Nie mogłam się z wszystkich uściskać na pożegnanie, bo mialam strażnika w postaci Moniki, ktora cały czas mnie napominała, że już czas wyjeżdżać, a mnie się tak nie chcialo Ania wsiadaj, bo za samochodem będziesz biegła mus to mus pomyślałam

Gdybym Ani mojej Kochanej nie poganiała odrobinkę pewnie wróciłabym do domu, nie po 13 ale po 16 godzinach...a prawda jest taka, że byłam już strasznie zmęczona i głodna, poza tym nie spodziewałam się że będzie taka pogoda na miejscu, i generalnie było mi za gorąco Ale Ania bardzo dzielnie zniosła moje "trucie" .
Ania cały dzień uśmiechnięta

Robercie kolory na Twoich zdjęciach niesamowite, najlepsze i najbardziej odpowiadające rzeczywistości Przy okazji jeszcze raz piękne dzięki za irysy i agawę

Ale Wam zazdroszczę. Super spotkanie i śliczne rośliny.