Okolice wjazdu i garażu wolnostojącego. Nadal to królestwo hortensji Już nie różowych, ale ślicznie brązowych.

Wrzosy wiosną były w tragicznym stanie. Miałam na ich miejsce posadzić rododendrony. Niestety nie zdążyłam a wrzosy zrobiły miłą niespodziankę

Rabata naprzeciwko bylinowej, na górce. Niby południowa, a przez wysokie już drzewa mocno jesienią zacieniona.

Zielony początek byliówki, reszta w cudnych brązach.

Widok z tarasu na nową i środkową rabatę.

Okolice nowej rabaty jeszcze pełne kontrastów. Niektóre z posadzonych bylin nie czują jesieni. Klon za hortensjami już prawie cały suchy.

Tańczymy nadal

Taniec wokół glediczji

W okolicy altany żółto od liści brzóz.

Rabata przy altanie. Perukowiec jeszcze przed wybuchem Na razie stonowane bordo.

W zeszłym roku przybył mi trzeci klon czerwony. Na tym koniec ognistych barw W klonach, bo jeszcze derenie cudnie w czerwień przechodzą.

W tym roku klon stracił przed przebarwieniami wiele liści. Jedna gałąź całkiem uschła. W przekroju była zdrowa. Zobaczymy co będzie dalej. Żal byłoby mi go bardzo, jest taki fajny

Tutaj zazwyczaj jest mało światła a słońce dociera jedynie rankiem i latem po południu. Idealne miejsce na dosadzenie na skarpie roślin cienia zamiast kamieni. Może kiedyś
Czerwony klon zaprasza na tył ogrodu

Wąwozem północnym idziemy na tyły

Jeszcze kilka kadrów z frontu.

Lubię tę niebieskawą poświatę, która wkrada się na dolną część ronda, przy stoliku. Czyżby to zasługa znielubionych świerków Trzeba im to przyznać, przez cały sezon dają temu miejscu genialne świetłocienie, kameralność i intymność.