści sąsiadów wiedzieliśmy, że od kilku lat plagą, z którą nikt nie może sobie poradzić, są bobry.
Tak, poczciwe bobry, będące pod ochroną.
Czynią ogromne szkody, ścinając drzewa rosnące nad ciekami wodnymi. Szkody nie w drzewach, lecz w uprawach rolnych, bo budując tamy, spiętrzają wodę, która zalewa pastwiska i pola uprawne.

Niby wiedzieliśmy, ale jakoś sobie tego chyba nie uświadamialiśmy.
Do czasu.

Podczas któregoś z pierwszych przyjazdów nad rozlewisko zobaczyliśmy to:



W trybie pilnym wysępiliśmy od sąsiada grubą folię i polecieliśmy nad Jezioro ratować to, co jeszcze uratować się dało.

Okręciliśmy każdy z pni filią, obwiązaliśmy dokładnie, żeby się trzymała.

Nie sądzilismy wprawdzie, że ta metoda może być dostatecznie skuteczna - ale była!

Wierzba nadal pochyla się nad wodą Ma się dobrze, choć oczywiście, co widać na zdjęcu - wyszczuplała

ha, ha, a miało nie być opowiadania