hanka_andrus napisał(a)

Bożenko! Mistrzyni bajkowa, chociażeś daleko, muszę Ciebie ucałować za to, że umiesz czarować !
Tobie i Twoim najbliższym.......dużo zdrowia i spełnienia marzeń!

Dzięki Haniu za życzenia. Wszystkiego najlepszego również ode mnie.

W Nowym Roku dużo szczęścia i radości
w Waszych domach i ogrodach niech zagości,
niech słoneczko świeci tyle ile trzeba
a i deszczyk niech roślinki Wam podlewa.



Gdy wystrzelą kolorami fajerwerki.
gdy huk i gwar zrobi się za oknem wielki



Kiedy szampan się poleje złoty
niech zakończą się wszystkie kłopoty.



Bądźcie zdrowi, mili i weseli,
mróz niech kwiatków więcej już nie bieli



i pieniążków jeszcze życzę choc z pół beczki.



by z Danusią jeździc na wszystkie wycieczki.






Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku.

Ta ostatnia TACZUSZKA Z PIĘKNYMI ŻYCZENIAMI W SAM RAZ DLA MNIE!
Dzięki za piękne ilustracje do życzeń!
Bajkowemu wątkowi zaś życzę jeszcze wielu,wielu bajek z przyrodą w tle.

Haniu ja właśnie czytałam przed chwilą Wasze (Twoje, Joli i Zbyszka) wiersze i wpadłam w zachwyt.

Powinna byc zima ,a jest nie wiadomo co. Nie ma o czym pisac ani co fotografowac. Postanowiłam wiec że jednak napiszę na zimowy temat. Oczywiście zdjęcia nie są z tego roku.Może jednak kogoś zainteresuje temat ogólnie znany, czyli..



Kto lubi słoninkę?

Do wiszacych na drzewie słoninek przylatują sikorki. Bardzo ją lubią sikorki modraszki





oraz sikorki bogatki.Zręcznie zeskakują z gałązki na słoninkę, mocno ją łapią i choc słoninka huśta się i kręci w kółko, spokojnie ją podjadają.

Czasem na słoninkę przylatuje też sikorka sosnówka, mniej kolorowa od poprzednich. Jej przysmakiem są przede wszystkim nasionka wyjadane z szyszek, ale w mroźne dni chyba też potrzebuje bardziej kalorycznego pokarmu.



Często pożywic się słoninką przylatuje dzięcioł. Swoim mocnym dziobem robi w słonince dziury na wylot.



Słoninkę lubią również sójki. Najlepiej jeśli jest pokrojona i położona na pieńku, wtedy można sie nią spokojnie objadac.

Czasem jednak jest tylko słoninka wisząca na nitce i wtedy sójka musi pomyślec jak ją dostac , szczególnie wtedy , gdy nitka jest długa i nie można jej dosięgnąc dziobem.Sójka dobrze obejrzała słoninkę i wpadła na sprytny pomysł. Dziobem łapie za nitkę, podciąga ją i przydeptuje łapą. W pewnym momencie straciła równowagę i by ja odzyskac musiała pomóc sobie skrzydłem.Nitka jest coraz krótsza a słoninka coraz bliżej i w końcu sukces. Ma swoją zdobycz.

Kiedyś obserwowałam kowalika jak wisiał na gałązce głową w dół by sięgnąc do słoninki. Jednego dnia przeskoczył z gałęzi na słoninkę i objadał sie juz jak sikorki wiszac na niej. Ale to zdarzyło sie tylko jeden raz.Kowalik zdecydowanie woli jak słoninka jest na pieńku. Wtedy albo próbuje ją połknąc w całości jeśli jest to mały kawałek. albo wpycha za korę na pieńku i wyjada małymi kawałkami.

Kiedyś opisywałam jak sroka zrywa słoninke wiszącą na nitce. A jeśli słoninka jest na pieńku - łapie jej jak najwięcej i ucieka ze zdobyczą.



Wszystko z drzewa obserwuje krogulec, ale dziś chyba nie jest głodny bo nie próbuje polowac na ptaki.

Świetna opowieść.