w pełni rozkwitu
Satysfaction

Susan

Wildcat

Wildcat


Susan

gwiaździste

Leonard Messel zbliżenie na kwiat


Satysfaction

gwiaździsta


Aleksandrina

Wildcat

Genie


Black Tulip

Susan


Satsfacton

Genie

Leonard Messel

I na koniec zagadka:
Gdzie jest bobas ???

Cudowna plaża w Hadze (jedna z piękniejszych jakie widziałam), temperatura 18ºC !!!!

Ja wiem że luty...że jeszcze zima,
ale w niedzielę było tak pięknie... wiosennie... ba nawet letnio bym powiedziała...nie mogłam się powstrzymać.
Spacer wzdłuż morza, cudowne słoneczko, lody...

Syn dostał takiego pieska, zaczyna odwiedzać i mnie, ale jak zacznie mi buszować, kopać po rabatach, bo to powiązanie jamnika z gończym, zapomniałam nazwę.
Jest śliczny brązowy grzbiet jak czekoladka, ma 5 m-cy

Już dziś o 4 rano dorwał pilota i garaż w nocy się otworzył, przerażeni myśleli że złodzieje, powstawali na nogi.

Alija napisał(a)

Agnieszko! To azalia japońska, niestety nie pamiętam nazwy. One mają mniejsze rozmiary i mniejsze kwiaty. Można je ciąć, robić takie poduchy (w ogrodach japońskich tak robią), ale ja nie próbowałam . Mam też białe i jaśniejszą różową. Pozdrawiam i życzę miłego tygodnia!

Dziękuje i wzajemnie, miłego i słonecznego tygodnia

Ta jasnoróżowa też ładniutka

Ewik napisał(a)

Agnieszka , w słońcu nie jest żle jak człowiek sie rusza , zdecydowanie wolę taką pogodę niz deszcz i wiatr

Janka , wizytówkę masz śliczną , moze kiedys i ja sie zmobilizuje
Zdecydowanie tez wolę krótkotrwałą zimę , ponoć ma zacząć sie ocieplać .

Przez najbliższe tygodnie czas bedą mi umilać takie widoki

Ale słodziak

Miłego tygodnia!

tak sypało kilka dni temu

Zatem wytyczyłam rabaty, wybrałam rosliny, posadziłam. Wytyczając rabaty czerpałam inspiracje z Waszych rozwiązań: zakątki, miejsca do przycupnięcia na ławeczce, ścieżka donikąd... Podobnie z roślinami .

Rosliny sadziłam zgodnie ze wskazówkami Danusi - w sporych odległościach od siebie (sprawdzałam każdorazowo jakie dana roślina osiągnie rozmiary). Efekt był taki, ze na rabatach bylo pustawo , a ja nie bardzo wiedziałam, co z tym zrobić... Po czasie doczytałam, jak Danusia mówi, ze sama sadzi za gęsto .
Zaczęłam zatem nieco śmielej sobie poczynać dodając tu i ówdzie a to trawki, a to jeżóweczkę, a to kolejny krzaczor, a to biżuterię ogrodową (znów Danusia!) .
Po czym sie nieco znudziłam i 2 lata temu zabrałam za lewa stronę ogrodu, kyórą traktowaliśmy wyłącznie jak boisko do gry w piłkę nożną .
I znów zaczęłam od przygotowywania zarysu rabat, karczowania (po drodze były rozmaite wykopaliska), a na koniec zasypywanie wszystkiego koræ, bo nie miałam koncepcji co sadzić . Zastanawiałam sie czy taka robota ma sens, aż przeczytałam (znów!) Danusię, która radziła wlasnie taki sposób postępowania: najpierw rabaty, a potem stopniowe ich wypełnianie! No znów odkrycie i przegonienie dylematów!

W tym sezonie mam zamiar skupić sie właśnie na wypełnianiu, uzupełnianiu, wzbogacaniu rabat już istniejących i powstrzymaniu sie od tworzenia nowych. Czy mi się uda? Się zobaczy .
Do następnego posta poszukam zdjęć rabat, nad którymi chcę popracować.

