Już zawsze coś będzie ci przypominało... ale to chyba dobrze?
Bo jak teraz boli to przypominanie, tak później brązowy cukier w kubeczku będzie powodował uśmiech na twojej twarzy!

Ściskam ciepło, mimo gradu za oknem

Kamila,
ściskam Cię mocno i ja i łączę się w bólu- mój Tato odszedł też w tym roku- ostatniego lutego (tydzień po przyjęciu drugiej szczepionki) i również rodzice mieszkali u nas, więc dokładnie wiem, co czujesz. Czas leczy rany, ale pustka, żal i smutek są na tym etapie ciężkie...

Witaj Kamilko dawno nie odwiedzałam ogrodowiska a teraz nadrabiam wątki.

Współczuje straty taty, człowiek na to chyba nigdy nie jest gotowy,nawet jak się spodziewa, to też zaskoczenie , łudzi się że może jeszcze nie teraz. Moja mam odeszła 6 lat temu a ja nadal jak zejdę na dół czuję nostalgie. Pamiętam, że ponad rok po śmierci w mieszkaniu u niej tylko sprzątałam i kwiaty podlewałam. Wszystko było tak jak by nadal była ubrania, perfumy , krem w łazience... Trzymaj się kochana.

Miejmy nadzieję, że wiosna w końcu zawita na dobre, ogród jest dobrym remedium na problemy, zmartwienia, na zapomnienie, odskocznie.

Piękna ta Twoja rabatka trawiasta, ja tworzę, tworzę i stworzyć nie mogę może w tym sezonie się uda skończyć, choć pogoda nas na razie nie rozpieszcza.

Trzymaj się cieplutko i uważaj na zdrowie.
P.S mnie też wirus wyrwała miesiąc z życiorysu.