Pokazałeś mi kiedyś drogę którą mieliśmy iść
Rozłożyłeś obietnic dywan by wygodnie było nam razem na niej być
Mówiłeś o naszym domu troskach i snach
Ja w to wierzyłam tym żyłam tą drogą już prawie szłam

Pokazałeś mi świat z moich marzeń i snów
Przeniosłeś go blisko mnie bym mogła dotknąć go znów
Moja wiara w ten cud pozwalała mi żyć
Mogłam przez wieczność Ciebie słuchać i śnić

Ale nadszedł ten dzień czarne chmury na niebie
Obwieściły złowrogo na tej drodze nie ma już miejsca dla mnie dla Ciebie.

z mojej szufladki

Ty mnie uczyłeś

Ty nauczyłeś mnie kochać lato
Ty przynosiłeś pęki bławatów
Ty mnie uczyłeś rozróżniać zbóż kłosy
Ty odkrywałeś cud kropel rosy

Ty mi mówiłes jak iść przez zycie
Jak kochać wiernie
Jak tęsknic skrycie
Ty otulałes swoim ramieniem
Uczyłeś oswajać sie z Twoim istnieniem

Ty mi mówiłes o naszej miłości
Ze ona będzie w sferze niesmiertelności
Za wszystko Tobie Kochanie dziękuję
Z mojej szufladki

Noc kochanków

Byłeś Ty i ja
Stary zamek otwarte okno i pachnące bzy
Tuliłeś mnie w ramionach ocierając moje łzy
Ale to nie były łzy rozpaczy ani tęsknoty to łzy radości uwielbienia.

Pachniałeś miłością pożądaniem twoje ciało rozpalał żar namiętności
Bałeś się jak ten pierwszy raz kiedyś tak dawno ja mówiłam
Kochanie przecież tak Ciebie pragnę tak tęskniłam

Ty nic nie mówiłeś kochałeś mnie jak prawdziwy kochanek
Zachłannie jakby świat miał się zaraz skończyć
Ja poddawałam się wierząc Tobie czując każdy twój ruch kazdy dotyk
Pachnący porankiem może rózami taki cudowny erotyk

Tylko nasz grzeszny zakazany
Bez którego nie możemy żyć myśleć istnieć przecież wiesz mój Kochany
I cóz nam po tym że Ty wiesz i ja wiem
Może uda się nam uprosić tego tam na górze by nam przebaczył zrozumiał
Dał szansę by tym razem ukarać nas nie chciał nie umiał.

Z mojej szufladki

Bogusiu, gratuluję 100.
I piękne róże.
I jak poetycko, nastrojowo,,,umm miodzio.
Rozmarzyć się,,, i na niebo błękitne patzreć i szum drzew z Dębowego

Ania ma racje, nastrojowo.
Można się rozmarzyć.

Aniu dzięki
Agnieszka jeszcze raz dziekuję

Helo pozdrowionka z dębowego

Puk, puk...gdzie się zapodziałaś - Ty i Twoja szufladka???

Dalie,mieczyki ,róże. Same piękności
Jak tam na Debowym też duuszno ?

Anetko a tak jakoś wyszło hm ...niebawem pewnie wrócę ze swoją szufladką
Mam taką nadzieję ....

Aniu nie jestem na dębowym ,chyba duszno jak wszędzie wraca upał.
Pozdrawiam koleżanki .