Tymczasem - jako przełamane nadmiernej ilości prozy - pismo obrazkowe i różne różności.

inka74 napisał(a)

O mamusiu jakie cudo!!!
A ogród zimowy ma swój urok i śnieg potrzebny jest rosślinkom bo to i pierzynka, i woda. I urocze są te czapy śniegowe ale ja też już tęsknię za grzebaniem w ziemi. Za dużo mam planów w głowie aby tak siedzieć bezczynnie

Ach ,te plany.. )
u nas piekne słońce ale sniegu sporo , że jeszcze troche trzeba bedzie zaczekać z realizacją , choc z sekatorem troche dzisiaj pobiegałam , no i z szuflą odgarniając snieg .
i cały czas umilam sobie czas " zielskiem ", teraz zaskakująco w zółtym kolorze .

Wytyczanie rabat sprawiło mi mnóstwo frajdy. Szalałam ze sznurkiem i patykami, przesuwając je sukcesywnie co kilka centymetrów i domagając sie od męża szczegółowych opinii na temat każdej z tych zmian .
Odrobinę się wygłupiam, ale prawda jest taka, ze ogród to nasze wspólne - moje i mężowe - dzieło. Gdy mam pomysł - realizuję go, ale gdy nie mam lub mam wątpliwości - omawiamy temat razem i wymyślamy rozwiązanie. Zdecydowaną różnicę zdań pamietam właściwie tylko jedną - ja uznałam, ze w przy prostych liniach rabat ścieżka musi mieć także takowe zachowane (czyli zakręty pod katem prostym, a co!), maz uznał, ze trzeba zrobić ścieżkę tak, by było wygodnie. Dał sie przrkonac, ze wygoda jets mniej ważna .

Gdy ja odkryłam w sobie pasję do grzebania w ziemi, maz odkrył pasję do grzebania w drewnie . Wszystkie drewniane elementy w naszym ogrodzie są jego dziełem. Ławeczki, wiatka, komplet na taras...
Wszystko w ogrodzie - poza położeniem kostki na podjeździe, tarasie i wokół domu oraz schodami wejściowymi i panelami ogrodzeniowymi - jest wykonane przez nas. Czasem w letni wieczór siedząc na ganku z piwem w dłoni opowiadamy sobie jacy jesteśmy świetni i jak dużo dokonaliśmy .

Tu najnowsza ławeczka - na betonowych nogach i fragment wiatki na kubły i inne wstydliwe akcesoria .




Tutaj to samo miejsce na początku prac. W miejscu kupy zrębków jest teraz ławeczka ze zdjecia powyżej.




W trakcie prac:

Alicja169 napisał(a)

Śliczny ten powojnik różowy. Czy nie jest to Princes Diana?

Alicjo! Niestety nie posiadam takiego powojnika. Sprawdziłam w internecie, jest bardzo ładny.
Takiego miałam, ale nie przetrwał.




Miłego tygodnia!

Agatorek napisał(a)

Bardzo się zgrało , a nie „nawet” .

Po jakim czasie ma się taki ładny „busz”?

Aga, na glinie wszystko rośnie jak na drożdżach. W zasadzie już w drugim-trzecim roku rabaty z krzewami i trawami są już gotowe. Bylinowo trawiaste nieźle wyglądają już po roku, ale one nie zapewniają atrakcyjności na przełomie zimy i wiosny. Z tego powodu nie mam typowych rabat bylinowych. Najdłużej się czeka na wystrzelenie drzewek. Jeśli się je kupowało w wersji metrowych kikutków (tak jak u mnie), to trzeba na ich wystrzelenie poczekać około 5 lat.

Tak wyglądało to miejsce 3 lata temu. Minęły dwa lata od pierwszych nasadzeń.


A początki były takie


Też wtedy tęsknie patrzyłam na ogrody, w których rośnie coś, co ma więcej niż kilkanaście cm. Jakoś dziwnie szybko doszłam do momentu redukowania nadwyżek nasadzeniowych.