To już też wspomnienie sprzed dwóch tygodni, gdzie floksy i clematisy miały jeszcze swój czas.

Na tych dzisiejszych już jakby jesiennie:

Dziękuję Jolu☺️
Te kwiatki zrobiłam z otulin kolby kukurydzy

Mirka to nie projekt. stipy się tam sieją od kilkunastu lat a ja im pozwalam aby się siały.

Tylko Mazowsze i Podlasie ma taki niedobór deszczu. Wszędzie leje.







U mnie jeżówki dosyć dobrze sobie radzą

Po wczorajszym deszczowym dniu, poranek w lekkim słońcu

Ta gęsta to biała gaura, rzeczywiście kompaktowa. Przywiozłam małą sadzoneczkę od Iwonki (ze wzgórza chaosu) chyba 2 lata temu. Ona zna nazwę.

A te rozstrzelone- jedna mniej a druga bardziej różowa, to tegoroczne siewki wzięte od sąsiadki, one rzeczywiście się przewieszają i mam plan zapchać nimi dziury przy tujach, tam sucho I zwykle słonecznie latem, może dadzą radę.

Polowa rusztowań zdjęta , widok od strony lasu, czyli z tyłu domu

Wielokrotnie pisałam tu o liczbie worów, jakie napełniam żołędziami w latach żołędziowych. Ale to wszak tylko liczby, cnie?
No to teraz Wam pokażę wprost, z czym się zmagam .
Tytułem wstępu powiem tylko, że zrobiłam dzisiaj kanciki przy rabacie przytarasowej. Rabata cała była zasypana żołędziami, zatem postanowiłam odważnie, że ją najpierw z nich oczyszczę metodą „na Kopciuszka” (ręczne zbieranie sztuka po sztuce).

Oto rabata po żołędziowych zbiorach i kancikowaniu:


A to ilość żołędzi zebrana z tej niewielkiej rabaty


Dwa pełniutkie duże wiadra i 2/3 małego. No taka sytuacja .