Witam . Poniżej wstawiam zdjęcia sosny - " pudla" . Ma ona trochę za małą wysokośc ale w maju zostawię przewodnik to podskoczy do góry i wtedy juz zostanie. Niestety nie wiedziałem o pozostawianiu igieł i je zerwałem . Mam nadzieję że z tych małych szypułek coś wyrośnie.

a teraz planowany wygląd
Może mało ciekawy ale na początek proste formy , potem bardziej skomplikowane. Pozdrawiam.

Dobranoc

Ale chcę Wam coś pokazać .... Pod drewutnią za kępą ted barona czai się moje cudo , które jak już urośnie... Za jakieś hmmmmm 5 lat będzie na pewno powalające .., bluszcz errecta .... Bez podtekstów plizzz ... Nie potrzebuje podpór , rośnie sam pionowo , liście ułożone równolegle do podłoża..aaaaa... Wyszła moja matematyczna dusza lubi cień , więc jest tak ukryty ,że ledwo się dokopałam do niego by mu z krzaków focię zrobić


P



Ooo tu może będzie lepiej widać

http://www.google.pl/search?q=bluszcz+erecta&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=uBgXUsGuLMjbsgbb4IDIBA&ved=0CCYQsAQ&biw=768&bih=928

Jolu, choć to nie ogrodowiskowy temat, który poruszyłaś....ale bardzo ważny...bo sprawa życia w zgodzie ze sobą....nie wypierania się korzeni
.......kiedyś dawno temu po szkole rolniczej zarzekałam się w gronie przyjaciół i nie tylko, że nie będę pracować na gospodarstwie....bo za ciężko...za pospolicie....że zamieszkam w mieście i tam osiądę..... pomieszkałam zaledwie rok....okazało się,że mijamy się z Mężem i wracając póżno z pracy czasu dla siebie i rodziny jest bardzo mało......brakowało mi przestrzeni, bolała głowa i każdą możliwą chwilę spędzliśmy u jednych lub drugich rodziców pomagając w gospodarstwach.....jedynym wyjściem dla nas było poszukanie gospodarstwa dla siebie.......los sprzyjał... i tak od 1982 roku, z pustymi kieszeniami, czworgiem rąk do pracy i dwujką małych dzieci osiedlismy na swoim...... krok po kroczku bez wielkiego pędu....bez wyścigu szczurów (jak to dzisiaj bywa) raz na wozie a raz pod, zbudowaliśmy swoje miejsce na ziemi szczęśliwi, że samodzielinie, że w zgodzie z powołaniem....czasami baaaaardzo napracowani, a czasami z brzuchami do góry sami sobie; sterem żeglażem, okrętem
Tylko przyjaciele, wierni od lat, wspominają jak to Anka zarzekała się, że na gospodarstwie to nigdy

Pozdrawiam Jolu



a to dzisiejszy zachód słońca nad naszymi polami

Zakupy iglaków na skarpę zrobione ale nie zdążyłam się za nią zabrać ale skończyłam rabatę obsypałam korą wygląda tak