hejka nadrabiam wkońcu
czyli ściezkę będziesz zmieniać? i bedzie koło jak Magnolia narysowała i murki?
a hortensjowa po luku tego koła bedzie szła? a drzewa będą?

jej, jeże robisz?

To co Ty w Beatlesach, ja miewam na kuli bukszpanowej. Błee

Agatko popraw swój podpis, będzie łatwiej do ciebie trafić. Musi być na zielono.

Witam się, współczuje tego błota, też tak kiedyś miałam.

nie, tylko nie chce Cię przytłaczać sobą.
Tak, koło ze ścieżki out, reszta jak w mojej propozycji ostatniej, tylko murek wystający z ziemi jako koło krótszy.

Magnolio
Już myślałam, ze masz mnie dość
Nic nie poradzę nie widzi mi się tam to koło i już ... nie wiem czy wszystko dobrze zrozumiałam? zostawiam ścieżkę tylko zamiast koła kontynuacja ścieżki? Murek owszem tylko nie zajarzyłam w którym miejscu

Ren, jesli mogę dorzucić swoje.
Trochę bym się bała ostatniego pomysłu , bo choć fajne są te koła przecinające ścieżkę, to jednak układ z 3 kół...wtedy odwraca się uwagę od koła ze świdośliwami, do tego rabaty na brzegach są jednak w dziwnym kształcie ( chodzi mi głównie o tą z 1 śś).

Rozumiem, że nie chcesz koła na ścieżce. Może je stamtąd po prostu usunąć, zostawić samą ścieżkę, a koło duże i tak może mieć punkt centralny w miejscu starego koła ze ścieżki ( tylko do wyznaczenia ten punkt będzie potrzebny)
Można zrobić murek ponad poziom ziemi tylko do ścieżki do strony hortek jeśli to coś ułatwi, a dalej już tylko poprowadzić linię na poziomie ziemi.
Albo tylko wyznaczyć koło taką linię ( wtedy z większych płytek betonowych byłoby fajnie, nie takich typowych kostek brukowych) a murek zrobić tylko dla ławki na fragmencie.

Ja testu nie zrobię bo się boję. Na pewno nie jestem idealną matką i wiem jakie błędy popełniam. Najlepsze co mogłam zrobić to się do tego przyznać i staram się wyciągać wnioski.
Najgorsze w tym wszystkim jest to że ja za bardzo analizuję by błędów nie popełnić a i tak nie mam gwarancji że to się sprawdzi. Nie umiem poradzić sobie z lenistwem syna do nauki. Nie ogarniamy go absolutnie. Zakazy i prośby nie pomagają a przecież go nie rozszarpię. Tu przyznaję - poległam na całej linii.