boguslawa_madejska napisał(a)

Też przyznaje że okolica piękna ,żeby tylko człowiek nie zniszczył
My jeżdzimy na grzyby,mielyśmy swoje miejsca,zajeżdżamy w tym roku,kawał lasu
wycięte i zaorane,a tam rosły takie piękne prawdziwki,płakać się chciało.
Napewno pojedziesz jeszcze jak śnieg spadnie,żeby fajne fotki zrobić
Bożenko brałaś udział w tym roku w jakimś konkursie?Pozdrawiam

Bogusiu, całkowicie się z tobą zgadzam. Dowiedziałam się, że polną drogę, którą też już pokazywałam mają asfaltować. Z jednej strony dobrze, ale klimatu już nie będzie. No cóż mam nadzieję, że jednak urok tej okolicy nie do końca zginie.

A jeżeli chodzi o pytanie czy brałam udział w jakimś konkursie fotograficznym? Wysłałam fotki do konkursu Przyroda i architektura woj. kujawsko - pomorskiego. Moje cztery fotki przeszły i są w albumie. Byłam na uroczystości i album mam już w domu.
Mój M robił mi fotki na tej uroczystości i chyba mu ręce drżały bo wszystkie były poruszone. Jedno jedyne nadaje się z biedy do pokazania.

Kwiaty czerwcowego ogrodu Pszczelarni:

Muzealne portrety rodzinne.
Ciekawa jestem, jak po godzinie takiego noszenia się, prezentowały się kwiaty przy dekoldzie owej damy?

I dama w koronkach brabanckich:

I kwiaty z ogrodu muzealnego. Goździki to elementy zdobnicze występujące w kłodzkim malarstwie na szkle. Tu robimy przeskok ze Wschodu na Zachód - .


i zaglądamy do mojego ogródka "na zachodzie".
Tak witają się ze mną rośliny w czerwcu:

Agania
To foto jest wykonane Lustrzanką Sony a330, no ciekaw jestem gunery co mi zrobi, jutro na giełdę pojadę coś zakupić świątecznego


Rench
Z wstążki zielonej koralików czerwonych i cekinów, na styropianowym podkładzie,
Dużo os. się pyta za ile ją sprzedam a ona nie do sprzedania


Ile planów wynalazłem na wiosnę że głowa mała
Czy dam im radę na wiosnę się okaże
Zdradzę trochę planów:
- Zadołować egzotyki aby nie stały w ogrodzie bo to nieładnie wygląda tak się spostrzegłem
-Ukryć filtr od oczka w niewidocznym miejscu, tylko gdzie?
-Zaaranżować ciekawe kompozycje do donic tu dużo pomysłów
-Posadzić trochę więcej roślin (to da się wykonać)
-Zamontować oświetlenie w oczku
-Przyciąć krzaki
...Więcej nie zanudzam

To coś na dobranockę i do jutra

yolka napisał(a)

Tężnia solankowa w inowrocławskim parku - zamarznięta solanka spływajaca z darnii

a miałam okazję dwa lata temu jesienią tam być i brakło czasu i siły rodzinkę objeżdżaliśmy choć u Ciebie Yolcia oko nacieszę buziaki

ewsyg napisał(a)

Też mam akebie, ale nie było owoców bo mam jedną odmianę



Pozdrawiam Edytko

Ewcia witaj kochana ja też mam jedną odmianę i ona ma dwa rodzaje kwiatów także nie musi być inna u mnie sama rośnie na kratce ostatnio to nawet dwa razy do roku kwitła a są jeszcze jakieś inne ? jaką masz wykop ją dla mnie ze swojego archiwum plis będę czekać cierpliwie Buziaki Ewcia

no i też myślę zaś powtórzyć rododendrony i jakieś trawy rzecz jasna

Hanusia wzięłam karteczki kwadratowe i klej no i do składania złożyłam skleiłam i berło mi wyszło ! nie wiem co dalej muszę jeszcze raz filmik podlukać ha ha

Gardenarium napisał(a)

Taxus - cis. Znane są różne gatunki i odmiany cisa, z których najpopularniejszy jest Taxus media "Hicksii" i "Hilli".

Ten rodzaj żywopłotów uważam za najbardziej szlachetny.
Nadaje ogrodowi szyku, a roślinom tworzy doskonałe tło. Robię z niego ekrany, przegrody, zasłaniam brzydkie miejsca. Posadzony gęsto da od razu efekt.

ten łuczek bardzo mi się nadał wprawdzie tu przy rabacie u mnie mniej szlachetnie bo przy koszu ale jak wyjdzie na swoje (kosz z oczu zniknie) to i rabatka szlachetności ze szlachetnego cisa nabierze I hope ...

iwonadm napisał(a)

może ktoś rozpozna co to za jedna

Jakaś piękność angielska na pewno



Kupiłam takie dzwonki pełne,jak pokazujesz,a w następnym sezonie wyrosły normalne puste,takie jak twoje.
Są dalej fajne,ale szkoda mi że się zmieniły, nie mam pojęcia dlaczego tak się stało

Należy również podkreślić ogrodowy charakter naszej wizyty w Muzeum Archidiecezjalnym w Przemyślu.

