Roma, choroby wieku dziecięcego u dorosłych bywają bardzo niebezpieczne. Z radością odhaczałam kolejne jednostki chorobowe u swoich pacholąt.
Pamiętam dzień, kiedy walczyliśmy ze świnką, a z wizytą przyjechał mój 20-letni wtedy brat. Na mój okrzyk, że w domu jest świnka, zatrzasnął drzwi z zewnątrz, pobiegł do budki telefonicznej, żeby skontaktować się z mamą, czy na nią chorował. Wrócił, kiedy uzyskał potwierdzenie.

Też chyba jutro zlikwiduję pomidory. Tak to był dobry rok, będę tęsknić za garściami zjadanymi pomidorkami Serby jutro przyjeżdżają, ależ jestem podekscytowana

Mala_Mi napisał(a)

Ale piękne widoki.... rozchodniki cudowne z trawami..

To takie bezobsługowe samograje. Może bez zbytniego polotu kompozycyjnego, ale zapewniają przyzwoity widok od kilku miesięcy.

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Związek to umiejętność kompromisów, a te bidoki nigdy nie wyćwiczyły tej umiejętności.

Haniu, jedynaki nie wychowuja sie w osobnosci od rowniesnikow i innych dzieci. Zarowno w przedszkolu, szkole jak i innych kontaktach wyrabiaja w sobie ta umiejetnosc. Cwicza ja od poczatku chociazby na rodzicach.
To co piszesz o jedynakach to przeszlosc. Dzisiaj jedynaki sa czesto bardziej zdolne do kompromisow niz dzieci z rodzenstwem. Mniej sie kloca i potrafia sie czesciej dzielic tym co maja, bo nie musza z nikim rywalizowac. Szybciej przyznaja sie do bledow, bo nie maja na kogo zwalac winy.

Tutaj rozmowa z psychologiem rozwoju dziecka Hartmutem Kastenem, ktory juz od paru dziesiecioleci bada roznorakie konstelacje rodzinne

https://www.sueddeutsche.de/leben/einzelkinder-man-sollte-geschwister-nicht-zu-sehr-verklaeren-1.2650857

AnnaCh napisał(a)

Też chyba jutro zlikwiduję pomidory. Tak to był dobry rok, będę tęsknić za garściami zjadanymi pomidorkami Serby jutro przyjeżdżają, ależ jestem podekscytowana

Miałam to szczęście, że 5 lat temu wsadziłam serby w narożniku działki. Kiedy się okazało, że przesłona potrzebna jest naprzeciw tarasu, to je tam przesadziłam- miały około 2 metrów, a w narożniku ponownie wsadziłam małe sadzonki. W pełni rozumiem Twoją ekscytację.

Jak zwykle tamtamy piękne - dojrzewam do gaury, cały czas ślicznie u Ciebie wygląda

Ewo, statystyka jest najbardziej "oszukańczą" dziedziną nauki.
Wśród rówieśników moich pacholąt rozwodem kończy się połowa związków, o ile już ktoś w ogóle w jakimś związku jest.
Polscy pracodawcy alarmują, że wchodzące na rynek pokolenie Milenialsów jest zupełnie inne niż Ci urodzeni 10 lat wcześniej. Nie ma sentymentów, lojalności- jestem JA i moje potrzeby. Tego nie wartościuję. Stwierdzam fakt.
Dzieci za moim płotem rozmawiają o tym, ile kosztował płot, ile mają kasy, a rodzice o tym, gdzie zapisali dzieci na zajęcia i ile to kosztuje. Wspólna zabawa trwa bezkonfliktowo ok. 10 minut.
Wiem, że są rodziny, w których jest inaczej, ale statystycznie wypadają słabiej.

Najwyrazniej w PL jest inaczej Poza tym w PL jest tez inny problem, pokolenie dzieci wychowywanych przez dziadkow, a nie rodzicow, bo rodzice pracuja.
Dzieci tutaj nie rozmawiaja na takie tematy i bawia sie jednak dluzej niz 10 min.
Poza tym to nie statystyka, tylko lekarz psycholog badajacy rozwoj dzisiejszych rodzin. On nie przeprowadza ankiet przez telefon, jak to sie odbywa w przypadku statystyk socjologicznych.
Za wychowanie dzieci w dalszym ciagu odpowiedzialni sa rodzice. Jesli rodzice przeliczaja wszystko na pieniadze, to dzieci beda ich nasladowac. To nie moze byc moje pokolenie, o ktorym piszesz

Gosiek33 napisał(a)

Jak zwykle tamtamy piękne - dojrzewam do gaury, cały czas ślicznie u Ciebie wygląda

Miałam od 3 lat tę różową, ale tej zimy nie przeżyła. Latem kupiłam dwie różowe i 2 białe. Mimo delikatności, widać je na rabatach. Bardzo długo kwitną- od lipca do mrozów.

Haniu, a ja zeszłej jesieni we wrześniu sadziłam Variegatusy i wszystkie przeżyły. Dobrze, że nie wiedziałam, że nie należy sadzić
Myślę, że największym problemem współczesnych dzieciaków nie jest posiadanie bądź nie rodzeństwa, tylko życie w świecie wirtualnym, a nie rzeczywistym i co za tym idzie - nieumiejętność wchodzenia w relacje twarzą w twarz. I to ono najbardziej, moim zdaniem, zagraża budowaniu trwałych relacji międzyludzkich...