I tak też się stało. Róża zwiędła, ale konik polny wciąż towarzyszył swojej ukochanej.





Wtulił się w jej płatki i cichutko płakał nad swoją miłością......

Bajka o smutnej różyczce ze szczęśliwym zakończeniem

Pewnej bardzo mroźnej i śnieżnej zimy wśród zamieci...



w kącku, w małym ogródku rosła sobie samotna Różyczka.



Pośród zasp śnieżnych widać było tylko jej czerwone płatki skulone z zimna.



Sama nie wiedziała jak się tutaj znalazła, przecież jej siostry Piękne Róże dawno udały się do Krainy Słonka.



A tu wśród śniegu i mrozu za towarzystwo miała smutne zielone listki zapomnianej roślinki...



...ale i ta któregoś dnia zniknęła pod wszędobylskim śniegiem.



Wieczorami...

i nockami było jej szczególnie smutno i zimno



Różane serduszko tęskniło za swoimi siostrami, ich śmiechem i zabawą,



tęskniło za poranna rosą...i



...błękitem nieba...



Aż tu pewnego wieczora, wśród zimowej mgły dostrzegła kolorowe światełka



...i więcej...



....i jeszcze więcej...



...i jej oczom ukazał się pięknie ozdobiony kolorowymi światełkami domek



z domku wyszła Dziewczynka
i zaprosiła Różyczkę do środka

I od tej chwili Różyczka i Dziewczynka mieszkały razem szczęśliwe i radosne

.....zamieszkały krasnoludki.
Jeden mały, drugi mniejszy
no i trzeci ten malutki.



Jeden żył pod muchomorkiem,
drugi schował się gdzieś w norkę,
no a trzeci ten malutki
schował się do ptasiej budki.

Sójki już las obleciały
wszystkim to opowiedziały:
krasnoludki już są w borze
niech zobaczy to kto może.

Dwie wiewiórki straszne śmieszki
już przyniosły im orzeszki





i jeż przyszedł się przywitac
i o zdrowie grzecznie spytac.



no a ptasi cały ludek
pytał: Kto to krasnoludek?

Krasnoludki las czarują
drzewa słońcem pomalują



a by czarów było więcej
zawieszą nad lasem tęczę.



Czasem tęcza już od rana
w mym ogrodzie rozesłana
i w kolorów już miliony
ogród mój jest przystrojony.

Czegóż chciec od życia więcej
gdy się mieszka w środku tęczy?