Malowidło ok. 1593, boski posłaniec przystępuje do Maryi z kwiatem, spójrzcie na ich dłonie:


Węzły, topiary, zawijaski, kulki w rzeźbie:


Haftowane szaty:

gierczusia napisał(a)

Witajcie ... Już czwartek i wielkimi krokami zbliża się długi weekend

A co się dzieje w mikro ogrodzie ??
Rozplenica.... Dalej na wolności ... Coś mi tam szeptała ,źe kokardy by kciała , ale kazałam jeszcze jej poczekać



No i mój niedawny nabytek .. Klon crimson sentry .. Był piękny bordowy a teraz..ma kolor intensywnej miedzi ..pomarańczu .. Cudo po prostu sami zobaczcie



Noo i goście ..goście .. To stado sikorek jest już stałymi bywalcami


Buziaki dla Was .. I oby do piątku

Kurcze,fajny ten klon, chyba się skuszę,tylko mi potrzebny jest kolumnowy. Ciekawe jak wysoko rośnie
Moje rozplenice nie będą miały kokardek w tym roku, w tamtym sezonie,po tygodniu furkotały u sąsiadów na drzewach

Pokaż tegoroczny wianek

monteverde napisał(a)

Wiem

Aniu...tak myślałam,że pamiętasz.

an_tre napisał(a)

i jeszcze jedna piękność ogrodowa u ciebie zachwyca

...Aniu...też ją lubię.

Jak w rodzinie Sapiehów (ostatnich właścicieli) rodził się chłopiec, sadzono dęby, jak dziewczynka - lipę. Drzewa rodowe zachowały się do naszych czasów i stanowią największą wartość obok samego budynku. Niestety, nie mam zdjęć, chyba aparat odmówił współpracy.
Myślę, że odtworzenie otoczenia tego zamku w stylu angielskiego parku krajobrazowego będzie dobrym pomysłem.

Anita1978 napisał(a)

Reniu
Na kiermasz zawsze robię mufiny, w tym roku bedą takie

Przepis tutaj
http://muffinki.blox.pl/2011/07/Najbardziej-popularne-babeczki-z-Nowego-Jorku.html

Cudenka

Też mam akebie, ale nie było owoców bo mam jedną odmianę



Pozdrawiam Edytko

Krasiczyn.
Dla pełnego obrazu historycznego, czym była ta ordynacja warto przeczytać (gorąco polecam) Matylda z Windisch-Graetzów Sapieżyna "My i nasze Siedliska", Wyd. Literackie, Kraków 2003 (jest tam wiele odniesień do Krasiczyna właśnie).
Wklejam redakcyjną recenzję p. Marii Rydlowej (znacie Tetmajerówkę?), żeby zachęcić do przeczytania tej książki.
"My i nasze Siedliska to książka niezwykła, złożona ze wspomnień, zapisów dziennikowych i listów rodzinnych Matyldy z Windisch-Graetzów Sapieżyny – zarazem oryginalny portret nieprzeciętnej arystokratki i fascynujący dokument minionej epoki.

Wspomnienia obejmują lata od roku 1893 – roku ślubu młodej Austriaczki Matyldy z Pawłem Sapiehą – do końca lat pięćdziesiątych XX wieku. Ze sprawami dnia codziennego sąsiadują wielkie wydarzenia polityczne – wojny światowe, rozpad Austro-Węgier, powstanie państwa polskiego. Upada arystokracja jako formacja społeczno-kulturowa, co autorka przyjmuje bez buntu, jako nieuchronną konieczność. Matylda przeżywa dwie wojny, śmierć najstarszego syna i ukochanego męża, utratę majątku, a tym samym pozycji społecznej, jednak osobiste tragedie nie są w stanie pozbawić jej krytycznego stosunku wobec odchodzącego świata i obiektywizmu sądów. Autorka imponuje inteligencją, otwartością na świat, spójnością poglądów, które wyraża w barwny, atrakcyjny także dla dzisiejszego czytelnika sposób.

Matylda z Windisch-Graetzów Pawłowa Sapieżyna (1873-1968) pisała swoje wspomnienia w oparciu o prowadzone okresowo dzienniki. Autorka narrację chronologiczną przerywa wspomnieniami z przeszłości, to wybiega w przyszłość, ukazując skutki opisywanych wydarzeń. Ta bardzo ciekawa kompopzycja wspomnień czyni z nich lekturę niebywale atrakcyjną, wzbogacającą naszą wiedzę o życiu, o przemijaniu i o sobie./.../

Nasuwa się porównanie wspomnień Matyldy Sapieżyny do ogromnego obrazu panoramicznego, obok którego należy przechodzić wolno, czasem przystając, i zamyślić się."
Maria Rydlowa

I jeszcze polecę koleją ciekawą:
Maria ze Zdziechowskich Sapieżyna "Moje życie, mój czas", Wyd. Literackie Kraków.