Poza akantem, jak chwast rośnie lwia paszcza



Alejka różana

Poniżej prawdziwy sekretny ogród - wstęp do niego był zamknięty, a zdjęcia robiliśmy przez ogrodzenie.

Rabata czosnkowa







Widać różnice wysokości w ogrodzie, stąd mnogość schodów i budowli opierających się o wysokie ściany - jak największa fontanna, zbudowana na głównej osi ogrodu.

Aleja 100 fontann (tak się nazywa, punktów plujących wodą jest 300)

Róż w tym ogrodzie jest naprawdę mnóstwo, jest nawet wydana książka, im poświęcona.

Piwonie w pąkach





O ilości fontann w tym założeniu jest informacja na pierwszej stronie wątku, nie będę powtarzać, ale fontanny to znak firmowy ogrodu.

Ogrodnik tu był...

Dalej jest już tylko piękniej

Wychodzimy do ogrodu, gdzie wita na parasol z wisterii

Urzekające malowidła zdobią wszystkie pomieszczenia willi.

na tym pierwszym zdjęciu widać świerki/te w trawie/może tam nie będzie 2m ale 1,5 na pewno

Odświeżam wątek
Przy okazji majówki w Rzymie, dokładnie 4 maja 2023 r., odwiedziliśmy ten przepiękny ogród. Wspaniałe miejsce na złapanie oddechu podczas upałów, pełne uroku, lekkości, elegancji - i kwiatów, co wcale nie jest oczywiste dla włoskich ogrodów. Tulipany już przekwitały, ale kwitły róże historyczne, wisteria i cytrusy, których zapachy towarzyszyły nam nieustannie.
Poza pięknym założeniem ogrodowym, fantastycznym miejscem do zwiedzenia jest sama willa - tak bogato, a jednocześnie subtelnie i pięknie udekorowana, że ciężko się rozstać z jej wnętrzami.
Również miasteczko jest bardzo ciekawe, zabytki z przestrzeni wieków - od starożytności, przez średniowiecze, po renesans. Przy tym jest położone niedaleko stolicy, łatwo dostępne, a mające charakter miast południa, gdzie czas miło upływa na pysznej kawie i lodach
Będąc w Rzymie, koniecznie znajdźcie czas na Tivoli!
Zapraszam

Wchodzimy przez dziedziniec, utworzony przez budynki przyklejone do maleńkiego kościółka (też wartego obejrzenia) - wieża kościółka jest widoczna z dziedzińca.







Willa położona jest na wzgórzu, a cały ogród zbudowany na jego stoku - stąd piękne widoki na daleką okolicę.

Mgduska napisał(a)

Pszczółkowe irysy są przepiękne! I to kolejny dowód na to, że nie ma się co obrażać na kolor żółty, one się świetnie wpisały w towarzystwo orlików i całej reszty.

Ten czerwonawy kwiatek to Rosa moyesii? Śliczna jest

Tak, to ona Jej sąsiadką okazała się być Rosa canina (kupiona jako Moje Hammarberg ), która trzymała moje nerwy na wodzy przez ostatnie 2 lata nie zamierzając pokazać kwiatów. Podejrzewałam po gabarytach, ze to będzie ona, ale pewność zyskałam dzisiaj.
Na zdjęciach tego nie widać, ale te kolory się nie gryzą Muszę im zdjęcia bez słońca zrobić, moyesii zdecydowanie nie jest taka krzykliwa w odbiorze. Widać pierwszego małego bzyka na niej?


Pszczółkowe irysy są tak subtelne ze swoim żółtym, że pasują do różnych zestawień.

ps. Zakwitła pierwsza dalia...ale o dziwo 2 lata temu też już miałam pierwszy kwiat, czyli u mnie to prawie norma

Wybaczcie mi dziewczyny ... lepiej ni potrafię chyba.Nie mam talentu do rysowania /1 kratka =1m

wypuscil od przewodnika nowe galezie i daje rade, ksztalt ma jeszcze fajniejszy niz pierwotnie, przezył 2 zimy zadolowany w donicy na dzialce

[img size=640x427]

April napisał(a)

Wczoraj z ogromnym żalem stwierdziłam "umarcie" derenia kwiecistego. Zeszłoroczna zdobycz, posadzona na paprociowisku. Rozpacz. Zdechło mi też pół Sangokaku. Na szczęście młody, mały jeszcze ale i tak żal. Może nie padnie cały... Klony mnie dobijają.

słuchaj, moj Sangokaku 2 lata temu sie przeziebil i usechl praktycznie caly, przycielam go prawie do zera i zobacz co teraz jest:

edit, chcialam dodac fote ale cos forum szwankuje

Magleska napisał(a)

Widzi mi się to przewężenie bardzo Nie wiem kto u Ciebie kosi trawę, ale mój mężaty już zacząłby płakać