Wilczomlecz Bonfire, jedno z wielu moich chciejstw, upolowany rok wcześniej nadal w dobrej formie:



Metaskewoja dogaduje się z narcyzami:



A za altaną powoli się zagęszcza:

Zajrzyjmy w takim razie, co dzieje się w warzywniku, a dzieje się

Chwasty chwilowo opanowane, dosadzamy więc więcej bratków, które kocham bezgranicznie:



Sałata masłowa i krucha, siana 10 kwietnia, 27 wygląda już tak (okrywanie białą włókniną daje radę):



Czosnek niedźwiedzi przetrwał zimę:



A w cieplarce wypatrujemy pierwszych kiełków dyni hokkaido i makaronowej, cukinii, jarmużu i czego tam jeszcze nie nasiałam

DariaB napisał(a)

Ja posadziłam u siebie trzy żeleźniaki ale miały w tym roku tylko liście, oby w przyszłym było lepiej. Dzisiaj kolejny dzień szarugi, no takie listopada to ja właśnie nie lubię. Byle do stycznia, dzień się zacznie wydłużać

Moim zdaniem, żeleźniaki liście też mają fajne, no i zimozielone
U mnie dzisiaj szaleństwo pogodowe. Przed chwilą wichura i widoczność ograniczona do kilku metrów z powodu opadów krupy śnieżnej (z powodu wiatru opad był dosłownie poziomy ). Teraz dla odmiany słońce i bezchmurne niebo...oby tak zostało trochę dłużej. Szarugi późnojesiennej też bardzo nie lubię.

P.S. Na pierwszym planie "eleganckie" korytko. Nie mam sumienia go ruszać, bo to ulubione zimowe kocie siedzisko

Nie jestem jednak bez serca, zaraz po powrocie z zakupsów dołączam do tej puzzlowej układanki:



I cyk, mamy to, kolejny etap zakończony:

... wybieramy się z teściową na zakupy do lokalnej szkółki, a jak! Biedny chłopina pracuje w pocie czoła, a my bawimy się przednio wybierając roślinki do doniczek jakby jutra nie było



Moje bystre oko dostrzega tam coś godnego uwagi, mus pokazać eMowi kandydatów na miejsce wbitych patyków:

Werble i fanfary, firma brukarska dostarcza nam wreszcie łupek!



Zatem niezwłocznie przystępujemy do pracy:



To znaczy eM przystępuje do układania tych puzzli na razie sam, ponieważ...

Zamęczę Was teraz moimi tulipanami, 13 kwietnia jeszcze dość nieśmiało:



Za to 28-go już w pełnej krasie:

Za altaną serduszka pokazuje pierwsze pączki:



Wietlice z kolei prezentują swoje pastorały:



A języczka i tawułki dołączają do tej wesołej gromadki:

Wielorakość i fantazyjność form narcyzów mnie urzeka ( z tego powodu w październiku 2023, czyli tego roku, nasadziliśmy ich cały karton na długiej rabacie od strony drogi):



Czerwień to nie jest mój ulubiony kolor w ogrodzie, ale na wiosnę cieszy mnie wszystko:

Pączki gruszy i pigwowca przykuwają uwagę:



A misja "domowy rozsadnik" okazuje się nie być totalną klapą (23.04.2020):

Równolegle do prac nad placykiem postępują prace w warzywniku, foliak zmienia położenie :



Zagon ziołowy zostaje w końcu wypielony:



Mogę zatem dosiać tu różności:

Śpieszę zameldować, że przeszczep trawy się przyjął (widać jaśniejsze placki):



Bezwstydnie zaprezentuję Wam też naszą dziurę z innej perspektywy :

Tymczasem kwitną miodunki:



Dostaję od teściowej bratki na kuchenny parapecik:



Pojawiają się pierwsze pączki sadzonych stadnie jesienią tulipców:



A rabatka na dawnym polu miętowym jak straszyła, tak straszy :

W przysłowiowym międzyczasie eM wymajstrował taką oto doniczkę z pniaczka bzu czarnego:



Rojniki zacumowały również w korzeniowej koronie i doniczce numer dwa:

Jeszcze nie skończyliśmy jednego, a już bierzemy się za kolejne (kto nigdy takiego grzeszku nie popełnił, niechaj pierwszy rzuci kamień )



Ten majtkowy róż opaski nie był zamierzonym działaniem, źle dobrali nam farbę na składzie, za jakiś czas zostanie przemalowana, podobnie zresztą jak cały dom. Na widoczną ścianę praktycznie brakło kiedyś farby i malowana była już takimi ostatkami. Jako, że wcześniej była najrzadziej oglądaną częścią domu, potraktowana została po macoszemu w myśl zasady "Grunt to frunt".

31.03.2020
Wiosna z kolei przechodzi klimakterium, rano jest jej zimno:



A po południu gorąco:

Podziwiamy widoki za stodołą:



Ale tylko chwilkę, bo chirurg Darecka przygotowuje się właśnie do operacji pobrania tkanek do przeszczepu, piekąc tym samym 2 pieczenie przy jednym ogniu:

1. Pozyskujemy kawałki darni, którymi zasklepimy powstałe po niedawnych wykopaliskach dziury.
2. Poszarzamy cienistą rabatę pod orzechami, zadość czyniąc złotej zasadzie mówiącej większa=lepsza rabata, a przy okazji niechcący przyprawiając o palpitacje serca co wrażliwsze forumowiczki, wywijając niczym Salvador Dali taką oto abstrakcję




Patyki nadal rosną i nabierają mocy urzędowej:

"Zemsta ogrodnika" szykuje się do kwitnienia (podobnie jak moja mama uwielbiam niebieskie kwiaty):



Wychodzące z ziemi języczka i serduszka wyglądają jak ufiaki z innej planety:




Z kolei nasz dzielny zawilec kontynuuje kwitnienie, tutaj stan z 19 marca 2020:

Byliśmy tak przejęci i nakręceni zmianami w ogrodzie, że robiliśmy kilka projektów na raz. W oczekiwaniu na dostawę łupka zdaliśmy sobie sprawę, że betonowe tło też nie należy do najpiękniejszych i należy coś z tym fantem zrobić już teraz. Pamiętam te nasze rozterki, bo o ile pomysł był dobry, to należało wymyślić, jak go zrealizować.



Ze znalezionych w stodole desek Szym zrobił maskownice do słupków i na tym sprawa miała się zakończyć, ale nie byłabym sobą zostawiając to w ten sposób (pamiętacie, że wypowiedziałam betonozie wojnę już kilka lat wcześniej? )

Tatulkowy napis "Ranczo" w sadzie nadal ma tylko 3 pierwsze litery, ale spokojnie, dojdziemy i do tego w końcu (swoją drogą podziwiam jego dokładność w pomiarach, u mnie zamiast prostego napisu wyszedłby jakiś italic ze skoliozą ) Od razu utnę też wszystkie spekulacje, nie jesteśmy zagorzałymi fanami serialu