Juz dawno nie bylo tyle sniegu na Zulawach.

Ja lubię spacery, ale nie bardzo mam z kim chodzić. Mam las w zasięgu ręki, ale sama boję się chodzić. Jak wraca mąż to już się ciemno robi, więc spaceruję pod las i z powrotem. Mieszkamy na uboczu to nawet nie ubieram tej nieszczęsnej maseczki.

Mamy teraz taką prawdziwą, dawno przez nas nie oglądaną zimę ze śniegiem i mrozem. Już dawno miałam ochotę zrobić lodowe lampiony, ale albo mróz był za słaby, albo sceneria nie na lampiony z lodu. Teraz jest ten odpowiedni czas.