ASC-weczorkiem teraz
Bogda dam Ci na razie do poczytania o dżdżownicach kalifornijskich a o EMach poszukam jakiegoś linka, bo nie mam czasu. Teraz
pkażę jak wygląda moja hodowla kalifornijki. Pojemniki ustawione są pod kątem aby biohumus spływał do niebieskiego pojemnika.
Tak wyglądają z bliska.
To są kastry plastikowe 40 l
Teraz trochę info o dżdżownicy kalifornijskiej.
Czym różni się od innych "robaków"?Przede wszystkim tym, że do życia potrzebne jest jej podłoże o niewielkiej głębokości. Różnica między nią a innymi dżdżownicami polega także na tym, że "kalifornijka" trzyma się swego siedliska cały czas, nie uciekając z niego jak jej "dzicy" pobratymcy.
Są to cienkie, czerwono-brązowe dżdżownice, o długości ciała (dorosłe) około 9 cm, średnicy 3 do 5 milimetrów, ilości segmentów (pierścieni) od 80 do 120. Osiągają wiek - do 16 lat, dojrzałość płciową zaś po ok. 100 dniach życia. Żyją gromadnie, nie chorują na żadne choroby bakteryjne, ani wirusowe. Hodowla w ciągu roku, przy zapewnieniu dżdżownicom optymalnych warunków, zwiększa swoją liczebność 21 razy (jeśli jest prowadzona "na wolnym powietrzu" - 9 razy). Dodam, że niektóre źródła podają, że jedna dżdżownica składa rocznie do 900 jaj, lecz (w świetle wyników badań nad zwiększaniem biomasy) widocznie nie ze wszystkich wylęgają się młode.
Biohumus to nic innego jak ciemna , bez jakiegoś specyficznego zapachu, bogata w składniki pokarmowe, o stabilnej strukturze – próchnica. W jej wytworzeniu z wszelkich resztek organicznych dzielnie pomagają ogrodnikom – dżdżownice. Najlepsze warunki do większej produkcji biohumusu (wermikompostu) można przygotować zakładając kompostownik, zabezpieczony od spodu folią a najlepiej betonem. Tak powinniśmy to skonstruować aby humus spływał do zakopanego w ziemi pojemnika. Pryzma powinna być duża aby dżdżownice miały szanse schować się przed mrozem. Jako stanowiska hodowlanego możemy użyć również pojemnika o wysokości od 15 do 40 cm. Może być to drewniana lub plastykowa skrzynka, pod którą ustawiamy pojemnik na spływający humus. Dżdżownica potrzebuje do budowy osłonek jaj (tzw. kokonów) celulozy, dno pojemnika można wyłożyć ścinkami papieru lub drobnymi trocinami z drewna drzew liściastych. Celuloza jednakże znajduje się też w opadach roślinnych i jej ilość powinna być wystarczająca dla potrzeb tych skąposzczetów.
Pojemnik wypełnia kompostem i odpadkami roślinnymi. Najlepszym jednak podłożem jest sezonowany minimum 8 miesięcy obornik krowi. Stosuje się też sezonowany (min. 0,5 roku) nawóz koński i świeży - króliczy. Nie zaleca się podawania obornika świńskiego czy odchodów kurzych, w związku z tym, iż są nazbyt toksyczne. Jeśli dodaliśmy do podłoża papier, powinno się podlewając "substrat" odczekać do momentu jego rozłożenia się. Następnie w pojemniku umieszcza się dowolną ilość dżdżownic. W zależności od ich ilości należy zapewnić karmę i wielkość środowiska życia (wysokość lub powierzchnię podłoża) tak, by mogły się w nim w miarę swobodnie przemieszczać.
Ja trzymam dżdżownice w 4 kastrach plastikowych 40 litrowych. Optymalna temperatura hodowli to 18 stopni Celsjusza. Rozpiętość temperatur może jednak wynosić od 5 do 38 stopni C. Dżdżownice nie znoszą dużego nasłonecznienia, a w temperaturze powyżej 40 stopni C giną. Trzeba też wiedzieć, że potrzebują one bardzo dużej wilgotności - bo aż 80% - podłoża. Poziom wilgotności utrzymujemy podlewając hodowlę wodą z kranu, ja zbieram fusy z herbaty i kawy do wiaderka i tym polewam. Ph podłoża powinno zawierać się w granicach 6 - 8 (dodam, że "wydaliny" dżdżownic - biohumus - posiada Ph 6,5 do 8.
Dla celów estetycznych, pojemnik w którym trzymamy dżdżownice, można przykryć. Hodowla nie wydziela nieprzyjemnych zapachów, więc można ją umiejscowić w dowolnym miejscu, mając na względzie podany wcześniej zakres temperatur. Karmienie - można podawać im odpadki kuchenne takie jak: pozostałości z posiłków, fusy, ogryzki, obierki, papier albo trociny. Trzeba wiedzieć, że jednak nie wszystkie odpady nadają się na karmę dla dżdżownic. Należą do nich białka zwierzęce i tłuszcze (następuje tzw. zatrucie białkowe i śmierć robaków). Tym samym resztki składające się z np. mięs i sosów nie są wskazane. Karmę podajemy na wierzch hodowli.
dżdżownice akumulują w swoim ciele około 40 do 50% szkodliwych substancji (m.in. metali ciężkich) pochodzących z "przechodzącej" przez nie karmy. Proces prezerabiania trwa około 2 m-cy. W rezultacie otrzymuje się cenny nawóz organiczny tzw. „ kompost dżdżownicowy- wermikompost” stanowiący 30% masy wyjściowej. Dobrej jakości kompost ma szerokie zastosowanie w uprawie roślin metodą ekologiczną. Pozwala utrzymywać produktywność gleb na wysokim poziomie i podnosi znacząco jakość produktów rolniczych. Humus dżdżownicowy ma niezmiernie bogatą florę bakteryjną, przekraczającą kilkuset krotnie liczebność mikroorganizmów żyjących w oborniku. Naturalny obornik jest tylko surowcem w procesie humifikacji materii organicznej. Zawarte w nim części organiczne muszą ulec wielokrotnym przemianom, aby mogły być wchłonięte przez roślinę w celu nawożenia. Humus natomiast, uzyskany dzięki pracy dżdżownic jest źródłem substancji, które rośliny są w stanie wchłonąć prawie natychmiast. Stąd tak duża popularność humusu w „ratowaniu” roślin, gdyż szybkość działania jest podobna jak w przypadku nawozów mineralnych. Warto podkreślić również to, że przedawkowanie wermikompostu jest niemożliwe. Na gleby słabe na 1 ar rocznie powinniśmy zastosować ok. 30 – 40 kg humusu , na gleby średnie i dobre ok. 20 -30 kg, natomiast na gleby bardzo dobre 20 kg .Tak przedstawia się pełny cykl zamknięty produkcji biohumusu do nawożenia roślin na działce w ogrodzie czy też upraw pod osłonami.
Miesiąc maj to bardzo dobry czas na zakładanie pryzm kompostowych do produkcji biohumusu.
Od thui wyokraglila nieco, zeby bylo tak lagodniej 
zastanawiam się czy obciąć te przemarznięte pędy czy poczekać, bo jednak wypuszcza małe listki
