Bogdziu, Paulownia tak po prostu ma, nigdy nawozu nie dostała. Nie bez przyczyny jest uprawiana jako roślina energetyczna.

Miro, jedź! Będziesz zadowolona. Biorę odpowiedzialność na klatę Przed polecam podjęcie próby przestudiowania oferty online, bo na żywo na prawdę można oczopląsu dostać. Z ciekawostek kupiłam np. farbownik lazurowy, gilenię, baptysję. Takie smaczki do eksperymentowania Mają też dużą ofertę traw. Dostałam turzycę Everillo, którą poszukiwałam.

Agatko, nie dostałam paru pozycji. Np. w ZP rutewki Evening Star (takie urocze maleństwo o purpurowych liściach), a u Szmitów kaliny korańskiej Juddii.
Korcił mnie też mamutowiec Pendulum, ale ostatecznie się nie odważyłam. Zawsze podziwiam go w Wojsławicach. W tym roku posadzili go też u siebie Kurowscy i Godlewscy. Zobaczymy, jak będzie się im sprawował.

Aniu, Paulownię można uprawiać na dwa sposoby:
1) Po prostu posadzić i traktować jak zwykłe drzewo. Wtedy dorośnie nawet do kilkunastu metrów, liście będzie miała jak catalpa i wiosną może cudnie zakwitnąć (piszę może, bo pąki kwiatowe często przemarzają)
2) Traktować jak bylinę, czyli co roku na wiosnę nisko (30 cm) ścinać. Wtedy wypuści przyrosty z ogromnymi liśćmi (50 cm). Jej przyrost roczny przy takim prowadzeniu, to ok 3-4 m. Zazwyczaj zostawiam 1, 2 pędy.
Taki spektakularny egzotyk o dwóch wcieleniach. U mnie rośnie od 2012 albo 2011. Nigdy nie odkrywana.

Irenko, to może posadźcie jeszcze jedną dla dużych liści?

Ewciu, dziękuję, pomyślę, pokombinuję, dam znać.
Za kirengeszome dziękuję, na ten sezon wystarczy. Przede mną jeszcze jesienne ciecia, wsadzanie cebulowych i ściółkowanie.

*****

Zostawiam owadzi świat






Serdecznie

No to mnie zaskoczyłaś z tym prowadzeniem paulowni jak byliny. Drzewko szczęścia - bo tak nazywają ją w necie - bardzo mnie zaciekawiło.

To skoro tniesz co roku tak nisko to nigdy nie wytworzy takiego pnia
https://www.google.pl/search?q=paulownia&espv=2&biw=1366&bih=638&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwjFsvvlhrTPAhWE6xQKHc_VAqsQiR4IhwE#imgdii=NEH2lnF7iEc66M%3A%3BNEH2lnF7iEc66M%3A%3B7iiP8NMX0hNh3M%3A&imgrc=NEH2lnF7iEc66M%3A

Piszesz że zostawiasz 1, 2 pędy czyli rośnie Ci jako wielopienne drzewko? Czy masz gdzieś fotkę aby pokazać jego formę?

Bardzo brakuje u nas dekoracji nie wprawiających w zakłopotanie.

Zgadam się z tym w całej rozciągłości. Wycieczki zazdroszczę. Powoli dorastam do kolejnych rewolucji ogrodowych na rabatach.. tylko czas mnie ogranicza.

Liść paulowni robi wrażenie, ale niestety to może rosnąć tylko w tak zacisznych ogrodach jak u Ciebie czy Irenki.

Rutewki mnie nie lubią.. rośnie tylko jedna odmiana, a reszta strajkuje.. gaura też u mnie nie zimuje, farbownik u mnie strajkuje, a baptysja rośnie bez najmniejszych problemów i bardzo ją lubię, pomimo, że kwitnie krótko, ale fajnie się komponuje z różowymi piwoniami. Idę sprawdzić co to jest ta gilenia.

Aniu, tak, z Paulownią wiąże się wiele ciekawych historii (szczęście, feniks, córka-posag). Takiego pnia, to nigdy, bo co roku jest nisko ścinana (piłuje, a ranę zasklepiam maścią ogrodniczą). 5-6 letni pień wygląda tak jak poniżej. Jak będzie wyglądało starsze drzewo? Nie wiem, czas pokaże. Ten niski pień-kikut nie jest ładny, warto go zamaskować roślinnością. U mnie przysłania go berberysowy żywopłot.
Czy jest wielopienne? Nie wiem, czy można tak powiedzieć. Przycięta Paulownia wypuszcza długie proste baty. Zostawiam zazwyczaj jeden, dwa pędy, bo wtedy rośnie najwyżej (ok 4 m) i ma największe liście. Są wtedy też najbardzie wyeksponowane. Nie mierzyłam dokładnie liści, ale myślę, że spokojnie mają 60 cm. Są imponujące!
A co do mojej, to w przyszłym roku się z nią żegnam (ma za ciasno w obecnym i jest za duża, aby ją przesadzić) i witam na nowo (sadzę młodą sadzonkę w lepszym miejscu). Także jeśli się zdecydujesz na jej uprawę, to obie będziemy zaczynały od początku. Acha, w pierwszym roku po posadzeniu jej nie ścinam, dopiero w kolejnym.
Mamy też w roślinach liściastych wątek o Paulowni, może tam znajdziesz też coś interesującego.
Dla zobrazowania pokoroju znalazłam takie zdjęcie z 2014. Odrosty to takie proste pionowe pędy.



A tu pień kikut (średnica ok 12 cm). Widać miejsca cięć z poprzednich lat.



Anka, miło Cię widzieć To dobra rekomendacja dla baptysji. Lubię takie eksperymenty bylinowe i poznawanie nowych roślin.
U mnie rutewki najlepiej rosną w półcieniu. Mają nie małe zapotrzebowanie na wodę. Może spróbuje inne stanowisko. Może też kwestia podłoża. U Ciebie glina. Można by spróbować na tych podwyższonych rabatach gdzie użyźniałaś i rozluźnialaś podłoże, np. tam gdzie rh.
Serdecznie

Trafiłam do Ciebie przypadkiem , przejrzałam narazie wizytówke , piekny masz ogród , pozwolisz ze zostanę na dłużej i sie rozejrzę

Dziekuje za piekne fotki i wycieczke do szkolek

Justys, moja paulownia cala w pakach, po 5 latach w koncu. Owocniki tripetali cudowne

Ewciu, Kasiu, dziękuję i zapraszam
Irenko, ale się cieszę To Wy będziecie przyjeżdżać do nas na duże liście, a my do Was na kwiaty Ciekawe, czy pachną. W botaniku i Wojsławicach są za wysokie, aby powąchać. Oby tylko wiosenne przymrozki ich nie załatwiły. Znajomi od których mam swoją wciąż borykają się z tym problemem. Ale oni mieszkają na wietrznych peryferiach, a Ty w zacisznym ogrodzie otulonym murem. Buź

*****

Mokro, zimno, buro i ponuro

Ogród spaździerniczał

Magnolia tripetala i klon Dessectum Garnet w jesiennej szacie


Po pniu catalpy wspina się winnik zmienny Elegans, zwany koralikowym pnączem. Śliczny, wdzięczny, oryginalny, bezproblemowy


Winnik i charakterystyczne liście tulipanowca, on też ładnie jesienią się przebarwia


Za kurczaki robią też: ginkgo, sumak, miskant

Z kolei dereń pagodowy Variegata jesienią przebiera się w róż