Cześć Mariusz, witam się z Tobą z Rozetta Garden. Byłem tam w zeszłym roku i widziałem duże Kolokazje. Są tu też z liśćmi bordowymi. Pokażę Ci jeszcze kilka fot z tego ślicznego ogrodu. Powiem Ci, że ogrody tu wszystkie są piękne, nie chciał bym wybierać najładniejszego, miałbym z tym kłopot. Ogród jest pięknie położony, wysoko na skarpie nad j.Ontario. Luknąłem w Twój wątek ładnie masz i okolica również ładna, sarenek nie zazdroszczę, tu jest ich dużo i widziałem jakie spustoszenie mogą zrobić w ogrodzie. Tu nie ma płotów więc ludzie w różny sposób zabezpieczają siatkami swoje roślinki, nie wygląda to zbyt estetycznie. Ja mam słaby internet aby latać z wątku na wątek, już mnie krew zalewa jak muszę u siebie coś napisać, więc się nie obraź gdy nie będę zaglądał. Te fotki zimowe to chyba nie z tego roku? Pozdrawiam.

Oby gmina mnie tylko karą nie obłozyła
tu tez będzie nieźle, po roku już je widać
też już uciekam

No i wracam jeszcze do skarpy

Tak,wiem ,że jest nabazgrolone,ale za nic nie umiem myszką rysować...

Gdyby to co bordowe to berberys red carpet
to co żółto zielone to trzmielina emerald gold,lub te jałowce płożące,które już są na skarpie tylko je tu skumulować i dokupić,
szare to schodki,które mają powstać,
zielone kulki w berberysie to np. sosny winter gold....(jedna na pniu)
?????????????

13 stycznia 2012 we wstępie napisałam:
Zacznę od tego, że mieszkaliśmy w bloku, mieliśmy kupioną działkę, ale ciągle nie było sprzyjających okoliczności, aby pomyśleć o budowie. O ogrodzie nawet nikt nie myślał.

„Całe życie marzyłam o psie, ale miał być dopiero jak się wybudujemy. Jednak pies tak jak i dzieci pojawia się w naszym życiu nie zawsze z planami..... W 2002 roku przygarnęliśmy psa, którego nikt nie chciał, bo dorosły, bo wielki, bo niegrzeczny, bo nie chciał być przywiązany do łańcucha.... Z psem przyszły obowiązki i długie spacery.... A wraz z nimi myśli, że może jednak wybudować dom dla nas, a dla psa ogród. Mijały lata, myśli te same, tylko czynów było brak. W końcu wiejski pies przyzwyczaił się do życia w bloku
Potem przyszło nieszczęście i nasz pies zaczął chorować na stawy (kłopoty ze schodami, a mieszkaliśmy na ostatnim piętrze), pewnego dnia stracił przytomność, okazało się, że to serce. Werdykt weterynarki brzmiał, że kolejnego lata w bloku może nie przeżyć.... Nie wspominam dyskretnie o sąsiedzie, któremu pies zawsze przeszkadzał i o psychopacie co truł psy na osiedlu..... Każdy spacer to horror, czy czegoś nie zjadł.
I od tego nieszczęśliwego momentu uruchomiliśmy cały zapas energii i funduszy. Zapadła decyzja -Musimy się wybudować!”

A to nasz Everest vel Miś Ogrodnik

a kawałek dalej pod doniczką


ktoś wie co to ?

Wszystko czego się dotkniesz pięknie ożywa, zdjęcia zawsze coś mówią, a to do mnie wręcz krzyczy, buźka mi się cieszy do tak pięknego widoczku - perfekcja w każdym calu.